Κλικ.

Κλικ.

Κλικ, ως βίωμα γλυπτικής φωτομέτρησης. Κάτι μού έκανε κλικ: Σε ελάχιστους κάνει κλικ το πόσα κλικ κάνουν καθημερινά. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ελάχιστους καταμετρούν τα κλικ στατιστικά για ποσοτικές έρευνες και όχι για ποιοτικές. Λένε πως οι στατιστικολόγοι είναι αριστερεγκέφαλοι. Μοδάτα νέα: Μεγάλο ενδιαφέρον (πολλά κλικ γίνονται) τελευταία για το ότι δεν ισχύει ο χαρακτηρισμός των ανθρώπων με βάση την ανάπτυξη των ημισφαιρίων του εγκεφάλου. Οι μόδες, οι τρόποι.

Σκεπτόμενος το κλικ παρατηρώ δύο τύπους: φωτογραφικά κλικ και υπολογιστικά κλικ. Υπολόγισα τον αριθμό με βάση τη φωτογραφική μου μνήμη. 

Τα φωτογραφικά κλικ απαθανατίζουν στιγμές και τις μετουσιώνουν σε μνήμες, είτε εγκεφάλων, είτε υπολογιστών. Στις μνήμες των εγκεφάλων οι στιγμές ανακαλούνται με κλικ που μας κάνουν κάποιες φωτογραφίες. Στις μνήμες των υπολογιστών μας ανακαλούμε στιγμές κάνοντας κλικ πάνω σε φωτογραφίες. Έχω μια συλλογή από παλιές φωτογραφίες στο πατάρι μου που δε θέλω να τις θυμάμαι. Ευτυχώς για μένα, τις τρων τα ποντίκια. Έχω μια επιλογή φωτογραφιών που θέλω να θυμάμαι και το ποντίκι μου με βοηθάει να τις ανακαλώ. Κλικ.

Ποντίκια ανασκαλεύουν μνήματα αθάνατης μνήμης.

Τα κλικ είναι αφαιρετικά. Είμαι αρκετά αφηρημένος όταν κάτι μου κάνει κλικ.

Τα φωτογραφικά κλικ αφαιρούν μια διάσταση από τον τρισδιάστατο κόσμο, αποθηκεύοντάς τον σε δύο διαστάσεις. 

Τα υπολογιστικά κλικ είναι μονοδιάστατες εγκάρσιες τομές σε δισδιάστατες οθόνες.

Τα φωτογραφικά μου κλικ είναι οι μέρες που θυμάμαι επειδή ήθελα να διαβάσω Χούσερλ, κι όμως έβλεπα τον κόσμο σαν μια μπουρμπουλήθρα έτοιμη να σπάσει (κλακ) μετά την τελειότητά της. Διάβασα Χούσερλ γιατί τράβηξα πολλές φωτογραφίες από εκείνες τις μέρες, υπάρχοντας σαν ιχνηλάτημα οπτικών γωνιών.

Τα υπολογιστικά μου κλικ είναι οι νύχτες που θυμάμαι μελετώντας Ντεκάρτ, κι όμως η διάσπαση (κλακ) προσοχής μου δημιουργούσε φούσκες σκέψεων πάνω από το κεφάλι μου. Διάβασα Ντεκάρτ γιατί τέντωσα πολύ τους συνειρμούς μου εκείνα τα βράδια, υπάρχοντας μέσα σε αλληλουχίες σκέψεων.

Τα φωτογραφικά κλικ ανταποκρίνονται στη συνθετική, φαντασιακή ιδιότητα του δεξιού εγκεφαλικού ημισφαιρίου. Φαντασία στην εξουσία. Δύναμη για θέληση. Δυνητικές πιθανότητες.

Τα υπολογιστικά κλικ ανταποκρίνονται στην αναλυτική, λογική ιδιότητα του αριστερού εγκεφαλικού ημισφαιρίου. Εξουσία στη φαντασία. Θέληση για δύναμη. Πιθανές δυνητικότητες.

Και τα δύο κλικ πλέουν στην διαλεκτική βεβαιότητας και αβεβαιότητας:

Στα φωτογραφικά κλικ μπορώ να πατήσω ένα κουμπί. Αν το πατήσω, επιβεβαιώνω μια από τις πολλαπλές πιθανότητες. Πριν κάνω το κλικ, μπορώ να εστιάσω και να φωτομετρήσω. Βλέπω διαθέσιμες ερμηνείες εκδοχών τις πραγματικότητας και επιλέγω μία κάνοντας κλικ.

Στα υπολογιστικά κλικ μπορώ να πατήσω δύο κουμπιά. Αν πατήσω το αριστερό, επιβεβαιώνω μία από τις πολλαπλές πιθανότητες. Αν πατήσω το δεξί κουμπί, μπορώ να δω τι μπορώ να κάνω με το αριστερό. Φωτομετρώ τις πιθανότητες, εστιάζω σε μία και κάνω κλικ, αν θέλω.

Από την αριστερή πλευρά ελέγχω τη μηχανή.

Από τη δεξιά πλευρά με ελέγχει η μηχανή.

Τα δύο ημισφαίρια ανταποκρίνονται το ένα στο άλλο και ο εγκέφαλος συντελεί τη μνήμη.

Μα τα όρια των ημισφαιρίων είναι ασαφή και η μνήμη θολώνει, οι νεκροί στα μνήματα αποσυντίθενται, η αποσύνθεση επέρχεται μετά τη σύνθεση, μετά την ανάλυση. Αναλυόμαστε στα συστατικά μας. Μας κάνει κάτι κλικ πλέον; Κάνουμε κλικ πλέον;

Μικρές μονάδες φορητής μνήμης (τα "κινητά μας τηλέφωνα") είναι ταυτόχρονα υπολογιστές και φωτογραφικές μηχανές. Μα δεν έχουν ούτε ποντίκια, μηδέ κλείστρα. Έχουν/είναι οθόνες αφής. Το είναι και το έχειν ενσωματώνονται εντός του άλλου, όπως οι εγκεφαλικοί μας πόλοι, όπως τα κλικ μας. Η μνήμη μας είναι σωματική πια. [...] το σώμα είναι/έχει το σήμα είναι/έχει το σημείο είναι/έχει το μνήμα είναι/έχει τη μνήμη είναι/έχει το σώμα είναι/έχει [...] Μας κάνουν κλικ συγκεκριμένοι σωματότυποι. Κάνουμε κλικ σε συγκεκριμένους σωματό-τυπους.

