Στίχοι του δίσκου Κέλπη

onesecafterthelaughter - Κέλπη

Θεσσαλονίκη 2015 - Εδιμβούργο 2018

(με κάποιες χωροχρονικές αποκλίσεις)

Πλέιλιστ
Δωρεάν Κατέβασμα

01. Εξάλειψη Αυτάρεσκης Εισαγωγής

02. Ο Μη-Γραμμικός Θρύλος της Ουράνιας Τοξότριας

Παράτα τα βιβλία και τη μάταιη ομιλία

κι αποδέξου την εριστική χειμαρρώδη ανωμαλία

Το πιο πειστικό κήρυγμα, αδύναμο σφύριγμα,

όταν τα είδωλά σου παύουν να ‘ναι στήριγμα.

Η ουσία της αμάλγαμα αστρολάβου και αψέντι,

αντιστρέφοντας τις θέσεις σκλάβου και αφέντη.

Κάθε στοιχείο γύρω της περιφέρεια και κέντρο,

Ναός της είν’ το δάσος και ιέρεια το δέντρο.

Άξαφνα ο χωρικός γίνεται ο κληρικός,

κι ο άγνωστος περαστικός ήρωας ομηρικός.

Βλαστάρια-περιττώματα από τύχη κι από ανάγκη,

κουφάρια, σάπια πτώματα μες στα νερά του Γάγγη.

Πίστεψες στη λογική, “κοντά στον νου κι η γνώση,”

μα αυτή δε θα σε σώσει απ’ του ουρανού την πτώση.

Κάθε γρίφος της μια λύση με ύφος που επιπλήττει.

Ψέμα κάθε ανακωχή όταν ξίφος την κηρύττει.

Δεν έχει επιχειρήματα, σ’ ερεθίζει με αρώματα,

δε μιλά με χρήματα, σε κερδίζει με τα χρώματα.

Έχει καρδιά ποιήτριας πολύγλωσσης κι αλλότριας,

και μάτια πολεμίστριας, ουράνιας τοξότριας.

Μάθημα για ευλαβείς και πάθημα για άπιστους,

για όσους έχουν στηριχτεί στον πυρήνα της αγάπης τους.

Αφέντρα άτοπων θέσεων, άχρονων αιώνων,

υπαγόρευσε τον νόμο των εικοσιτριών κανόνων.

Ιχνηλατεί το μέλλον με χρήση πύρινων πινέλων

και σφυρηλατεί το παρελθόν με συγγραφή λιβέλων.

Το εξοργισμένο βλέμμα της εμπρόθετη ενατένιση

και το χυμένο αίμα της, πένθιμη αναγέννηση.

Ιστός είναι η λήθη και η μνήμη είναι δίχτυ,

εχθρός είναι ο ύπνος, εχθρός και το ξενύχτι.

Σειρήνα του εξερευνητή της άγριας υπαίθρου,

η σιγουριά συνώνυμη της άγνοιας ολέθρου.

Δεν έχει επιχειρήματα, σ’ ερεθίζει με αρώματα,

δε μιλά με χρήματα, σε κερδίζει με τα χρώματα.

Έχει καρδιά ποιήτριας πολύγλωσσης κι αλλότριας,

και μάτια πολεμίστριας, ουράνιας τοξότριας.

03. Maldoroar, Μελαγχολικό Κορ…

Το αντεργκράουντ χιπ χοπ είναι το σύγχρονο αστικό φολκλόρ.

Υψώνω τη δύναμή μου στο κύβο – Κνορ!

Κατεβάζω παιχνίδια ζωής και θανάτου από το Πλέι Στορ.

Το να επιδεικνύω πως δεν ασχολούμαι με σπορ είναι το αγαπημένο μου σπόρ.

Πιο πολλές ρίμες από τον Πολ Νορ.

Λέω πρώτα σενιορίτα και έπειτα σενιόρ.

Φέρνω δώρα στην επιστήμη, μαύρος μάγος Μελχιώρ.

Θέτω όρους μεταξύ μας, όρος Σιών και όρος Θαβώρ.

Σποραδικά ελευθεροτέκτονας, πού και πού βορ.

Να εδώ, ακούμε Ντουμ παρέα με τον Ιγκόρ.

Δεν μπορώ ν' αποφασίσω αν μου αρέσει ο Ταγκόρ.

Θέλω μ' ένα trump-ολίνο να γυρίσω στον Αλ Γκορ.

Μεγάλωσα με Μόντερν Τάιμς, όχι όμως με το Μυστήριο του Τσαντόρ.

Οι μιλένιαλς δεν ξέρουν τι είναι το πακέτο Ντελόρ.

Ό,τι θεωρείς σημαντικό είναι για μένα το ντεκόρ.

Θεωρία της περιπλάνησης, παρέα με τον Γκυ Ντεμπόρ.

Έχω κβαντικό πυρήνα, σαν το μυαλό του Νιλς Μπορ.

Έχω μάγμα στον πυρήνα μου, άρα δεν είμαι χαρντκόρ.

Είμαι απλώς ένας ποντικός σε αναζήτηση ροκφόρ.

Αποφεύγω το συμβιβασμό, άρα και όλα τα κομφόρ.

Να εδώ, δαμάζουμε τα μποφόρ παρέα με τον Δόκτωρ Δρακατόρ.

Καβαλάρηδες Αποκάλυψης εναντίον των Φαντάστικ Φορ.

Το δρεπάνι του Χάρου συναντά το σφυρί του Θωρ.

Ασπίδα προστασίας πρωτοκόλλου Τορ.

Τα μουστάκια μου είναι κεραίες σαν του Σαλβαδόρ.

Θερμιδομετρητής επανάστασης απ' την Ενάτη Θερμιδώρ.

Υπερασπιστής των δικαιωμάτων της φύσης σαν το σύνταγμα του Εκουαδόρ.

Εξεγερμένοι ταύροι που σουβλίζουν τον ματαντόρ.

Εξεγερμένη μαύρη που μαυρίζει στο ξύλο τον κονκισταντόρ. 

Εκλεκτικός βρυκόλακας, αγαπημένο γεύμα ο Ιχώρ. 

Εξωσκελετός σχεδιασμένος από τον Κριστιάν Ντιόρ.

Αντιλαμβάνομαι τον κόσμο με ένα φίλτρο τεχνικολόρ.

Τα όνειρά μου είναι σαν σχέδια του Ρολάν Τοπόρ.

Όταν γράφω ρίμες σε -ορ, μάλλον σπάω όλα τα ρεκόρ.

Ο χρυσός είναι για τις τουαλέτες, σαν την Ουτοπία του Τόμας Μορ.

Αυτό το βερς είναι αυθεντικό μπάιτ από το κομμάτι του Χόμμποϊ Σάντμαν με τον τίτλο “Or.”

04. Ριφιφί

Κρυφοί ρυθμοί της φύσης, ηχηρή τήρηση σιγής.

Μυική σύσφιξη, μυστικιστική ισχύς.

Της δύσθυμης γυμνής ψυχής, ρίχνεις δίχτυ τύψης.

Μνήστιτι Ίσις! Δείχνεις ίχνη σήψης.

Κοίμηση της Δύσης. Ξυπνητήρι τυφλής τύχης.

