Φυτεύγω Δεντρωώδω 7: Αντιυλικία.

Φυτεύγω Δεντρωώδω 7: Αντιυλικία: 

Τα Έξι Πρωτελευταία Στάδια στα Οποία Όλοι Τρέχουμε και Όλοι Βγαίνουμε Πρώτοι και Όλοι Βγαίνουμε Τελευταίοι, ή, Το Σύνδρομο της Φλυαρίας. 

[Υπάρχει η εξής αντίστροφη διπλή διαλεκτική σχέση, που μάς επιτρέπει να μιλήσουμε για έναν κβαντικό "διαπλεκτικό" αντιυλισμό: όσο περισσότερο φλυαρείς, τόσο περισσότερο στερούνται οι λέξεις σου νοήματος. Όσο περισσότερο νοηματοδοτείς, τόσο περισσότερο στερείσαι λέξεων. Επίσης, όσο μεγαλώνεις τόσο περισσότερο φλυαρείς και άρα στερείσαι νοήματος. Και (αν μπορούσαμε να αντιστρέφουμε τη διαδικασία γήρανσης και να "ξανανιώνουμε") όσο μικραίνεις τόσο περισσότερο χάνεις σε λεξιλόγιο και πλουτίζεις σε νοήμα. Παρόλα αυτά, το να αγγίξεις έναν από τους δύο έσχατους πόλους των σχέσεων πλούτος νοήματος-λεξιλογίου και γήρατος-νεότητας ενέχει τον κίνδυνο να απωλέσεις τα πάντα. Ένας κόσμος πλήρης νοήματος είναι ένας ανόητος κόσμος. Ένας κόσμος πλήρης λέξεων είναι ένας άρρητος κόσμος. Και όμως, αυτές οι έννοιες μιας "απόλυτης τιμής" σε καταστάσεις του κόσμου παραμένουν μεταφυσικές για τη συνείδησή μας. Ενίοτε χάνουμε τα λόγια μας χωρίς να χάνουμε τα πάντα. Είναι ο λόγος που ακόμα οι έννοιες "σκέψη", "νοημοσύνη", "συνείδηση" και "νόημα", ξεφεύγουν σαν χέλια τη στιγμή που πάμε να τις συλλάβουμε, αφήνοντας μόνο τον έμμεσο αποκλεισμό τους από διαφορετικές πλευρές ως μέθοδο απόπειρας περι-ορισμού τους. Εκεί υπάρχει ο έσχατος κίνδυνος απώλειας του ανθρώπινου: ο ορισμός ή ο περι-ορισμός των προαναφερθεισών εννοιών πλουτίζει την προσπάθεια σε λέξεις, μα το ίδιο το νόημα, η σκέψη, η συνείδηση και η νοημοσύνη μπορεί να χαθούν. Έτσι είναι πολύ πιθανόν, όσοι προσπαθούν να φτάσουν σε κάτι τέτοιο να μας φαίνονται απλώς ηλίθιοι. Τα παρακάτω στάδια είναι διάφορες οδοί που οδηγούν στην α-νοησία.] 

1. Μπορείς να κάνεις "κλικ" ταυτοχρόνως σε δύο σημεία στην οθόνη; Μπορούν να σου κάνουν κλικ ταυτόχρονα δύο διαφορετικοί χρήστες εάν εμφανίζεσαι ταυτοχρόνως σε πολλές οθόνες; Είσαι ο Απολολλώνιος Τυαμνεύς Αποταμιεύς, πολύτοπος και αφαιρετικός; Άλλο ένα ευκρυολόγημα. Γελάσαμε. Πολαίμαργοι στολισμένοι με μπιχλιμπουνίδια. Ό,τι λέω είναι ρητορείες - Απεχθάνομαι τις ρητορείες - Σταματάω να λέω - Και όμως, εννιά στα δέκα ευκόλως εννοούμενα ξερογλύφονται για να μπουν σε συζητήσεις επειδή ξεχάστηκαν επειδή εκλήφθησαν ως "δεδομένα". Τα λίγα νανοδευτερόλεπτα που αλλάζουν το μίζερα ενθουσιώδες "άδραξε τη μέρα" σε ένα απελπιστικά αποφασιστικό "μάς/μας πήραν τα χρόνια". Ποιοι μας τα πήραν; Πώς μάς πήραν; Ποιοι είμαστε; [Όλες οι απαντήσεις στην επόμενη παράγραφο/στάδιο με παράθεση βιβλιογραφίας]. Μια άμεση διαζυγαριά για παροδικά ζευγαριδάκια. 

2. Ορισμένες σαλβαδορνταλίκες: Ο τρελός Άρα-Ψ Αμπντούλ Αλ'Χαζρέντμουντ Χούσσερλ που συνέταξε έρευνες φαινομενεκρονομικολογίας που στη συνέχεια αλλοίωσε και εξέδωσε ο ερασι-τεχνίτης Χάιντε-Χάιντε-Γκερ. Υποδουλωμένος σε υποδηλούμενα - Εγκαθίδρυση της κάθυδρης κατάστασης - η τέχνη - Ζωγραφωνητικές Απόχροιες. Ό,τι σαμπλάρεις θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου. Βαρύτονος αργόστροφος πενηντάρης, σαρανταπεντάρι που παίζεται σαν τριαντατριάρι, το Λιοντάρι που στα τριάντα-τρία του γίνεται Κριάρι τραγουδώντας το "Σαλφίγκαρο". Μου δείχνει μια σισυφυσική εμπιστοσφήμη. Μου βάζει νερό ως φιλοσοφιούχος υδραργυροχόος. Εγώ πάλι, αζώδθιος, εμπιστεύομαι τιποτέννοιες νεακρές. Κάνω την απομαχρωμαυτοψία μου, παλιά μου τέχνη της τεχνικής και τεχνική της τέχνης κόσκινο. Πετραώματος μελετώ αετόματα. Κάνω την αυτοκρυπτική μου.