Οι τύποι των κλικ εξακολουθούν να είναι δύο (;). Κλικ που κάνουμε, κλικ που μάς κάνουν. Κλικ του έχειν και κλικ του είναι. Καθοριζόμαστε από ό,τι καθορίζουμε. Τα κλικ που κάνουμε μπορεί να μη μας κάνουν κλικ, αλλά ορίζουν τι είμαστε, ενίοτε και τι έχουμε. Τα κλικ που μάς κάνουν μπορεί να μη μάς κάνουν κλικ, αλλά ορίζουν το τι έχουμε, ενίοτε και τι είμαστε. Κλικ του φαίνεσθαι - είτε μάς φαίνεται Ντεμπορικό, είτε μάς φαίνεται Μπασλαρικό τούτο το φαίνεσθαι.

Τα κλικ μας είναι γλύπτες που ορίζουν τη μορφή μας. Με τα κλικ μας γινόμαστε γλύπτες και ορίζουμε μορφές. Τα κλικ μας είναι στιγμιαία τρισδιάστατα γλυπτά. Η σωματική μας μνήμη είναι στιγμές τριών διαστάσεων. Τεσσάρων διαστάσεων, συν τω προσθετικώ χρόνω. Πλην τω αφαιρετικώ χρόνω που θολώνει τις μνήμες και τα όρια.

Σώματα στιγμιαία, με στίγματα να απαθανατίζουν μνήμες.

Τα στίγματα που έχουμε είναι ό,τι έχουμε. Τα στίγματα που έχουμε είναι ό,τι είμαστε. Ό,τι έχουμε είναι ό,τι είμαστε. Μού κάνει κλικ αυτό. "Μάλλον δεν το 'χω ρε".

Μού κάνει κλικ και μού αφήνει ένα στίγμα κεφαλαιοκρατίας (Το εν-κεφάλι στην εξουσία, καπιταλισμός, capo, κεφάλι, κεφαλάκι, καπάκι, καπότα, λογική στην εξουσία. Capito?).

Τα κλικ μας είναι στίγματα. Είτε κλικ πάνω σε επιφάνειες υπολογιστών, είτε επιφανειακά στίγματα, στο δέρμα μας. 

Ο καπιταλισμός ως σχιζοφρένεια δούλευε σε δύο πόλους:

Πρώτος: Μάς δούλευε με επιδερμικό, επιφανειακό τρόπο, τερατώδη, με τεράστιες επιφάνειες, δισδιάστατες αφίσες, τηλεοπτικές οθόνες παθητικότητας.

Δεύτερος: Δουλεύαμε γι' αυτόν με γραμμικό, γεωμετρικό τρόπο, ακολουθώντας πολιτικές γραμμές, γραμμές εργοστασιακές, ιεραρχικές γραμμές μονοδιάστατης σκέψης.

Δεν αντιλαμβανόμασταν πως δουλεύουμε για κάτι που μάς δουλεύει. Λειτουργώντας επιδερμικά, δουλεύαμε τους εαυτούς μας. Δε μάς έκανε κλικ κάτι στην όλη διαδικασία. Τώρα που είδαμε και αναγνωρίσαμε τα στίγματα που άφησε η κεφαλαιοκρατία στο σώμα μας, κάτι μάς έκανε κλικ. Είναι το κεφάλι πάνω από την καρδιά;

Ο καπιταλισμός μάς έκανε κλικ κατευθύνσεων, πάλι δύο τύποι, που επικράτησε ναι λέγονται στοπ, στοπ αριστερά, στοπ δεξιά, στοπ φωτομέτρησης, ανάλυσης, τρία στοπ δεξιά και η φωτογραφία βγαίνει μαύρη, τρία στοπ αριστερά και η φωτογραφία καίγεται. Παράτα το manual και βάλτο στο αυτόματο. (Για όποιο ον ξέρει τα βασικά της φωτογραφίας και του αυτοματισμού των υπολογιστών).

Η αυτόματη φωτομέτρηση είναι απολίτικη. Δεν έχει πόλους, δεν έχει πόλεις, δεν έχει πολιτική. Δεν έχει πόλους ενδιαφέροντος, δεν έχει πόλεις αόρατες, δεν έχει πολιτική άμεση. Δεν έχει διπολικότητες, δεν έχει πολέμους, δεν έχει σχιζοφρένεια, δεν έχει καπιταλισμό, δεν έχει κεφάλαιο, δεν έχει χρήμα στις τσέπες, δεν έχει κεφάλι, δεν έχει εγκέφαλο, έχει χάσει τα μυαλά της, βρήκε το σώμα (hardware, DSLR). Δεν κάνουμε κλικ πλέον, εκτός αν είναι κατ' επιλογήν κλικ. Χρησιμοποιούμε περισσότερο απτικές μεθόδους για να ανασκαλέψουμε τις μνήμες μας. Τα ενδιά-μεσα ποντίκια αντικαθίστανται από οθόνες αφής. Τα κλικ μας είναι πλέον ά-μεσα και σωματικά.

Είμαστε σώματα, αυτόματες φωτομετρήσεις ο ένας του άλλου, κάνουμε κλικ σε ό,τι μας κάνει κλικ. Γινόμαστε ό,τι κάνουμε, κάνουμε ό,τι γινόμαστε. Γινόμαστε μη-μετρήσιμα σωματικά κλικ (κλακ). Είμαστε τα αμέτρητα κλικ που κάνουμε καθημερινά. Είμαστε τα κλικ της βιωματικής αναρχίας. Και αυτό μού κάνει κλικ.

Τζόγκινγκ: Το Κάστρο των Σφαλμάτων.

Τζόγκινγκ: Το Κάστρο των Σφαλμάτων.

Για την επίτευξη της μέγιστης πρόσληψης του περιεχομένου αυτού του κειμένου, ο αναγνώστης όπως επιθυμούσε:

α. την ακρόαση του τραγουδιού "Το Κάστρο", σόλο του ράπερ ΤοΣφάλμα από το δίσκο "Ρώμη" (2009). 

β. τη θέαση του πίνακα "Ανερχόμενο και Φθίνον" του Μάουριτς Κορνέλις Έσερ (1960).

γ. την ανάγνωση του ανολοκλήρωτου και παρολίγον χαμένου βιβλίου "Ο Πύργος" του Φραντς Κάφκα ή έστω κάποια περίληψή του (1922).

Να θυμίσουμε και το παράδοξο του Ζήνωνος: για να φτάσω κάτι πρέπει να διανύσω πρώτα το μισό της απόστασης και για να διανύσω το μισό πρέπει πρώτα να διανύσω το μισό του μισού κ.ο.κ.