Κυλινδρικοί κίνδυνοι, στρίβεις, γλύφεις, βήχεις

Φυστικί κήτη στην κοίτη, κίτρινοι ιριδισμοί πυρηνικοί.

Στρυφνοί ειδικοί τύποι, μυστήριοι κύριοι, νιτρικοί.

Κυνικοί κύκλοι διήθησης. Την πρύμνη της ζήσης πείθεις.

Νησί θρυλικής βύθισης στη λίμνη της υγρής λήθης.

Ήπειροι στη δίνη. Σίτιση; Τυρί! Ιβηρικοί κήποι.

Χίλιοι ήλιοι, χρυσοί δίσκοι, ηχηροί χτύποι.

Ήσυχοι ίσκιοι, διμοιρίτης πίνει τρίλιτρη Ήβη.

Ηλί, ηλί, η θνητή ιλύ στη σύντμηση σκύβει.

Κύκνοι της ύψιστης θλίψης, τίμιοι δήμιοι της μνήμης.

Τρυγητής Φοίνιξ της στήλης της τρυπητής φήμης.

Φύκι τυλίγει ρύζι. Φίδι πνίγει φίδι.

Δρυίδης την κοίλη γη γυρίζει. Τίγρη οικτίρει γίδι.

Μυρμήγκι σφίγγει μηνίγγι. Σμήνη γήινοι θρήνοι.

Πριν μπει στην Γκρήνπις, συν-πλην συγκρίνει.

Πρίγκηψ βρίθει σύγχυσης. Συγκρίσιμη τιμή προίκισης.

Συμψηφιστική ρύθμιση δυνητικής διοίκησης.

Γνήσιοι ηλίθιοι πληβείοι της υλιστικής νίκης.

Λιμοί, λοιμοί: χρήσιμοι χρησμοί υβριστικής φρίκης.

Τσιριχτοί πνιγηροί λυγμοί λυπηρής θύμησης.

Κρίσιμοι τριγμοί της μυητικής μίμησης.

Η οίηση γρυλίζει, φτύνει στην πηγή της ποίησης

Συζυγική κρύπτη ξύνει την πληγή της κύησης.

Υβριδική συνείδηση ημίσκληρης θηλυκής στύσης.

Νηστίσιμη Miss Piggy, μυκτηρισμοί χημικής φθίσης.

Φρίσμπι φυσίγγι, film script mix.

Νήσοι Φίτζι, Fish Sticks, Μισισίπι Στυξ.

Στήθη, σκλήρυνση, σύρτης, τρίφτης.

Ήθη, σμίκρυνση, μηδείς τσίφτης.

Νινί τριφύλλι ήδη τρυφηλή συνθήκη μηνύει.

Τσιφλίκι, κυνήγι λιγνίτη στη Λυβύη.

Λιβιδινική πύρινη ρύση, χείλη, φιλί, μπιμπίκι.

Πιπίνι πιπιλίζει πιτσιρίκι, τζιζ-μπιζ, μπλιμπλίκι.

Κίνκυ κιλίμι της Κίρκης, λειψοί κρίκοι μητρικοί.

Κτήνη πλείστοι οι σύνδικοι κληρικοί.

Φινιστρίνι, Νηρηίς, ξίκικη νύμφη γυμνή.

Μηδείς ποιμήν σιχτιρίζει, πυθικοί Σιληνοί,

Ξιφήρης νιχιλιστής τιτιβίζει ειρήνη υμίν.

πίλινγκ χίπη πριμιτιβιστή, πλημμυρίζει την big screen.

Kingpin, λήζινγκ, μπιχλιμπίδι, bling-bling,

Μικροί μισητοί Μήτσοι μοιχοί, Beatles, Sting.

Σνιφ-σνιφ τρίζει η τυμβική κλίνη της Ισμήνης.

Λίφτινγκ, ψυμίθι συκής, φρύδι της Φρύνης.

Φλοίσβοι συνήχησης, συμμιγείς ξικισμοί,

πλησίστιοι ίπποι, πύργοι, πυρσοί, οικισμοί,

πιτς-φυτίλι σεισμοί, συντρίμμι λίθινης πύλης.

Υγιείς πιθηκισμοί: φοίτηση ποικίλης ύλης.

Πριν ξηγηθεί ξίδι η ριπή της ποινικής πλύσης,

στη συζήτηση διεισδύει κλειδί βιβλικής ρήσης.

Μυθική κήρυξη είδησης, δύσπιστη κρίση,

υιοί θρυλικής σύλληψης, φιλικοί στη χρήση.

Φιρί-φιρί, ιοί σύφιλης, σπυρί στη μύτη; Σφυρί!

Μειλίχιοι μύχιοι πλίνθοι. Οικείοι σφυγμοί πικροί.

Φύρδην-μίγδην μπίρι-μπίρι, ληστρική νίκη.

Η δυσφήμηση κρύβει στυλ, συγκινητική φρίκη.

Συντριπτική στιγμή, συνηθίζεις δύσμοιρη πλήξη.

Συνειρμικοί συρμοί, λυρική λύση η στίξη!

Μπρίκι της σύμπτυξης πυρίτη-γύρης

Δίθυροι τοίχοι, κοινή κλίνη, σύμφυτοι γυνή-κύρης.

Στρείδι-μπρίκι, μικτή στοίχιση, στίχοι στη θήκη.

Κιργίζιοι σκύλοι, χιχι: δυσκοίλιοι σιβήριοι λύκοι.

Φοινικικοί σινικοί στυλοί μπικ (sic).

Σικ πτητική τριήρης, χειριστής Φίλιπ Ντικ.

Πριν σφυρίξεις τη λήξη τρις, Μίκυ, στη Μίνι δίδεις φιλί.

Πειστικοί Κροίσοι της χλιδής, κίβδηλοι δειλοί.

Ηδύ δείλι φιλντισί, κυβιστική κυβίστηση.

Η νυξ τρίβει την ήβη της. Σπίτι της η κίνηση.

Νύξη τιμητική: Ινδικοί ύμνοι της κτήσης.

Στείροι γυρίνοι ίδρυσης ηθικής βρύσης.

Ριζική σύληση διήγησης πριν πρηστεί η γύψινη κύστη,

η πήξη στηρίζει την πυγμή, η τήξη σβήνει την ξύλινη πίστη.

Finish him!

05. Ένας Συντηρητικός

Που λες, κάποτε ζούσαμε για την έξοδο του Σαββάτου.

Σε μια κηδεία αναρωτιόμασταν για την έννοια του θανάτου.

Ο πληθυσμός ήταν μικρότερος κι είχες χώρο για ν' αναπνεύσεις.

Απολάμβανες το παγωτό κι ας υπήρχαν μόνο τρεις γεύσεις.

Τα παιδιά παρατηρούσαν τον κόσμο σαν φυσιοδίφες.

Οι ταξιτζίδες ψυχανέλυαν, δεν ήταν ψυχοπαθείς ταρίφες.

Υπήρχε αναλογία ποιότητας και αξίας.

Αν συμμετείχες σε απεργία θεωρούσουν ταραξίας.

Οι γιατροί έκαναν ακόμα επισκέψεις κατ' οίκον.

