Οι σταθμάρχες που ποτέ δε συμπάθησαν τους εισπράκτορες.

Οι σταθμάρχες που

ποτέ δε συμπάθησαν

τους εισπράκτορες.

onesecbeforetheend

Η μετά-νοια

είναι γενεσιουργός

της μετα-σκέψης;

Μεταναστεύω

αμετανόητα σε

οίκο νοητό.

Στην κιβωτό του

Νοός πλέουν τα ζεύγη

των αντιθέτων.

Ακινησίας

μέγιστο βεληνεκές:

το Απόλυτο.

Το προβλέψιμο

του να γίνουν τα πάντα

μη-προβλέψιμα.

Προεικόνισμα

κάθε φωτογραφίας

ένας ήχος: "κλικ."

Ακονίζοντας

πολύ τη λεπίδα του

Όκκαμ, κόπηκα.

Υπάρχω μόνο

στη φαντασία μου και

σε κάποιων άλλων.

Την πρώτη φορά

που γέλασα, με τρόμο

μετά έκλαψα.

Ύψιστη υφή

μεικτής μύησης: διττή

ύλη ποίησης.

Η ζάλη μας ως

αποτέλεσμα μακράς

σταθερότητας.

Αλληλεγγύη

και στους φυλακισθέντες

εκτός φυλακών.

Η επιλογή

"αναποφάσιστος," το

μέγιστο ρίσκο.

Μετάφραση: το

σημασιολογικό

μας γλωσσό-φιλο.

Δε θα πετάξει

όποιος σκέφτεται πολύ

τα παπούτσια του.

Επίκυκλοι και

κύκλοι. Επίκεντρα και

κέντρα. Και σεισμός.

Σιωπηλό το

κύκνειο ουρλιαχτό του

ροκ γερόλυκου.

Υπεράνθρωπος

που αγορεύει μέσα

σε σούπερ-μάρκετ.

Τσιγαρόβηχας

που αναλύεται σε

μηδέν και ένα.

Η χαλασμένη

κουζίνα στη δίαιτα

κλείνει το μάτι.

Χειρόγραφο

κάθε γράμμα στο παλιό

πληκτρολόγιο.

Ανεξήγητη

σκια μας, ανάγκη

για εξηγήσεις.

Την αναπτύσσω

γύρω μου ώστε να με

φωτογραφύση.

Παρατηρώντας

τη, γίνομαι μέρος της

πριν με αφύση.