Στο τραγούδι, ο αφηγητής αφότου έχει γίνει ο τρελός του χωριού δηλώνει την επιθυμία του: "να τινάξω στον αέρα το ανήλιαγο της βόλεψής σας γαμημένο κάστρο", παραπέμποντας στον Καφκικό "Πύργο" της γραφειοκρατίας, χωρίς όμως να φαίνεται το εν λόγω λογοτεχνικό αδύνατο της άφιξης στον Πύργο - ο ράπερ φαίνεται να έχει πρόσβαση στον Πύργο. Να σημειωθεί πως ο ράπερ κατάγεται από και πλέον κατοικεί και πάλι στον Πύργο της Πελοποννήσου.

Στον πίνακα, οι κεντρικοί ήρωες, μια σειρά μοναχών, ανεβαίνουν και κατεβαίνουν μία σκάλα στην κορυφή ενός πύργου της οποίας η αρχή και το τέλος δε βρίσκονται πουθενά, μιας και η σκάλα αποτελεί οπτική ψευδαίσθηση βασισμένη σε γεωμετρικό παράδοξο. Οι μοναχοί της εικόνας αυτής είναι καταδικασμένοι στην αιώνια ανάβαση και κατάβαση. Βρίσκονται ήδη μέσα στο κάστρο έχοντας γνώση για τις εξόδους που βρίσκονται στους κάτω ορόφους, μα ο μόνος τρόπος να τις προσεγγίσεις είναι να πηδήξεις από μεγάλο υψόμετρο με τη συντριβή να είναι θανατηφόρος. "Πώς το λένε, πες το, να βγάλω το μέσα έξω".

Στο βιβλίο, ο ήρωας προσπαθεί να λύσει τα αινίγματα της φαινομενικά αλάνθαστης γραφειοκρατίας στο περιβάλλον χωριό, που όμως γεννάται μέσα από τον μακρινό Πύργο, προσπαθώντας να φτάσει τον τελευταίο εις μάτην. Το "αλάθητο" του συστήματος αποδεικνύει το μέγιστο σφάλμα του. Η τελειότητά του είναι το αεί αδύνατο της τελειότητάς του. Είσαι έξω του και αποτελείς μέρος του μη μπορώντας ποτέ να το προσεγγίσεις. Γράφεις ένα βιβλίο γι΄ αυτό και πεθαίνεις πριν καν το ολοκληρώσεις. Ή γνωρίζεις πως θα πεθάνεις και το αφήνεις ανολοκλήρωτο εσκεμμένα με την επιθυμία να καταστραφεί μετά το θάνατό σου. 

Ασφάλεια σημαίνει την έλλειψη σφαλμάτων σε ένα σύστημα. Το σύμβολο του Πύργου δεν είναι άλλο από το Μπενθαμικό Πανοπτικόν. Η παντεπόπτρια κάμερα ασφαλείας, η αόρατη κορυφή των πυραμίδων της Αιγύπτου, το μυστικιστικό τρίγωνο με το μάτι, ο θεϊκός παντεπόπτης οφθαλμός τον οποίο ο Καφκικός ράπερ-σφάλμα, αν και βλέπει εμμέσως, ταυτόχρονα τον αναζητεί: "Έι, αν είδες το Θεό, δώσε μου κάπου να τον ψάξω γιατί γουστάρω σ' έναν πούστη να ξεσπάσω". Ακόμα κι αν δεν υπάρχει Θεός, ας τον εφεύρουμε για να του αντιταχθούμε. Πώς εξηγείται αυτό το παράδοξο;

Ο ράπερ ξεκίνησε πρόσφατα το τζόγκινγκ. Ήταν η μάσκα που φόρεσε μπροστά στον καθρέφτη του για τις μανίες καταδίωξής του. Κάποιο ον που ο ίδιος εφηύρε τον καταδιώκει συνεχόμενα. Γι' αυτό και επέστρεψε στον Πύργο από την Αθήνα. Για να φορά με περισσότερη άνεση τη φόρμα γυμναστικής του. Πρόσφατα όμως, ανακάλυψε κάτι: οι μανίες καταδίωξης έχουν διπλή λεκτική ερμηνεία. Είναι ταυτοχρόνως παθητική και ενεργητική κατάσταση. Μανία καταδίωξης σημαίνει κάλλιστα "νιώθω πως με καταδιώκουν", αλλά και "νιώθω πως καταδιώκω". Το τζόγκινγκ, ή αλλιώς μάταιο τρέξιμο, είναι απόδειξη αυτού. Τρέχω για να ξεφύγω από κάτι που δεν υπάρχει, τρέχω καταδιώκοντας κάτι που δεν υπάρχει, καλύπτοντας τεράστιες αποστάσεις, μην πηγαίνοντας πουθενά. Καλύπτοντας το άπειρο των υποδιαιρέσεων των Ζηνώνειων αποστάσεων στους ασφαλτοστρωμένους δρόμους και στα στενά του Πύργου, το Σφάλμα που τρέχει ανακαλύπτει πως ταυτόχρονα δε θα ξεφύγει ποτέ από, αλλά δε θα φτάσει ποτέ στον Πύργο. Η τελική Ασφάλεια για ένα Σφάλμα είναι η συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος.

Φυτεύγω Δεντρωώδω 4: Συνταγή για Κρεμ Μπουλέ με Τελεστές Μπουλ [γλυκονογραφημένη].

Φυτεύγω Δεντρωώδω 4: Συνταγή για Κρεμ Μπουλέ με Τελεστές Μπουλ [γλυκονογραφημένη].