Τα μπισκότα ήταν τραγανά και ήταν το σύμβολο των ανηλίκων.

Οι βιβλιοπώλες μιλούσαν σιγανά, κι εμείς τους χαμογελούσαμε.

Κάποτε ξανακοιτούσαμε τις φωτογραφίες που τραβούσαμε.

Το μίσος μας βασιζόταν σε επιχειρήματα σαθρά.

Τώρα ξέρεις γιατί μισείς κι έτσι μισείς σταθερά.

Μια εικόνα ήταν χίλιες λέξεις, όχι πενήντα αντίχειρες.

Οι διαταγές των ανωτέρων ήταν ηχηρές μα ανίσχυρες.

Οι λέξεις ήταν αγγίγματα χωρίς χέρια, αλλά με στόματα.

Δεν ζητούσαμε επιβεβαίωση, όσο ψάχναμε κατορθώματα.

Ακουμπούσες το σαπούνι και δεν έβγαινε αυτόματα.

Η ταυτότητα είχε πάνω δακτυλικά αποτυπώματα.

Βρίσκαμε ακόμα τρόπους να μην πιστεύουμε στα μάτια μας,

και να πιστεύουμε στο μάτι όταν σκοντάφτουμε στα σκαλοπάτια μας.

Οι βραδινές μας βόλτες δεν άντεχαν το τόσο φως.

Κι ο μπάρμαν στο στέκι σου ήταν και φιλόσοφος.

Είχε νόημα να στέλνεις μια συσκευή για επισκευή.

Είχε νόημα να ονειρεύεσαι να βγεις στην TV.

Είχε νόημα το να γράφουμε σ' ένα περιοδικό.

Άμα πήγαινες ταξίδι, ήταν κάτι μοναδικό.

Όταν έβγαινες με το αμόρε σου, έβγαινες με το αμόρε σου.

Ενημερώσεις, φίλοι, κουτσομπολιό, καταλάμβαναν άλλες ώρες σου.

Μαγειρεύαμε ανταλλάζοντας χειρόγραφες συνταγές.

Κι η φιλία ήταν κάτι εύθραυστο όσο και συμπαγές.

Τα ζώα πονούσαν λιγότερο, πού και πού σου μιλούσαν.

Το χαρτζιλίκι και οι συμβουλές του παππού σου σού αρκούσαν.

Οι δικαστές αποφάσιζαν όταν τα στοιχεία ήταν επαρκή.

Κι η αστυνομική επέμβαση απαιτούσε σκέψη οξυδερκή.

Η γυμναστική μας ήταν οι καθημερινές δουλειές μας.

Όταν παίρναμε καινούργιες ζακέτες χαρίζαμε τις παλιές μας.

Υπήρχε συσχετισμός της γνώμης σου και της κόμης σου.

Ο ομφάλιος λώρος κοβόταν όταν η μάνα σου πετούσε τα κόμικς σου.

06. Rita Grable

Μη-αναπαραγωγιμότητα της μη-αναπαραστασιμότητας και μη-αναπαραστασιμότητα της μη-αναπαραγωγιμότητας. Θεατής της πιο αόρατης κι απλής ωμότητας.

Σκεπτικιστής καλή τη πίστει, μανουβραδόρος ουροβόρος,

ζιζάνιο εποικιστής χωρίς τον χτίστη, ζηνώνειος δορυφόρος,

αποκεφαλισμός κεφαλαίου, ο γρίφος είναι κυκλικός,

το επιμύθιο του μύθου του σπηλαίου, δεν υπάρχει κόσμος εξωτερικός.

Πολιτικά μη-ευκλείδιος, λυδία λίθος, ηλίθιος μύθος,

μακροπρόθεσμα ευεργέτης, βραχυπρόθεσμα επιτήδειος,

μεσοπρόθεσμα φίλος επιστήθιος.

Miles Davis στέβια. Κολλητικά μιμίδια.

Ανόργανα όντα έμβια. Αβέβαια σωματίδια.

Στατιστικός διάβολος. Σκιώδης Ηλιογάβαλος.

Ντεριντιανά έμβολα, βέβηλος λόγος άδηλος.

Ιβάν ο τρομερός ενισχυμένος με ακτίνες γάμα,

πίσω απ’ το παραβάν κρυμμένος πειραματίζομαι κατασκευάζοντας από πυρήνες αντιύλης κράμα.

Βωμός το πρόσφορο όμορφο ολόγιομο, ωμό yolo,

κι όμως ο πιο σοφός κοσμολόγος μονόχνωτος δολοπλόκος, βρωμόστομος, ολόσωμος πόρνος, πρόσωπο φλογοβόλο.

Η ευθυκρισία είναι μισό ποτήρι άδειο, μισό ποτήρι γεμάτο με με ημίγλυκο κρασί.

Η ξηρασία μου μένει μισή στο νησί.

Τεμπελιά που οδηγεί σε συμπτώματα καταρράκωσης.

Περιχαρής απελευθέρωση ως μορφή περιχαράκωσης.

Μηχανισμός εκβιασμού και εκβιομηχανισμός.

Διαιρετότητα κι αδιαιρετότητα είναι κι αυτό μανιχαϊσμός.

Προσπαθώντας να δώσω σε τυφλές προσωπικότητες του ίνσταγκραμ να καταλάβουν τι σημαίνει να μην έχεις πρόσωπο -σωστά;-

φτάνω να κατανοήσω τη διαφορά του να περιμένεις ποιοτική αποδοχή και του να περιμένεις να σου δώσω ποσοστά.

Ασκοί Αιόλου, αστεία του κώλου, φλασκί διαόλου, παρθένος Μαρία.

Αλλοπαρμένος Παρμενίδης, τετραδιάστατο σταυρόλεξο, εξευγενισμένη μωρία.

Ταξιδεύω μπρος-πίσω στον χρόνο όπως ο Cable

για να κάνω ανήθικες προτάσεις στη Rita Grable.

07. Το Τέλος του Βιβλίου

Νωρίτερα το πρωί περπατώντας παρατήρησα

έναν τύπο σ' ένα παγκάκι να τελειώνει το βιβλίο του

και ψιθύρισα στον εαυτό μου “τι καλά, πιο συχνά,

βλέπεις κάποιον να ξεκινά ένα βιβλίο παρά να το

τελειώνει, πιο συχνά αντικρίζει κανείς γεννήσεις

παρά θάνατο”. Μια κοντινότερη εξέταση

με έκανε να δω πως ο τύπος ήταν Ιάπωνας

και διάβαζε στη μητρική του γλώσσα συνεπώς

είδα πως κι αυτός ήταν στην αρχή κι όχι στο τέλος.

Να πάρει.

08. Ας Λεγόμαστε “Ο Καρκίνος είναι ο Αμυντικός Μηχανισμός της Yeahs”

Καθώς το παρόν τεμνόταν επ’ άπειρον βάσει των άπειρων εκδοχών μέλλοντος και παρελθόντος

Η τυχαία εξόντωση της τυχαιότητας φάνταζε σαν να ήταν ανάγκη που έπρεπε να εκπληρωθεί κατεπειγόντως.