3. Η παρομοιώτυπη κατεψυγμένη χωρητικόπιτα. Μεσοβδόμυγα νιώθω μια υπερραδιενέγερση του πλατφορμέμφυτου. Ξαναγλύφω το σκληρό χωματόγαλα της Μαρμαργελλάδας. Έμεινε ζωντανή στο νεκρό μου ζώμα μέσα σε δυσανεξαρτήτυλη μελβράνη. Μετακρυονικά, θα ξαναβουρλιάξει στον εξευγελισμό. Παίζω/παίζομαι στο Παντόμιμνο που κάποιοι ονομάζουν Πανουκλοθέατρο - η τύχη μου καθορίζεται από υπερπολύπλευρα τραπεζάρια στρογγυλά. Βγαίνω στη σκηνή uploadυμένος και βγάζω τα τελεσώψυχά μου υποδυόμενος το ρόλο. Το φιντμπακικό κυβερνοθέατρο είναι ο κυκλικός αυτοκινητόδρομος και θέλει αποκωδικοποιητή. Ο κρυπτοκώδικας δαιδαλωδικής αέναης κυκλο-φορίας [κουάκ, ΚΔΑΚ αντί για ΚΟΚ, κ.ο.κ.].

4. Ξέσπασε διεμφύλιος πόλεμος στον σπανακοπιταλισμό! Η εμφιάλωση της Πόλης! Μολυσμένο νερό από ορμητικά ποτάμια! Κοίτα μας, παγιδευμένους ανάμεσα σε Αποτευφράτη και Σκοπευτίγρη! Μη συγκρίνπις την καρτάφλα ανεργίας σου με τη φαυλοσοφία σου για την αντιυλικία. Προσω-παρα-κρατική κοινωνία απαρτκορτιζόμενη από μικροαστεία επεισόδια της Σπαρταριστοκρατίας. Μετενσαρκοφαγνωστικισμιλεύοντας μέσα από μια σχισμίλη την αχαλινοτυπία του σύγχρονου πνεύματος αντι-λογίας. Ό,τι λες είναι απλό μπλα-μπλαβάτσκυ. Ό,τι κάνεις, το κάνεις για να Γαμισήσις Αποκαθλυπτομένη. 

5. Καθημερινη ντροπίστη και μακαρόνειδος να νομίζεις ότι σκέφτεσαι πρώτη φορά κάτι που έχεις ξανασκεφτεί ότι μπορεί να σκέφτεσαι πρώτη φορά [...] ότι έχεις ξανασκεφτεί, ενώ δεν ξέρεις καν τι είναι να σκέφτεσαι. Σκέφτεσαι το φαγητό. Σκέφτεσαι το ταξίδι με τον Γκουνταλκιβιάδη. Σκέφτεσαι: Ταξίδιό,τικαις ήμειώσεις. Γράφεις και βάζεις στη φωτιά και γράφεις για όσα έκαψες για να ξανακάψεις. Ταξιδεύεις για να ξεχάσεις τις σκέψεις σου και σκέφτεσαι πώς και πού θα ξαναταξιδέψεις και τι κακές σκέψεις θα πρέπει να έχεις κάνει ως τότε προκειμένου να δικαιολογήσεις την αξία ενός τέτοιου ταξιδιού. 

6. Ετοιμάζεις ένα τραγούδι για τα Απομακροχώρια και δουλεύεις το ρεφρέν. "Χαρντκορυβαντισημιτσυντηρητιτιά-ιτιάααα". Πάμε όλοι μαζί. Δε δουλεύει. Δε δουλεύεις. Θα βγάλεις μια ρακομελωδία από την τυχαία σου κλαρινορραγία. Οι γάμοι του Σισφίγγαρο. Σου ΄ρθε ένα γιαγιαδίστυχο: "Σανείδες Σερφγάτες Κολλαρουσίου, Τρέξτερ! Το χαμόγελο του Ποδιού! / Δαυίδες Εργολιαθοστασίου Υπερεγωτθικού Ρυθυμού". Καλύτερο από το προηγούμενο ρεφρέν, κράτα το. Σου πολιορκίζομαι, πως όποιος φλυάρεται σκονταφντιφάσκει [όλες οι σωστές ερωτήσεις στην πρώτη παράγραφο με αποδοχή της φλυαρίας και της ρητορείας ως βασικές προϋποθέσεις για την κάλυψη καινών θέσεων αεργίας].

[Μια τελευταία σημείωση: Οι έννοιες "σκέψη", "νοημοσύνη", "συνείδηση" και "νόημα" για το επίπεδο σκέψης, νοημοσύνης και συνείδησης νοήματος που έχουμε κατακτήσει ως τώρα, δεν έχουν υλική υπόσταση, μα δεν έχουμε και αρκετά βάσιμα στοιχεία για να τις θεωρήσουμε όντως μεταφυσικές - γι' αυτό και η διαλεκτική μέθοδος που χρησιμοποιείται εδώ για εκ των υστέρων συμπεράσματα ανάγεται στο χώρο της αντιύλης. Εάν ο διαλεκτικός υλισμός βασίζεται στην παραγωγή εργασίας που επεξεργάζεται πρώτες, δεύτερες κλπ ύλες, ο διαπλεκτικός αντιυλισμός βασίζεται στην α(ν)εργία και στον κεκτημένο χρόνο αναστοχασμού πάνω στα θέματα χαμένου χρόνου περί αναστοχασμού, νεότητας και γήρατος.]