Ένα μεγαληθές κτίσμα ψευδορκιόνων και ο πληθυντικός του ένοικτος. Το ασπρόμαυρο δυαδικαστικό σύστιγμα κριματομορφών των ζεβρώνων του εγκεφάλου του ενύκτου, προέκταση του σπιτόκουτου στο μπαρυτιδιασμένο κεφαλάκι του από πιτυρύτιδα (ταμειακή μηχανή του κιμά). Τυφλώματα που επιτρέπουν την ηλιακή ακτιναμφιβολία να δημιουργεί ψευδοροροφήματα ουρανιοτοξοβολίας. Το κτίσμα της απολύτου εμπνεύσεως: το παράγκοιστρο. Η έμπνευση του απόλυτου κτίσματος: το αγκιστρογόνο. Σκαλοσκλάβος σε ισοβιετική κάθειρξη: ο Βραδύμοιρος Ασανσερίφης. Ο ένστικτος εξεγείρεται εντός των τειχών του σκλαβυρίνθου της Δαιδαλομίχλης και της Δεθελωπάχνης: Μαχαιχρώματα αποικιονοκρατών. Σκαμπανεβράσβαταρ Ναυαρχοδεινόσωρος-Γιόργουελσεν του Ουτιδανού στην πόλη του Φραπεγλυκομεγαλέξανθρου. Συγκύκνωση ασμάτων τυφλομυγοπόντικων εναντίον ξεπουπουλημένων σνομπελίστων με περουκεφαλαία. Ο νέος Μανμηχανισμός, η νέα ΛαΜετρεία. Γκυντεμπτές φιδιών, Κøμπρεγχάγχη, Βρυκολαξέλες, Ντάμπστερνταμ εναντίον αναγραμματικών απομνημήσεων λεκομπριζιέ. Οι μελλοντοκόμοι φανερώνουν τις κρυψέλες. 

Μεταξιώματα, α' [fragmenta, analecta aestatis].

Μεταξιώματα, α' [fragmenta, analecta aestatis].

::: Ο Άγγελος Σιλέσιος Σικελιανός. ::: Στη «Μάζα» το «Μαζί» απαλείφεται ως ελάχιστος κοινός παρονομαστής. ::: Αμφισωμία. ::: Μόνο σε αυτήν την περίπτωση το μέγεθος της καταστροφής εξισώνεται με την καταστροφή του μεγέθους. ::: Ένας ανατολίτης βλέπει τον ήλιο να ανατέλλει από τη δύση. Ένας δυτικός βλέπει τον ήλιο να δύει προς την ανατολή. Ο ήλιος βλέπει τη γη σαν ενοχλητική μύγα. ::: Ίσως η ποιητική γη της επαγγελίας να είναι η ποιοτική σιγή της απαγγελίας. ::: Άραγε, ο χαρακτήρας και η μορφή του νταλικέρη διαμορφώνονται με βάση την υφή και την ποιότητα του φορτίου του ή το είδος του φορτίου καθορίζεται με βάση το ποιόν του νταλικέρη; (ερώτηση τύπου αυγό-κότα, Αχιλλέας-Όμηρος). ::: Στον αντεστραμμένο υποχθόνιο κόσμο των σκουληκιών και των εντόμων η ταφή ανθρώπων εξισώνεται με τη φυσική ανάπτυξη καρποφόρων δέντρων. ::: Περιμένοντας ακίνητοι στο ωτοστόπ σκεπτόμαστε τα αυτοκίνητα που θα βρεθούν στην πορεία μας. Κάποια στιγμή βρισκόμαστε στην πορεία ενός οδηγού. ::: Στον κόσμο των περαστικών είμαστε όλοι ποιητές, μα στον κόσμο των ποιητών είμαστε όλοι περαστικοί. ::: Αν είναι όχλος δε μπορεί να ενοχληθεί. ::: Ο καλλωπισμός είναι ανθρωπισμός, πολύ ανθρώπινος. ::: Η ενδεχόμενη απόρριψη ενός απορριπτέου ενδεχομένου στο Σύμπαν του Σχεδόν Σχεδόν. ::: Τρεις ομόκεντρες πόλεις. ::: Καλειδοσκοπική ακοή. ::: Ζευγάρι γυναικών που υπανδρεύτηκαν. ::: Ένα λεπτό άυλο κέλυφος δίχως εντός και εκτός προσδιορισμούς μεταξύ του θνήσκοντος ζωοδότη και του ζώντος δημίου που αέναα ξεμυτίζουν ο ένας στον έξω κόσμο του άλλου. ::: Η κορύφωση της επίπεδης συνείδησης: Συνειδητοποίηση του δημιουργημένου επιπέδου πολλαπλών κορυφών. ::: Για να τετραγωνίσεις τον κύκλο, πρώτα ευθυγράμμισε το σημείο. ::: Άστυ φυγόκεντρο, γιούρτα κεντρομόλος. ::: Η νεκροφάνεια είναι κάλλιστα και ζωντοκρυψία. ::: Μερικώς πασιφανές. Πασιφανώς μερικό; ::: Ο πότης/ανα-γνώστης, που πίνει για να θυμηθεί και όχι για να ξεχάσει, μεθάει βρίσκοντας γράμματα μέσα σε μπουκάλια. ::: Μια ακτινογραφία της πλατωνικής ιδέας της ακτινογραφίας. ::: Ένας άνδρας, αποτέλεσμα εγχείρισης αλλαγής φύλου, δύναται να χρησιμοποιεί το επίρρημα «αιδοιόθεν». ::: Αντισώματα αντιύλης. ::: Το Όριο του Ίσως Ίσως. ::: Μια συλλογή των σκέψεων και των συνειρμών των οδηγών που δε σταματάνε όταν κάνεις ωτοστόπ. ::: Η στιγμή που το φίδι που έτρωγε την ουρά του ξεκινά να μασά τα δόντια του. ::: Μουσικά όργανα βαρηκοΐας. ::: Μια ηρωική ειρωνία, πλήρως αντίθετη του ειρωνικού ηρωισμού, είναι η σχέση της αντιμετώπισης ενός λαβυρίνθου ως ευθείας και μιας ευθείας ως λαβυρίνθου. ::: Ένας αχινός αγχίνους, με αγκάθια στον εγκέφαλο. ::: Η κουβέρτα της συνήθειας μετατρέπει τον πόνο των αγκαθιών στην τέχνη του βελονισμού, σε ακάνθινο στεφάνι, σε φωτοστέφανο. ::: Μια βεβαίωση αθανασίας μέσω της κρυογενετικής. Το βέβαιο του θανάτου μέσω της θερμοδυναμικής. ::: Το σπαθί δεν κόβει, ούτε επιτίθεται. Αμύνεται για να διατηρήσει την αιχμηρότητά του. ::: Στο σύμπαν της αντι-ύλης ποιο είναι το παραγωγικό έργο των δι-υλιστηρίων; ::: Απομνημονεύει φωτογραφικά. Άραγε, ξεχνάει αντίστοιχα; ::: Νομαδικό οικόσημο πρωτεϊκής φύσης. ::: Η πίκρα της γλωσσικής ακριβολογίας συμπίπτει με τη γλύκα της ανακριβολογίας. ::: 

Ετερότητα,

αποδιοπομπαία

τραγωδία μου.

Η Ιστορία,

ο ουροβόρος σκορπιός

που αυτοκτονεί.