Όπως κι αυτό το τραγούδι. Πεκίνο, Λονδίνο, Σκωτία, Βιετνάμ.

Τα στόματά μας είναι γάτες του Τσέσαϊρ, τα μάτια μας είναι γάτες Σιάμ.

Δεν κάνουμε μουσική γιατί είναι τρόπος έκφρασης. Δεν κάνουμε μουσική γιατί απλώς αναπνέουμε.

Από ακανόνιστες συνδέσεις απορρέουμε, απόρροιες και απορίες σε ήχους ακανόνιστους συνδέουμε.

Τσαλαβουτήματα γυμνών ποδιών στο χιόνι. Εφηβικά σκιρτήματα.

Το φίλημα κατουρημένων ποδιών μας ενώνει. Ενήλικα διλήμματα.

Το τελικό ν από το οποίο αρχίζει η νέκρα είναι αυτό που χωρίζει τη λέξη πλίνθος από τη λέξη πλήθος.

Η παρανοϊκές σχιζοειδείς θέσεις ενός ζευγαριού ανεξαρτήτως σεξουαλικής κατεύθυνσης βασίζεται σε μια μάχη στήθος με στήθος.

Μακάριοι οι συνειδητοποιούντες την αδυναμία συνειδητοποίησης.

Μακάριοι οι κυοφορούντες ιδέες κατά της οποιασδήποτε κύησης.

Μακάριοι όσοι διάβαζαν και έβλεπαν Σοπενχάουερ Ρέιντζερς και βύζαιναν Νουνού λάιτ.

Μακάριοι οι πληγέντες στο Γκρένφελ Τάουερ, Στρέιντζερς ιν δε Νάιτ.

Οραματίστηκα πανικόβλητους διαβάτες να τρέχουν κατακλύζοντας τις παραμικρές γωνίες των πιο μικρών παραδρόμων πάνω από πτώματα ανθρώπινων μαρσιποφόρων.

Όλα άρχισαν στο όρος Αραράτ, όταν στην κορυφή του ο Τζόυς μου παρέδωσε τις πλάκες με τις 120 εντολές των Σοδόμων και των Γομόρων.

Είμαστε οι συνεχιστές της κληρονομιάς των ιστοσελίδων που μπλοκάρει το Google,

Κάνουμε πρωτοσέλιδα βασισμένοι σε ιστό κι ας μη δουλεύουμε για την Daily Bugle.

Ο Ιωνάς Jolly Jonah Jameson βγάζει σέλφη μέσα στη φάλαινα.

Κι εγώ στέλνω φιλάκια, δε μένω πια στην οδό Ιώνων στα Πετράλωνα.

Είμαι μισός άνθρωπος και μισός σακίδιο.

Είμαι μίσος για τον άνθρωπο που σαν να μην του έφτανε η διαλεκτική σχέση δημόσιου χώρου και κατοικίας εφηύρε και τη λέξη κατοικίδιο.

Είμαι η αμορφωσιά και ασιτία Ινδών που πεθαίνουν τροφοδοτώντας με ηλεκτρικό ρεύμα το trance φεστιβάλ που πήγες πέρσι στην Γκόα.

Είμαι το ζωάκι που βασανίζεις φυλακισμένο μαζί σου σε έναν τέταρτο όροφο για να λες πως αγαπάς τα ζώα.

Είμαι το ζώο που τρως γιατί λες “σκατά στα δικαιώματα των ζώων” αλλά δεν είχες ποτέ τ’ αρχίδια να φας αρχίδια ανθρώπου.

Είμαι το ζώο που φοβάσαι μη σου επιτεθεί στο δάσος και σε σπάσει στο ξύλο και γι’ αυτό επιφορτίζεις τον μετανάστη πλέον με τη δουλειά του ξυλοκόπου.

09. Περαστικοί Μύθοι

Λογοπαίγνια-υποβρύχια στον γλωσσικό βυθό.

Πιο χαμηλή αυτοπεποίθηση κι απ’ τον βασικό μισθό.

Ένας πάνκης βοηθά μια γιαγιά με τα ψώνια.

Παρατηρώ τις αλλαγές στη γειτονιά με τα χρόνια.

Ένας πατέρας κατακρίνει τις συνήθειες των παιδιών του.

Πληρωμένος δολοφόνος στις μύτες των ποδιών του.

Διαβάζω ένα βιβλίο πληγωμένος και μόνος.

Χειραψία μετά από καιρό, συμπυκνωμένος φθόνος.

Θεατρικό που πέφτει θύμα οργίλων πιστών.

Μια εγχείριση αλλαγής φίλων και γνωστών.

Τραγουδιστής αόμματος. Είν’ εγκληματίας;

Πωλητής αυτόματος, συναισθηματίας.

Ανιψιός που φθονεί τον προικοθήρα της θείας.

Παράνομος κουλοχέρης, χείρα βοηθείας.

Σου κόπηκαν τα πόδια, βάλε προσθετικά.

Ο φόβος όταν έρχεται σε προϊδεάζει θετικά.

Στιγμές οργής κι ανησυχίας, μασκαρεμένες αρετές.

Η θλίψη η αληθινή φορά στολή εορταστική.

Στον κόσμο των περαστικών είμαστε όλοι ποιητές,

μα στον κόσμο των ποιητών είμαστ’ όλοι περαστικοί.

Καθημερινός ηθοποιός, αντικρουόμενοι ρόλοι.

Επαρχιώτης φοιτητής σ’ αυτοδιασπώμενη πόλη.

Μετράς τους μήνες που έχεις να βάλει πλυντήριο.

Άνθρωπος ευγενικός, άλυτο μυστήριο.

Παιδική εργασία: έρανος συμβολικών λαχνών.

Πεθερικά με γνώσεις πολεμικών τεχνών.

Μην πουλάς μαγκιά σ’ εργάτες απ’ το συνδικάτο τραβεστί.

Ταγκιά στο πεζοδρόμιο, απ’ τους διαβάτες θα σβηστεί.

Δυο μεθυσμένοι διαφωνούν για τα πολιτικά.

Ένας γιατρός που συνταγογραφεί αγχολυτικά.

Κάποιοι υπολογίζουν τις θερμίδες κάθε γεύματος.

Ξέχασες γιατί με πήρες, οι ρυτίδες του πνεύματος.

Κατηγορίες που επιρρίπτονται σε ξεχασμένα μνημεία.

Ήρωες που καλύπτονται από πλήρη ανωνυμία.

Παντογνώστης απαθής οδηγός λεωφορείου.

Μου ‘δωσε το κινητό της, ο αριθμός του Θηρίου.

Στιγμές οργής κι ανησυχίας, μασκαρεμένες αρετές.

Η θλίψη η αληθινή φορά στολή εορταστική.

Στον κόσμο των περαστικών είμαστε όλοι ποιητές,

μα στον κόσμο των ποιητών είμαστ’ όλοι περαστικοί.

10. Το Βαλς της Νεκροκρεβατομουρμούρας

Έφτιαξα μια μηχανή του χρόνου πολύ μπροστά από την εποχή της.

Ταξίδεψα στην εποχή όπου η ανθρώπινη λεκάνη χρησιμοποιούταν ως νεροχύτης.

