Κενό Κοινό / Κοινό Κενό: Μια αναλογία σωματιδίων ύλης και αποδεκτών τέχνης.

Κενό Κοινό / Κοινό Κενό:
Μια αναλογία σωματιδίων ύλης και αποδεκτών τέχνης.
onesecbeforetheend

Το Κενό στην καθομιλουμένη είναι κάτι το οποίο δεν υπάρχει, αυτό το οποίο στερείται ύλης, το άδειο και το ύψιστο μέτρο σύγκρισης για το επίπεδο της ύπαρξης. Παρόλα αυτά, η επιστήμη έχει αποδείξει την ύπαρξη του κενού. Το κενό είναι στην πραγματικότητα μια σχετική αντιδιαστολή σωματιδίων και αντισωματιδίων διαφόρων τύπων που εμφανίζονται και εξαφανίζονται αστραπιαία. Επικρατεί η τάση να αναφερόμαστε στο κενό ως κάτι το αφηρημένο και γενικό – και μάλιστα ανύπαρκτο – τη στιγμή που το κενό είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο – και μάλιστα, υπό ιδανικές εργαστηριακές συνθήκες, μετρήσιμο – στις διάφορες ποιότητές του.

Το Κοινό, ως ουσιαστικό, είναι στην καθομιλουμένη ο αποδέκτης κάποιας λειτουργίας, υπηρεσίας, απόφασης ή πρακτικής. Ο γενικός και αφηρημένος αποδέκτης ενός μηνύματος που ο παραλήπτης του είναι συγκεκριμένος. Το αγοραστικό κοινό είναι υποψήφιο για την αγορά ενός προϊόντος. Το κοινό, για να θεωρηθεί ως τέτοιο, οφείλει να φέρει δεσμούς ανάμεσα στα μέλη που το συντελούν, ένα κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα, όπως κάποια ανάγκη (μία νέα ηλεκτρονική συσκευή), κάποια ιδιότητα (τη διάθεση χρήματος), μία προτίμηση (το άκουσμα ενός είδους μουσικής). Φυσικά, κάθε μονάδα που συντελεί τη δόμηση ενός κοινού είναι μοναδική και η αναγωγή της στη συνολική εικόνα του κοινού δημιουργεί την επικρατούσα τάση να αναφερόμαστε στο κοινό ως κάτι το αφηρημένο και γενικό – και συχνά αόρατο – τη στιγμή που το κοινό είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο – και μάλιστα, υπό κοινωνικές στατιστικές συνθήκες, κριτικό – στη λήψη των αποφάσεών του.

Από τους δύο παραπάνω συλλογισμούς φαίνεται πως μάλλον το Κοινό αντιμετωπίζεται συχνά ως Κενό. Το κενό είναι αυτό που συγκρατεί τις περισσότερο υλικές μονάδες ύλης στην όποια ισορροπία τους. Στην πραγματικότητα, εξαιτίας των νόμων της έλξης και της βαρύτητας, αποδεικνύει πως δεν υπάρχουν σαφή όρια μεταξύ της κάθε ατμόσφαιρας η οποία σχηματίζεται και σταδιακά χάνεται όσο ελαττώνεται η βαρυτική έλξη.. Το κοινό είναι αυτό που συντηρεί την Τέχνη της Αγοράς και την Αγορά της Τέχνης στην όποια ισορροπία τους. Στην πραγματικότητα, εξαιτίας της διαλεκτικής σχέσης προσφοράς και ζήτησης, αποδεικνύει πως δεν υπάρχουν σαφή όρια μεταξύ του κάθε αποδέκτη-αγοραστή και κάθε αποστολέα-πωλητή σε μια κοινωνία όπου οι μεν τρέφουν τους δε.

Κβαντικά μιλώντας, το κενό είναι “η κατάσταση που κατέχει την ελάχιστη δυνατή ενέργεια”. Μακλουανικά μιλώντας, το κοινό γίνεται το έρμαιο αυτού που ελέγχει τα μέσα. Οι μεμονωμένες μονάδες που συντελούν το κοινό, όμως, είναι αυτές που δίνουν μορφή στο εκάστοτε μέσο, καθρεφτίζοντας τον εαυτό τους σε αυτό. Όπως και οι μεμονωμένες μονάδες που συντελούν το κενό είναι αυτές που με την, αν και ελάχιστη, ενέργειά τους ευνόησαν τις κατάλληλες συνθήκες για τη δημιουργία ατμόσφαιρας.

Το Κενό και το Κοινό, λοιπόν, είναι δύο έννοιες που, πέρα από τη λεκτική τους παρήχηση, φαίνεται να φέρουν αρκετές αναλογίες στα επίπεδα ύπαρξής τους και αντίληψης σε σχέση με αυτά. Ένα Κοινό Κενό αποδεικνύει πως η μάζα του κενού, κοινή για όλους, διαμορφώνει την ίδια την ύπαρξη όλων όσων υπάρχουν περισσότερο σε σχέση με αυτό: πλανήτες, άστρα κ.ο.κ. Ένα Κενό Κοινό αποδεικνύει η μάζα του κοινού, κενή για όλους ως ένας ελάχιστος κοινός παρονομαστής που απαλείφεται, διαμορφώνει την κατάσταση όλων όσων υπάρχουν για να το τροφοδοτήσουν: πωλητές, καλλιτέχνες, κ.ο.κ.

Μια φιλοσοφία που θα εστιάζει στη σημαντικότητα της αξίας του Κενού και του Κοινού θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια δημιουργικότερη σχέση σωματιδιακής μορφής μεταξύ των όσων θεωρούνται από το μέσο όρο μη διαλεκτικά σχετιζόμενα και διατεταγμένα σε πυραμιδοειδή μορφή.