Ξίφη σε μάχη

που δεν αντιμάχονται:

προσαρμόζονται.

Η κάθε ζωή

ομοιοκαταληκτεί

μες στο θάνατο.

Απεικόνιση

φαινομενολογίας

της τυφλότητας.

Εωσφορική

ηρεμία ανθρώπου

πανικόβλητου.

Η συμμετρία

είναι σύμμετρη με την

ασυμμετρία.

Ξεχνώ, αλλά αν

με μελετήσεις, είμαι

σαν παλίμψηστο.

Σπινθορίζοντας: Τα Πάντα Ρύαρ Βιου Μοίρωρ.

Σπινθορίζοντας: Τα Πάντα Ρύαρ Βιου Μοίρωρ.

Ισχυμερικοί Κολομβητές εφευρισκάρουν νέους κόσμους.
Τον λεν Οράτιο, αγόρι, τηλενοράσεων, κοράσιον.
Τεμασχηματίζοντας μεταμαχαίρια Κοπτικών ψευδεσμάτων.
Ψαρεύδοντας το ακίνητο ρυθμυθικό παραμμύδι.
Ο διερχωρισμός λεξοτανύλης κι ει/οικονοπνεύματος.
Ιζμήνη μεταναστευκτική εις μνήμην εγκαθειρκστάσεων.
Ντιβατζής παιρνειχρήματ' απ' την πορνιχρότητα.
Ο διαπλεκτικός καμπυλισμός της ψευδευθείας, Αλήθοργος.
Ψαρεύδοντας λεκτικοβόρα χείλια μάζεψα κι ένα ενθλανθρύννι.
Δύο Αγιογράφητοι Ιεροπίστολοι αμφιότεροι κηρύττουν την
εντουτωνικουμενικότητα του βορειοπόλεμου.
Αιθαλάσσιο αντιφέγκαυμα κάθε βλεμμονή της, κρύβει τον αλληγοράτορα.
Αειθαλλέσφορο αϊστοδιάλυμμα η δακρυδιάρκεια, ποτίζει το νεκροφύλλωμα.
Ο αλήθωρός Ορόστης αλλησθείας - η ώρα της αρνήθειας.
Τα βουβαλόψαρα μουγκαμωράθηκαν ψαρεύδοντας τσιβδιγλώσσες.
Αναμασχαλεύοντάς με ανατυφλώθηκα στα τέσσερα, τι ανακώφωση!
Μα στο ρινόπνευμα του οινόκερου, τι βρογχερός θρηνόκαιρος!
Αντιχειρογνωμίες έγκρισης κι αντιχειρονομίες ωτοστοπιούχες.
Δακρύβερ βιου μάστωρ - καθραφτάκι κηρυθραυτοκινήτου.
Σκαντζόμοιρε αγκαθ.ο.τ.έ. λυγαριασμέ τηλεφόβου, δε μπορώ,
δε θέλω να σε πληργώσω.
Ανάμασά μας ένα διστοίχωμα τεχνωτής οδαντιστοιχίας (περίφραση του
"Αυθόρματη μετάφραξη"). Απονεύκρωση.
Έμμηνα για πάντα στον Φαυλουάριο διαβάζοντας περιοδικαστικές αποφάσεις.
Φιλμνουάριος, και το λήμναιμα έβαψε τα λευκαύλα μίνγκο ροζς.
Πάντα μπερδεύωσμες μικροαστυχίες: ο λάθος γειρισμός κι ο λάθος χυρισμός.
Οικειοθελκτικώς τηλεμαργοί, λαιμοδότες αιμοδέτες.
Τα ελπιδόφτυαρα του πτηνοθάπτη διακυλινδρεύουν κυβοτάφια περιστροφριώνων.
Ο κακός ο αλάθητος ανομοιόμυλος όλα τ' αλέθει. Και τον εαυτό του.
Ζήσαμε να παντέρψουμε τον εξόγιομο Φεγγάρη με την ολοστρόβιλη Ηλιά.
Πεθάναμε παντρέχοντας, κουβαλώντας σταυρούς, κακοπασχίζοντας
να ξεφύγουμε από/και να σώσουμε τους νέους κόσμους μας από τα Χριστιοφόρα
των Κολομβοφοριών.
Αποτευφρανθήκαμε ως "Απεναντούτω Φοίνικα". Κενοζενολογία μιας μεθεορμηνίας.