Έρμαιο των τροπών μιας σειράς παράταιρων μπητ, άι σιχτίρ,

πατικώνω στίχους σ' αυτά, σαν να 'ταν λάντσιον μητ από υγρό πυρ.

Υπερηρωική απορρύθμιση λειτουργιών. Μετριασμένη ματαιότητα της αιτιότητας της στραβής μου σβούρας.

Παλιρροϊκή απαρίθμηση τελετουργιών. Η βεβιασμένη βεβαιότητα της βιαιότητας της βουβής μου βαβούρας.

Συμφωνία με τον Malebolgia, περπάτα άρον-άρον Spawn,

γίνε θύμα της νεκροκρεαβατομουρμούρας της Sharon Stone.

Ανθρώπινα λάφυρα αποικιακής φύσεως

αντικαθιστούν όλα τα άψυχά σας είδη οικιακής χρήσεως.

Χορεύω με τον θάνατο βαλς τσάμικο τετ-α-τετ.

Βάζω στις πληγές μου βαλσάμικο και βινεγκρέτ.

Ραπ ρήτορας υπέρ του Ρα, βελοσιράπτορας,

Ήταν ο ηλεκτρισμός, ήμουν το γκέημ μπόη, το σκυλί της ήταν ο αντάπτορας.

Με τη δύναμη απωθημένων αυνανισμών και απόστρατων στραπόν

κατευθύνω πάνω στην ανθρωπότητα λεγεώνες θυμωμένων κεραυνών και δενυπαρχειθεόσταλτων αστραπών.

Γένεση της Τραγωδίας. Φτάνω το τέλειο με τη βοήθεια ενός άχρηστου κασμά, με άνεση και ένεση Hennessy αναμεμειγμένο με ουίσκι από Τεννεσσή.

Βρήκα την αίρεσή μου: πίστεψα στο απόκρυφο ευαγγέλιο του άπιστου Θωμά.

Φυτεύω ένα δέντρο φυσικής μαγείας καθώς μεταναστεύω στο κέντρο ψυχικής υγείας.

Στην είσοδο έπρεπε να βγάλω άκρη με το πρωτόκολλο των σοφών της ρεσεψιόν.

Όποτε πάω σε άγνωστα μέρη συναντώ ορδές ανεπιθύμητων αδελφών και ανιψιών.

Τώρα ας συζητήσουμε τα υποκειμενικά γκομενικά μας

για να συμφωνήσουμε στα αντικειμενικά ορμονικά μας.

Όταν αποφάσισε να μου μιλήσει για τα κονδυλώματα

δεν είχε ιδέα πως τέτοιες λεπτομέρειες λειτουργούν πάνω μου ως δολώματα.

11. Σημειώσεις στο Πίσω Μέρος Εισιτηρίων

Κοιτάζω τις έγνοιες μου με το πίσω μέρος του ματιού μου.

Ορισμένες φορές μ' αρέσει η γεύση του σωματικού αλατιού μου.

Δίνω το εισιτήριό μου στον επόμενο επιβάτη του λεωφορείου.

Ξέρω να κουρεύομαι μόνος μου, αλλά προτιμώ τις παροχές ενός παραδοσιακού κουρείου.

Είμαι μανιακός με την ανακύκλωση.

Εκτιμώ πάντοτε σ' ένα σπίτι την προσεγμένη επίπλωση.

Φωτογραφίζω αστείες επιγραφές και στοιχεία πολιτισμικής αποσύνθεσης.

Δέκα ζωές δε μου φτάνουν για να εκμεταλλευτώ το μέγιστο μιας γρήγορης διαδικτυακής σύνδεσης.

Αν μπω στη θάλασσα αργώ πολύ να βγω, αν και είμαι περισσότερο εξερευνητής περιβαλλόντων βουνίσιων.

Μπορώ να διαβάζω για ώρες σε κάποιο μέρος με φτηνό αξιοπρεπή καφέ και air-condition.

Τα μεγάλα μου παράπονα είναι η έλλειψη χρόνου και ότι ποτέ δεν έμαθα μαθηματικά και φυσική.

Περπατάω κάθε μέρα δέκα με δεκαπέντε χιλιόμετρα ακούγοντας νέα μουσική.

Τα πουλιά συμβολίζουν στιγμές φυγής ή απομόνωσης;

Άραγε, τα μαλλιά που πέφτουν είναι ενδείξεις πνευματικής ωρίμανσης και σωματικής εκτόνωσης;

Αφήνω πάντα δώρα, κυρίως αγαπημένα μου βιβλία, σε όσους με φιλοξενούν.

Χρωστώ ένα ευχαριστώ σε όσους αργοπορούν στα ραντεβού τους γιατί περιμένοντάς τους διαβάζω κι έτσι τη μόρφωσή μου προξενούν.

Μια απ' τις μεγαλύτερες πρόσφατες χαρές μου ήταν το ότι έμαθα να φτιάχνω μόνος μου πίτσα.

Σε αντίθεση μ' ο,τι λέει το σαβουάρ βιβρ, δεν αφήνω ποτέ την τελευταία μπουκίτσα.

Αν και υποστηρίζω πως για οικολογικούς λόγους πρέπει να πάψουν να παράγονται υλικά αντίτυπα μουσικής και βιβλίων, στηρίζω όσο πιο συχνά μπορώ κάθε ενδιαφέρον μουσικό ή συγγραφικό εγχείρημα.

Τα τελευταία χρόνια αποφεύγω τους κοινωνικούς παρίες, αν όμως συνομιλήσω με κάποιον θα δώσω έμφαση σε ολόκληρό τους το παραλήρημα.

Είμαι χορτοφάγος, αλλά όχι απ' αυτούς που θα στην πουν αν δεν τρως κρέας,

Μολαταύτα, δε θα θυσιάσω τον κυνισμό μου για χάρη της καλής παρέας.

Ίσως η κοινωνία να μπορεί να οριστεί ως πρόσμιξη αντικειμενικών γεγονότων και υποκειμενικών συνειδήσεων. 

Ίσως η συνείδηση να είναι μια σταθεροποιημένη χημική πρόσμιξη που βασίζεται στην αποθήκευση και διαγραφή αναμνήσεων.

Μου αρέσει να πίνω τελετουργικά το τσάι από πορσελάνινες τσαγιέρες.

Μπορώ να φοράω το ίδιο παντελόνι δέκα μέρες.

Ανήκω σ' αυτούς που πιστεύουν πως η μανία μας να μπαίνουν τα πράγματα σε σειρά είναι απόρροια της χρήσης του αλφαβήτου.

Άκουσα έναν γέρο να λέει: “το αγαπημένο εγγόνι του παππού είναι σύνταξή του”.

Έχουμε όλη τη μουσική διαθέσιμη δωρεάν, κι όμως για κάποιον λόγο εμμένω στο να χρησιμοποιώ πικάπ.

Το πιο όμορφο πράγμα που είδα σήμερα: ένας μαύρος που πουλάει βραχιολάκια ανταλλάζει τηλέφωνο με μια κοπέλα που δίνει νουμεράκια What's Up.

Μου αρέσει ακόμα να ακούω απαλή μουσική όταν κοιμάμαι.