Φυτεύγω Δεντρωώδω 3: Οίκοσυαίνας Σπαραγγοραμένοι Χαρταετύφλωσοι

Φυτεύγω Δεντρωώδω 3: Οίκοσυαίνας Σπαραγγοραμένοι Χαρταετύφλωσοι

::: Ζενομενολογία του Τρύποτα ::: τα Αλφρεζαριζωματικά Αποντελέζσματα του να παρατηρείς με μεγαισθαντικό φουκώ το χάρτη της Ζεναιτίας ::: Ο μηδζενισμός της Ερμηνείας του Τρισελάχιστου ::: ο Ναρκίσσειος ντε Σάντμιντον και η κατοπτριζόμενη πετροσφαίρηση ::: Η ευτυχής παράδοξη σύμπτωση μιας ομπρέλας και ενός βιβλίου σε ένα τραπέζι (*το ζεν στο έργο του Ζήνωνος και το Ευ Ζην). Δε μπόρεσα να τελειώσω το βιβλίο θέλοντας πρώτα να φτάσω στα μισά. Η βροχή πήρε το προβάδισμα, μα το βιβλίο μου δε βράχηκε γιατί η πρώτη σταγόνα έπρεπε να καλύψει τη μισή απόσταση από το σύννεφο μέχρι τη σελίδα που διάβαζα. Προσπαθώ να κάνω λόγο για την προσπάθειά μου να εκφέρω λεκτικά την προσπάθειά μου να ανοίξω την ομπρέλα, μα {... , 1/16, 1/8, 1/4, 1/2, 1, 1/2, 1/4, 1/8, 1/16, ...} ::: Το Δόγμα ως Κάρμα και το Κάρμα ως Δόγμα ::: Η σιωπή ως ανομιλία ::: Κάναμε/Φτάσαμε ωστοσωστόπ με έναν κατσαρηδονικό μεταμορφασμό ::: Είμαστε περικυκλωμένοι από κυκλώνες, εγκυκλίους, κυκλώματα και κύκλωπες ::: Μια μούσα μ' αναρχίδια ενέπνευσε τον Ιησού Μαρξ να ξυρίσει τα μούσια. Να μαρξυρίσει τα μουστικά του. {Ο μύστακας των μαρτυρίων} ::: Ο σωματικόσμας χάρτης μυρίζει παλιά γιουγκοσλαύικα τραίνα και έχει για σταθμούς γεννετήσια σημάδια, στίγματα από εμβόλια, θρησκευτικά στίγματα, στίγματα από την εφηβική μανία της παρακμής ενάντια στην ακμή της εφηβικής μανίας, ουλές από πειράματα στην κουζίνα, καψίματα από στοιχήματα με μεγεθυντικούς φακούς σε ηλιολατρικά παιχνίδια ::: Οι πρωταθλητές/πρωτεργάτες/αρσιβαρίστες των μεταλλείων χρυσού βραβεύονται με χρυσά μετάλλεια "βαρέων και ανθυγιεινών" ::: Ροζσπανθηροβόλα βλέμματα Παρμπριζοσπαστών και Μπροσπισίστρατων }:::{ Αραβοθώρητα ακριβουργήματα ανταλλασόμενα με υδροτεχνήματα αντιτεχνουργών ::: καλοπασχγαβγίσματα και καληχρωμνιαουρίσματα ::: Θεομύστικο σπλάγχος, ν' αδαιμονείς και να νυσταλγείς συνάμα: αναθυματίζεις τις αναθεμιάσεις ::: Κηπολιτικήπος: τσουκνίτες και χρυσανθήτες, η κορατσίστική συμπεριφορά μας, η κηπουριτανική πολιτική μας. Κι η πολιτική, πώς; Κ' υπουργός γκαζόν μαζών [η ίδια μουσική που ευαισθητοποιεί τα φυτά αναισθητοποιεί τις μάζες, μάζες που φυτοζωούν μαζεύουν φυτά] και άνω και κάτω προπαγνάνθας ::: Δυσβάστικτακτ ::: Το χτεσινό τραγούδι της Σημερήνας τροβαδούρας στη μέση του ωκεανού με μάγεψε ::: Ο θερινός συννεφίλ που έβαφε τον ουραno του με τις μποyes του τριανταδυάχρωμου ζωγράφου που [τον] είχε καμβαφτύσει. Ο σκοινοβατογριφόφυλλος που εκλείπει εκλιπαρών το νυχτερινό όνειρο του Φθινόμπερον. Η κοκκινοματογραφίτσα που πιστεύει πως ο κακός λύκος υπάρχει μόνο στις ταινίες και στα παροσφρησιογόνα ::: Μανδραγορίτες Μαιανδραρίνοι ::: 

Δύο Δρόμοι προς την Ουρ: Ουρρυθμία και Ουράκας.

Δύο Δρόμοι προς την Ουρ: Ουρρυθμία και Ουράκας.

0. Ουρ.

Η Ουρ είναι μια βιβλική πόλη που αναφέρεται στο βιβλίο της Γένεσης. Ανάμεσα σε άλλα, ήταν ο τόπος γέννησης του Αβραάμ. Η ταύτισή της με κάποια σημερινή τοποθεσία είναι ζήτημα ανάλυσης και διαφωνίας των αρχαιολόγων. Πρακτικά, είναι μια ονειρική τοποθεσία. Προσωπικά, βρέθηκα πριν πέντε χρόνια στην πόλη Ούρφα της ανατολικής Τουρκίας (Κουρδιστάν), η οποία θεωρείται υποψήφια αποδέκτρια της κληρονομιάς. 

Πριν δύο μέρες κυκλοφόρησα το "Ουράκας, Ιαπωνίας", ένα δίσκο του οποίου το ομώνυμο κομμάτι κάνει λόγο για ένα πρώην ηφαιστειογενές έρημο νησί στον Ειρηνικό, το οποίο λειτουργεί για τον ποιητή (Αλέξανδρο Μοντεσάντο) ως προσωπική Ουτοπία, λειτουργώντας ως μελλοντικός στόχος του. Ο ποιητής/ναυτικός ταυτίζει τη μοναξιά του με τη μοναξιά του νησιού και ονειρεύεται να γίνει "η μόνη συντροφιά" του. Το Ουράκας σήμερα δεν ανήκει στην Ιαπωνία, μα στις ΗΠΑ. Η μοναξιά του βασίζεται ανάμεσα σε άλλα και στο γεγονός πως το ηφαίστειό του είναι πλέον ανενεργό. Στην πραγματικότητα του σήμερα, όμως, το ηφαίστειο είναι ενεργό. Το μοντεσαντικό Ουράκας, λοιπόν, όπως και η Ουρ, είναι μια ονειρική τοποθεσία. Δε δύναται να υπάρξει ταύτιση της ποιητικής νήσου με τη γεωγραφική, παρά μόνο ταύτιση των ποιητικών μεταφορών της μοναξιάς.

Πριν μία μέρα έγραψα το κείμενο "Ουρρυθμία", μερικές σημειώσεις πάνω στους τόπους, τις έννοιες, τις μεταφορές, τους στόχους και το ρυθμό. Αν και είχα μόλις κυκλοφορήσει το "Ουράκας", δεν ήμουν επηρεασμένος συνειδητά από το περιεχόμενο του εν λόγω ποιήματος, ούτε από την αλφαβητική αλληλουχία "Ουρ-άκας, Ουρ-υθμία" που παρατήρησα κατόπιν. Αφότου όμως την εντόπισα, η πόλη Ουρ και η Ούρφα αφυπνίστηκαν εντός μου. Με αυτήν τη συμπτωματική διαρρύθμιση σκέψεων, γράφω αυτό το κείμενο για τρεις λόγους: α. απόδοση τιμών στην ανάμνηση της Ούρφα, β. ψηφιακή μεταφορά του χειρόγραφου κειμένου της "Ουρρυθμίας", και γ. εκπλήρωση της παράκλησης ενός φίλου για κάποια λόγια για το δίσκο "Ουράκας, Ιαπωνίας".

1. Ουρρυθμία.