Μπορεί να μη με θυμάσαι καν, εγώ όμως σε θυμάμαι.

12. Σημείωμα από την Κοενχάγη: Το Χρωμόσωμα που μου Λύπη

και εν τέλει,

όλες μου οι εκτιμήσεις για το μέλλον άκυρες.

Σαν να θέλεις ν’ αγκυροβολήσεις με χάρτινες άγκυρες.

Ένα λεκτικό μαστίγιο, η σιγή των βιβλίων μου.

Αναζητώ καταφύγιο στη συλλογή βινυλίων μου.

Κάνω βρωμοδουλειές: καθαρίζω το είναι μου.

Συντηρώ το προφίλ του ευγενικού και ήρεμου.

Τραβώ τις κουρτίνες για τον ήλιο να μπει

όμως η Κοπεγχάγη είναι πάντα θαμπή.

Πάω μέχρι το μαγαζί να πάρω τα βασικά.

Για καλό και για κακό παίρνω παραπάνω, κλασικά.

Η φωτογραφική μου μηχανή ανίκανη

να αποδώσει τα λεπτά αισθήματα πριν τη θανή.

Ταινίες σε σπίτια φίλων και μουσική στον δρόμο.

Πού και πού μετρό, αποφεύγω τον νόμο.

Αυτή κάθεται στο τελευταίο κάθισμα με σταυρωτά

τα πόδια. Αναρωτιέμαι άμα θα βρω τα

κότσια να της μιλήσω.

Το χρωμόσωμα που μου λύπη.

Το χρωμόσωμα που μου χαρά.

Το χρωμόσωμα που μου λύπη.

Το χρωμόσωμα που μου χαρά.

Έχεις βγει ποτέ μεσάνυχτα στην Κοπεγχάγη;

Θα δεις η έναστρη νύχτα τι προϊόντα εξάγει.

Γυρνώ σπίτι στις 5. Το κτήριο κοιμάται.

Δεν έχω δει αυτιά στον τοίχο, ξέρω όμως πως θυμάται.

Γράμματα καρφιτσωμένα, ζωγραφιές και μια αφίσα.

Έχω χώρο γι’ άλλο ένα άτομο ίσα-ίσα.

Καλύτερα στο σπίτι, έξω πανούκλα παντού.

Προσκαλώ το άλλο άτομο με μια κούκλα βουντού.

Προσεύχομαι στον άνεμο να τη φέρει κοντά μου,

να γίνει το φως που θα προβάλλει την τρυφερή σκιά μου.

Χαμένος μες στους ήχους ενός ανήκουστου ζεν.

Η σοφία των κοάν μέσα σε στίχους του Κοέν.

Στέλνω τις ιστορίες μου σε ανόμοιους ανώμαλους,

άμυαλους που κατοικούν σ’ ανώνυμους ανεμόμυλους.

Αυτή κάθεται σ’ ένα πισί κάπου αλλού, μ’ ευάλωτα

καλώδια. Αναρωτιέμαι άμα θα βρω τα

κότσια να της μιλήσω.

Το χρωμόσωμα που μου λύπη.

Το χρωμόσωμα που μου χαρά.

Χαρμόσυνα χρωμοσώματα, ασπρόμαυρα γονίδια.

Καταρράκτες καθρεφτίζονται στα πιο μικρά σταγονίδια.

Η βροχή που ρίχνει έξω συνοψίζεται σε μια στάλα.

Βγαίνω έξω για να τη βρω, την πετυχαίνω στη σκάλα.

Η δασκάλα του νέου. Ο μαθητής του παλιού.

Καπηλεύομαι όνειρα. Πορθητής καπηλιού.

Την προσκαλώ μαζί μου να μεθύσουμε καλά.

Να καθίσουμε στο τίποτα, να απωθήσουμε πολλά.

Για κάθε βήμα που κάνω, η απόσταση διπλή.

Για κάθε ανάσα που χάνω, μια απόφαση δειλή.

Ο χρόνος εναντίον μου μ’ ενός χρησμού δυσοίωνου

τις λέξεις να γυρνούν στα έσχατα των ημισφαιρίων μου:

Λογική και φαντασία. Μαγική εξουσία.

Μαθηματική συνουσία. Τυραννική ικεσία.

Όσο αναπτύσσω χρωμοσώματα σιγουριάς

χάνω από τ’ άλλα αντισώματα πονηριάς.

Βρήκα τα κότσια μα έχασα τα λόγια μου.

Το χρωμόσωμα που μου λύπη.

Το χρωμόσωμα που μου χαρά.

Το χρωμόσωμα που μου λύπη.

Το χρωμόσωμα που μου χαρά.

Δέντρα μου ‘πανε για σένα,

Ο άνεμος πες μου πού πάει;

Δε γνωρίζεις καν για μένα,

Η σκέψη πες μου πού πάει;

Δεσμευτήκαμε στο χώμα,

Η ρίζα πες μου πού πάει;

Δες τριγύρω σου το χρώμα,

Η σκιά πες μου πού πάει;

Τώρα φεύγεις μακριά μου,

Ο άνεμος ξαναγυρνάει.

Το ρυάκι δάκρυά μου,

Το νερό ξέρει που πάει.

Θα πνιγώ μες στους λυγμούς μου,

Η σκέψη ξαναγυρνάει.

Θάβομαι μες στους σφυγμούς μου,

Η σκιά μου με παρατάει.

13. Χειμερινό Όνειρο Θερινών Μεσημεριάτικων Συμπερασμάτων

14. Μπορείς να είσαι και τα Δύο

Χτίστης, κατεδαφιστής. Χρήστης κι εργαλεία.

Μύστης και βέβηλος. Πίστη κι αμφιβολία.

Πεντακάθαρος, θολός. Κορεσμός και πείνα.

Αιδοίο, φαλλός. Αγωνία και ρουτίνα.

Θάλασσα και δάσος. Θεωρία και πράξη.

Πράος κι ανήσυχος. Χάος και τάξη.

Εγρήγορση και ύπνος. Δικαστής, κατηγορούμενος.

Λίβελλος και ύμνος. Σαφής και διφορούμενος.

Παρατηρούμενο, παρατηρητής. Κυνηγός και θήραμα.

Λάφυρο και πειρατής. Τελικός σκοπός και πείραμα.

Θύτης και θύμα. Πόρνη και ιέρεια.

Μήτρα και μνήμα. Κέντρο και περιφέρεια.

Δώρο και χρήμα. Σιωπηλός, ομιλητικός.

Ευτυχώς και κρίμα. Προοδευτικός, συντηρητικός.

Παράσιτο και ξενιστής. Επιστήμονας, μάγος.

Ονειροπόλος, ρεαλιστής. Πυρκαγιά και πάγος.

Τρυφερός, σαδιστής. Πόλεμος, γαλήνη.

Εχθρός κι εραστής. Αδιαφορία, σαγήνη.

Η υποκειμενική σκοπιά και το απόλυτο ιδανικό.

Αγάπη, μισανθρωπιά. Κεκτημένο και δανεικό.

Χρόνος ατελεύτητος και πεπερασμένος.

Τόπος ανεξερεύνητος και χαρτογραφημένος.

Χαρούμενος, θλιμμένος. Γηγενής και ξένος.

Ελευθέριος, παρθένος. Νικητής και ηττημένος.

Θεότητα και δαίμονας. Στάση και δρόμος.

Ξεπερασμένος, καινοτόμος. Ασφάλεια και τρόμος.

Φευγαλέος, διαχρονικός. Ερμηνευτής, προφήτης.

Δειλός υποκριτής και καλός Σαμαρείτης.

Ακόλουθος κι ηγέτης. Δολιοφθορέας, ευεργέτης.

Αφέντης, υπηρέτης. Καταστροφέας, εφευρέτης.

Έρωτας και βιασμός. Πρόγραμμα, αυτοσχεδιασμός.

Γέννα, ενταφιασμός. Πάθημα, χρησμός.

Ένα και μηδέν. Τετριμμένος, ιδιαίτερος.

Ο ίδιος κι ο έτερος. Προκατειλημμένος, ουδέτερος.

Ταλέντο κι εξάσκηση. Χαλάρωμα και σφίξιμο.

Κομπλιμέντο και θίξιμο. Αποχωρισμός και σμίξιμο.

Ταπεινότητα, επίδειξη. Νομαδικός λαός και οικισμός.

Χειμώνας και θέρος. Δόγμα και σκεπτικισμός.

Άτρωτος, ευάλωτος. Βέβαιος, αναποφάσιστος.

Δάσκαλος, μαθητευόμενος. Αμφίβολος, αδιάσειστος.

Το σύνολο, το μέρος. Πληρότητα και φθόνος.

Βρέφος και γέρος. Κοινωνικός, για πάντα μόνος.

Ακλόνητος, αεικίνητος. Λύκος, αμνός.

Τιθασευμένος, αδάμαστος. Καλοντυμένος, γυμνός.

Οργανικό κι ανόργανο. Λαίμαργος και νηστικός.

Συμφιλιωτής, εριστικός. Αποτρόπαιος, εθιστικός.

Πανοραμικός, λεπτομερειακός. Μύθος, ιστορία.

Πολυγαμικός, αφοσιωμένος. Μελαγχολία, υστερία.

Άγριος, πολιτισμένος. Μακάβριος, ελπιδοφόρος.

Γιαχβέ, Εωσφόρος. Καρπός και σπόρος.

Ξυράφι και γένια. Χωράφι και δρεπάνι.

Σκάνδαλο κι ευγένεια. Σκανδάλη και κάννη.

Ληστής και δωρητής. Γονιός κι εκτελεστής.

Ανώνυμος κομπάρσος και βασικός συντελεστής.

Γνώμη και ενστάσεις. Νόμοι, παραβιάσεις.

Μείνε για πάντα μαζί μου, μη με ξαναπλησιάσεις.

Μανδαρίνος, μανταρίνια, πάρε παρήχηση μωρή.

Καταρρίπτω την κατάρριψη, Ντελέζ και Γκουαταρί.

Πέθανε ο Alias, πέθανε ο Al Bender,

Κάνω Judith Butlerap, performative gender.

Χορτοφάγος μάγος για την αγελάδα ρε γαμώτο,

Το δεξί μου μάτι Ρα, το αριστερό Αγκαμότο.

Μισός Μαρκήσιος Ντε Σαντ, μισός Ρότζερ Αμέρικαν Νταντ.

Μίσος από μεριάς Μπαγκς Μπάνι προς τον Έλμερ Φαντ.

Μισός προφήτης, μισός τρολ, ροκενρόλ προφιτερόλ,

Λαχανάκι βρυξελλών, ψεκασμένο με αροξόλ,

Βατραχάκι βρεκεκέξ, τυραννόσαυρος Υμπύ Ρεξ,

Το σώμα μου καρκινογόνο γιατί είναι από παλιό πυρέξ.

15. Δεν Μπορείς να είσαι και τα Δύο

Οι καταθλιπτικοί αγενείς δημοσιοϋπαλληλίσκοι του χτες είναι οι χαμογελαστοί γραφειοκρατικοί ίσκιοι ξεγνοιασιάς του αύριο. Δεν μπορείς να είσαι και μπάτσος και μοντέλο.

Δεν πρόκειται για εξάρτηση. Είναι καθαρή ευχαρίστηση. Δεν μπορείς να είσαι και Εμπεδοκλής και Πιραντέλλο.

Αν μπορείς να με κοροϊδέψεις, μπορείς και να με χαϊδέψεις.

Με το που μάθεις να υπηρετείς τον άνδρα σου και να του μαγειρεύεις, μπορείς να σχεδιάσεις και το πλάνο οριστικής του εξόντωσης.

Δίχως σκληρό δίσκο δεν υπάρχει μνήμη, δίχως μνήμη δεν υπάρχουν οι αρνητικές συνέπειες της εγκεφαλικής ιόντωσης.

Το τέλος σαν ιδέα υπάρχει μόνο και μόνο για να κλαις όταν έχεις ντεντλάινς.

Ακόμα κι αν είσαι Άινστάιν δεν μπορείς να αποφύγεις τις θερμίδες της Χάινς.

Πάψε να φωνάζεις “αυτό μου ανήκει” και ξεκίνα να ουρλιάζεις “βλέποντας και κάνοντας.”

Παρόλα αυτά, η φράση “ας χωρίσουμε” δε σημαίνει το ίδιο με το “μαθαίνουμε αποτυγχάνοντας.”

Φέρσου μοναχικά. Οδήγησε στα ουράνια το μηχανάκι. Πίστεψε στα ΑΤΙΑ.

Οι γέροι πεθαίνουν. Ντύσου σαν πουτανάκι. Η ζωή σου είναι μια εμπειρία μεταθανάτια.

Στην πραγματικότητα δεν έχεις ανάγκη μια ζεστή αγκαλιά για να καταπολεμήσεις όλες σου τις φοβίες, το μόνο που χρειάζεται είναι να παραδεχτείς πως είσαι πούστης.

Η σχέση της ευφυίας και της απόγνωσης μοιάζει με δύο λεσβίες εκ των οποίων η μία υποκρίνεται τους οργασμούς της.

Για να πάρουμε στα σοβαρά την ηδονή πρέπει να δούμε τη μεγάλη εικόνα και τα πλήθη ως μάζες.

Η εξασφάλιση ενός επιτυχημένου γάμου κρύβεται στο ντουλαπάκι πρώτων βοηθειών και ειδικότερα στο χρώμα που έχουν οι χρησιμοποιημένες σας γάζες.

Σκέψου πόσα έντομα πεθαίνουν κατά τη διάρκεια μιας πολιτικής σύρραξης και πόσο αυτό στοιχίζει στα προγράμματα στήριξης αστέγων.

Όπως όλοι γνωρίζουν, ασχέτως αν δε συμφωνούν, η ανάπτυξη ενστίκτων ηθελημένης ονείρωξης είναι ζήτημα φλέγον.

Κάνε το μίσος προϊόν προς πώληση. Αποδέξου τις ατέλειές σου.

Τα αληθινά έργα τέχνης δεν ανήκουν στην ελευθερία των ακραίων ιδεολογιών, οπότε αλυσοδέσου στη λύση του μέσου.