• Η διαλεκτική είναι δουλειά του νου. Ο νους εργάζεται διαλεκτικά και τα προϊόντα του είναι έν-νοιες. Παράγει περισσότερο ή λιγότερο, με διαφορετικούς ρυθμούς, ανάλογα την περίπτωση. Στην αυτοαναφορικότητα της παραγωγής έν-νοιας εντός του νου, ο ρυθμός της έννοιας είναι η έννοια του ρυθμού.
• Ο στόχος είναι μια κατάσταση όπου κάθε έννοια θα μπορεί να είναι η δυνητική μεταφορά (λογοτεχνική ή τοπική) μιας άλλης. Ποιο ήταν το υποκείμενο της προηγούμενης πρότασης; Ο στόχος. Στόχος τίνος; Ανασκευάζω την πρόταση: "Ο στόχος του στόχου είναι μια κατάσταση [...] μιας άλλης". Και ξανά, ανασκευάζω: "Ο στόχος του στόχου είναι μια κατάσταση μιας άλλης κατάστασης". Έτσι πέτυχε το μεταφορικό της στόχο η πρώτη πρόταση.
• Η φράση "διαρ-ρύθμιση του χώρου" δείχνει πως ο ρυθμός δεν είναι μόνον κάτι χρονικό. Ο ρυθμός είναι μια έννοια διαλεκτικής της συχνότητας και της πυκνότητας, συχνά πυκνά, πυκνά συχνά. Ένας αγώνας ταχυτήτων κορινθιακού, δωρικού και ιωνικού ρυθμού.
• Απέφυγε κάτι διαφημιστές μιας οικολογικής οργάνωσης το μεσημέρι στο δρόμο γιατί βιαζόταν (δεν ήθελε να ανοίξει κουβέντα). Το βράδυ άκουγε την προβληματική του βρύση να στάζει μια σταγόνα κάθε δεκαοχτώ δευτερόλεπτα. Αποφασίζει να συγχρονίσει το ρυθμό της δίψας της με το ρυθμό του προβλήματος της βρύσης του. Τοποθετεί ένα ποτήρι κάτω από τη βρύση και πίνει ένα ποτήρι νερό όποτε αυτό γεμίζει από το πρόβλημα της βρύσης.
• Η χωροχρονική μεταφορά του "τόπου" στο "ρυθμό", η τοπορυθμική μεταφορά του χώρου στο χρόνο είναι μεταναστευτική. Οι στερούμενοι σταθερού τόπου μετανάστες είναι οι ιθαγενείς της Ου-τοπίας. Οι στερούμενοι σταθερού ρυθμού μετανάστες είναι οι ιθαγενείς της Ουρ-ρυθμίας. Οι ηθικολόγοι (του καλού και του κακού) θα κάνουν λόγο για Ευτοπία, Δυστοπία, Ευρυθμία, Δυσρυθμία. Οι μουσικοί των μαθηματικών και οι μαθηματικοί της μουσικής θα μιλήσουν για το "Ά-τοπο" και για το "Άρ-ρυθμο".
• Η απαγωγή εις άτοπο οδηγεί στην επίλυση μαθηματικών προβλημάτων. Η απαγωγή εις άρρυθμο ίσως επιλύει μουσικά προβλήματα. Η μουσική της καρδιάς ακούγεται στις αρρυθμίες της. Οι άρρυθμοι ράπερς (σε σύγκριση με τους πολυάριθμους ρυθμικούς ράπερς) συνήθως κατονομάζουν τα πλέον φλέγοντα θέματα.
• Διάλογος μιξαρισμένων samples: "Πόσο χρονών είναι ο σκύλος σου;" "Σε ανθρώπινα χρόνια ή σε σκυλίσια;" "Αυτό το βουνό είναι πανάρχαιο." "Σε ανθρώπινα χρόνια ή σε βουνίσια;" "Αυτό το ποτάμι έχει ιστορία." "Δε μπορείς να μπεις στο ίδιο ποτάμι δύο φορές." "Αχιλλέας και χελώνα πάνε για κολύμπι στο ποτάμι και ο Αχιλλέας δίνει το προβάδισμα στη χελώνα." "Καλύπτω την αχίλλειο πτέρνα μου με ένα καβούκι χελώνας." "Έχουμε να τα πούμε δύο μήνες." "Είναι θέμα η απόσταση." "Φλέγον θέμα."

2. Ουράκας, Ιαπωνίας.

Πριν δύο μήνες ταξίδεψα στην Ελλάδα και σε ένα βιβλιοπωλείο βρήκα τη συλλογή ποιημάτων "Barco: Macao" του Κεφαλλονίτη ποιητή Αλέξανδρου Μοντεσάντου. Μια μικρή έκδοση του 1990 από τον "Έρασμο" που αριθμεί 54 σελίδες, ένα σκίτσο-προσωπογραφία του ποιητή από το "Επτανησιακό Ημερολόγιο" του 1963, ένα σύντομο εισαγωγικό/βιογραφικό σημείωμα (από όπου μαθαίνουμε πως η ημερομηνία γέννησής του είναι άγνωστη και το έτος θανάτου του αβέβαιο, αν και υπολογίζεται στο 1965 με σίγουρη τοποθεσία το Δαφνί), 14 ποιήματά του, 4 ανατυπώσεις χειρόγραφων εκδοχών του ποιητή και, τέλος, μια ανάλυση του ποιητή και των ποιημάτων εν είδει επιλόγου από τον φίλο και παραλήπτη των χειρογράφων του ποιητή Μάριο Μαρκίδη.

Ο φιλολογικός πόλεμος πάνω από τα ποιητικά κουφάρια βρίσκει δύο παρατάξεις, μια από την πλευρά του Καββαδία που υποστηρίζει πως ο γηραιότερος Μοντεσάντος είχε γνώση του καββαδιακού έργου και σιωπηρά υιοθέτησε το ύφος και τις τεχνικές του, και μια από την πλευρά του Μοντεσάντου που υποστηρίζει πως ο Μοντεσάντος ήταν στα καράβια όταν ο Καββαδίας γινόταν γνωστός και πως οι ομοιότητες αποτελούν απόδειξη των κοινών παραγόντων: δύο Κεφαλλονίτες στα καράβια θα εκφραστούν με τον ίδιο τρόπο για τα ίδια θέματα, αφήνοντας πάντα ένα δυνητικό φαντασιακό οργασμό για αντιγραφή του μοντεσαντικού έργου από τον Καββαδία. Η εγκάθειρξη του Μοντεσάντου στο Δαφνί και ο μοναχικός του θάνατος δίνουν μια δραματικότερη και πιο μυστηριώδη διάσταση στην προσωπικότητά του. Ίσως το Δαφνί να λειτουργεί σαν το Ουράκας, όπως αυτό περιγράφεται στο ποίημα. 

Διαβάζοντας τα ποιήματα είδα τους λόγους σύγκρισης με τον Καββαδία. Μα είδα και αρκετά παραπάνω. Αυτά τα "παραπάνω" που είδα αναλογούν στα "παραπάνω" που "βλέπουν" οι πειρατές/ήρωες του ποιήματος "Barco: Macao" υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών. Για μένα τα ποιήματα λειτούργησαν ως οπιούχες ουσίες και ήθελα να μεταφέρω κάποια από αυτά σε ηχητική μορφή. Η αμεσότητα της ακουστικής διάσταση είναι πολύ πιο συναισθηματική από αυτήν της οπτικής. Έψαξα και τις σεβαστές δουλειές προηγούμενων καλλιτεχνών πάνω σε αυτά τα έργα, ονομαστικά, του Σωτήρη Δεμπόνου και του Δημοσθένη Μιχαλακόπουλου. Αλλά ήθελα κάτι "παραπάνω". Η επίσης πολύ σεβαστή δουλειά των Social Waste πάνω στο "Μαραμπού" του Καββαδία αποτέλεσε στοιχείο που πυροδότησε την τελική ιδέα για το δίσκο. 

Η δουλειά έγινε πολύ γρήγορα. Γύρισα στη Δανία, ο Plankhton επιφορτίστηκε με τη μουσική παραγωγή που έλαβε χώρα σε δύο βράδια, έκανα τις ηχογραφήσεις σε δύο μέρες, με τον Plankhton περάσαμε στη μίξη, μετά από κάποιο διάστημα η Σοφία έπαιξε φλάουτο πάνω από τρία κομμάτια και ο Κιντίς-οολ χρησιμοποίησε σε ένα κομμάτι τεχνικές φαρυγγικού τραγουδιού και μια άρπα στόματος. Επεξεργάστηκα μια παλιά φωτογραφία του Ουράκας που βρήκα στο διαδίκτυο και το σκίτσο του ποιητή που βρισκόταν στο βιβλίο. Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο ήταν έτοιμα.

Τα κομμάτια:

Η "Ντιάνα" αντικαθιστά μεταφορικά το νησί/απάγκιο που εντός της φουρτούνας/ζωής ο ποιητής στερείται. Το ποίημα είναι μια ανοιχτή απεύθυνση στη γυναίκα αυτή σε δεύτερο πρόσωπο και το όνομά της δεν παρουσιάζεται παρά μόνο στον τίτλο.

Το "Ουράκας" είναι το έρημο πρώην ηφαιστειογενές νησί του Ειρηνικού ωκεανού του οποίου η μοναξιά (έλλειψη κατοίκων, χλωρίδας και πανίδας) ταυτίζεται με αυτήν του ποιητή, ο οποίος αναγνωρίζει σε αυτό την ιδανική του συντροφιά που θα τον κατανοήσει.

Ο "Ατζύμι" είναι ο θλιμμένος Ιάπωνας ναυτικός που κάνει χαρακίρι όταν επιστρέφει στην Ιαπωνία αφότου έμαθε πως η γυναίκα του τον απάτησε με έναν Ευρωπαίο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του.

Ο "Καπετάν Θαλής" είναι ένας σκληρός, άθεος και μισάνθρωπος πλοίαρχος για τον οποίο όμως μαθαίνουμε στο τέλος του ποιήματος πως την περιουσία του μοίραζε κρυφά σε άπορες οικογένειες. Η αγνότητα των παιδιών των οικογενειών αυτών θα συντελέσει στη συγχώρεση της ψυχής του.

Το "Barco: Macao" είναι η ιστορία των μελών ενός πειρατικού πλοίου. Αφότου παρουσιάζεται το τραγικό παρελθόν τους που έδωσε διαφορετικούς λόγους στον καθένα να εξαρτηθεί από ναρκωτικές ουσίες, παρακολουθούμε τα καμώματα των πειρατών καθώς αντιλαμβάνονται την αλλοιωμένη πραγματικότητα εξαιτίας των ουσιών. Έχοντας καταναλώσει περισσότερες από τις μισές προμήθειες σε χασίς πριν τα μισά της διαδρομής, ο ποιητής που παρουσιάζεται ως μέλος του πληρώματος προσεύχεται στον Βισνού για θετικό άνεμο που θα τους οδηγήσει στον προορισμό τους προτού πεθάνουν από την έλλειψη ναρκωτικών.

Ο "Αλήτης" είναι η ιστορία ενός πρόσχαρου και ευγενούς σκύλου του οποίου η καλοσύνη ήταν ανώτερη των ανθρώπων. Ο σκύλος έγινε μέλος ενός ναυτικού πληρώματος και με τις πράξεις και τη συμπεριφορά του νοηματοδότησε την άχαρη ζωή των ναυτικών. Οι τελευταίοι επιστρέφουν στη μελαγχολική άσκοπη ζωή τους μετά το θάνατο του σκύλου.

Η "Altera Pars", η άλλη πλευρά, είναι η εύρεση δύο πτωμάτων στο χιόνι, όπου η νεκροψία καταδεικνύει ως αίτιο θανάτου τους τη στέρηση ναρκωτικών.

Ο "Captain Yalmar" είναι ένας ακόμα μισάνθρωπος Νορβηγός πλοίαρχος που ερωτεύεται έναν νεαρό του ναύτη. Μετά από μια άγρια φουρτούνα που ακολουθείται από την καταβύθιση του πλοίου τους, τα πτώματα των δύο βρίσκονται στην επιφάνεια της θάλασσας "σαν σε πόθο αγκαλιασμένα".

Δε θα μπω σε διαδικασία ανάλυσης των ποιημάτων. Επέλεξα το δρόμο της ερμηνείας. Κάποια από τα ποιήματα αυτά είναι δυσεύρετα στο διαδίκτυο, οπότε προς τέρψη των ακροατών του δίσκου έχω δακτυλογραφήσει όσα ερμήνευσα και τα έχω διαθέσει στο φάκελο που περιέχει και τα ηχητικά αρχεία, έτσι η ανάλυση μπορεί να πραγματοποιηθεί εύκολα από οποιονδήποτε και χωρίς τη δική μου ακουστική ερμηνευτική παρέμβαση. 

Ίσως η ερμηνεία και η ανάλυση να είναι το Ουράκας και η Ουρυθμία, όπως παρουσιάστηκαν σε αυτό το κείμενο. Δύο δρόμοι που οδηγούν στην Ουρ. Το Διονυσιακό και το Απολλώνειο, κατά Νίτσε. 

Ο δίσκος είναι διαθέσιμος εδώ: https://www.mediafire.com/?l6dpkvx7bctct5n

Μια λίστα αναπαραγωγής στο YouTube υπάρχει εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=d8__5B6fX10&list=PLNzweW6KFNHAiuv9eY05Y-2P70ZCKHEso