Τα πιο ενοχλητικά και αποτρόπαια περιστατικά είναι και τα πλέον αξιομνημόνευτα. 

Δε βαρέθηκες να ονειρεύεσαι; Τα πιο όμορφα όνειρα είναι δυσκολοχώνευτα.

Πάρε πρωτοβουλία και υποτάξου στην ιδέα να μην είσαι ο ιδανικός εραστής.

Γιατί να υποκρίνεσαι; Γίνε τώρα το ενσαρκωμένο αρχέτυπο του θανάτου, γίνε ο Χάρος, γίνε ο μανιακός θεριστής.

Ίσως οι βαθμοί που πήρες στο σχολείο να είναι αυτοί που είναι γιατί η πραγματικότητα δεν είναι αυτή που θέλουν οι άλλοι να βλέπεις.

Σταμάτα να φέρεσαι σαν ηλίθιος. Κοίτα γύρω σου, κοίτα μέσα σου, και δες πόσες εγκυμοσύνες επιτρέπεις.

16. “Υπόδειγμα Σύγχρονου Ακαδημαϊκουλτουριάρη” (απόσπασμα ραπ οπερέτας, 1938)

Ξέρω πως στην ουσία της η έρευνα είναι αναίτια

και πως το νόημα της ζωής είναι η αγάπη κι η περιπέτεια,

παρόλα αυτά λατρεύω τη γεωμετρία τη μη-ευκλείδια

ή την ηθική διαμάχη για τα μεταλλαγμένα γονίδια.

Μαγειρεύω χορτοφαγικά με ολικής αλέσεως άλευρα.

Βασική μου κοσμοθεωρία η τοπολογική άλγεβρα.

Γυμνάζομαι γιατί παλιά σε μικρές πόρτες σφήνωνα.

Περπατώντας λύνω όλα τα παράδοξα του Ζήνωνα.

Είμαι υπόδειγμα πολυμαθούς μεταμοντέρνου θύματος,

αντιστροφής σημαινόμενου, σημαίνοντος και σήματος.

Η αιγυπτιακή μυθολογία του Ρα Άμωνος

πιο πειστική απ' αυτή που λέει πως η σύλληψη ήταν άμωμος.

Ο σουρεαλισμός μ' έμαθε να συνδέω τ' ασύνδετα,

μ' αρέσουν λογοπαίγνια έξυπνα μα πολυσύνθετα.

Σκίουροι μου έκαναν πολιορκία πολύωρη.

Μη-ανθρώπινος παράγοντας και Actor-Network Theory.

Στο σχολείο οι έλεγχοι τη σχόλη μου δεν ήλεγχαν.

Απήγγειλα ολόκληρη την Αγρύπνια των Φίννεγκαν.

Ξέρω να γράφω χαϊκού και σε γραφή αυτόματη.

Απ' τον Όμηρο στον Μπόρχες, οι μεγάλοι ήταν αόμματοι.

Ξέρω πως δημιουργείς όταν κάνεις μετάφραση

και πως η μόρφωση πάντα προαπαιτεί διάδραση.

Από trap και R'n'B προτιμώ ποταμού κελάρυσμα,

μουσική ακούω ατονική ή βασιζόμενη σε σαμπλάρισμα.

Ξέρω να βαράω τατουάζ κι αν χρειαστεί καμιά ένεση,

ξέρω τη μορφογένεση όπως και τη σχισμογένεση.

Η επιβίωση βασίζεται σε μιμίδια και διαλάληση.

Συνδυάζω κυνισμό με λακανική ψυχανάλυση.

Η υλική δε διαφέρει απ' την πνευματική εξάρτηση.

που διαφέρει για ένα γράμμα από τη στρατιωτική εξάρτυση.

Γνωρίζω από ζυθολογία και δεν προτιμώ την Erdinger.

Ζω μέσα στο multiverse σαν τη γάτα του Schrödinger.

Κατανόησα του Thomas Kuhn την αλλαγή παραδείγματος,

τον σπισισμό και τον σεξισμό ως απόδοση στίγματος.

Λύνω κύβους του Ρούμπικ πεντα- κι εξαδιάστατους,

Εφαρμόζω θεωρίες καταστροφών σε καιρούς άστατους.

Εξηγώ με όρους φυσικούς την ξηρασία και τη νεροποντή.

Αντιλαμβάνομαι τη φαινομενολογία καλύτερα απ' τον Merleau-Ponty.

Κατέχω όλα τα ονόματα και δε χρειάζομαι βάφτιση.

Εγώ κι όλο το πλήρωμα είμαστε σε πλήρη ταύτιση.

17. Εξάλειψη Ανθρώπινων Χαρακτηριστικών Προσώπου

Ας ξεκινήσουμε.

Γιατρέ, το χάπι πρέπει να το πάρω πριν ή μετά την κρίση των σαράντα; Βεβιασμένη επιδημία.

Δεν είναι μαύρισμα συνοδηγού ηλίθιε, είμαι ταξιτζής στην Αγγλία.

Το όνομα Δημήτρης Α. και η ανικανότητά μου να εξισορροπήσω το κατά συνθήκην ψέμα και την καταπιεσμένη επιθυμία κινούν την αντι-οιδιπόδεια ψυχοσωματική μου υδραντλία.

Η περίοδος της ζωής σου όπου μόνο σου πνευματικό αποκούμπι είναι το ότι μοστράρεις πως δεν έχεις κανένα πνευματικό αποκούμπι.

Η αμήχανη στιγμή όπου συνειδητοποιείς πως η πρώην σου δε φώναζε μόνο τον μικρότερο αδερφό της αλλά και εσένα “μπούμπη.”

Δύο σιαμαίες ομόκεντρες μέλισσες.

Το μόνο που έλειπε από τη σχέση μας ήταν ένα αρκουδάκι σκισμένο στα δύο.

Αναρωτιέμαι αν φοβάμαι περισσότερο την κατάβαση ή την κατάφαση.

Έχεις καταφέρει κάτι στη ζωή σου όταν κάποιος σου δίνει δώρο ένα εφτάιντσο σινγκλ του γερμανικού Τσένγκις Χαν από τη Γιουροβίζιον του ‘79 στα γενέθλιά σου.

Καθώς τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά εξαφανίζονται από το πρόσωπό μου και ρωγμές στο κρανίο μου αφήνουν τις αναμνήσεις μου να χύνονται στη λάσπη του πεζοδρομίου, παρατηρώ μπροστά μου τον αυνανισμό ενός εφήβου μπροστά από μέικ-απ τιουτόριαλς.

Η γκρίνια είναι αυτογκόλ, Γκραν Γκινιόλ, Κρο-Μανιόν. γκρι κραγιόν.

Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων, αυτοί που χωρίζουν τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες ανθρώπων και αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται τον λόγο ύπαρξης κατηγοριών.

Ας ξεκινήσουμε.

18. Εκ του Ξεσυνειδέναι (Beat: Rak)

Σκέφτηκα να σωπάσω για ν' αφουγκραστώ τις συνέπειες των μοτίβων των συμπεριφορών μου 

και δεν κρύβω πως είχα απέναντί μου αντικριστό υπόμνημα τις μικροέπειες των τρυφερών μικροσυμφορών μου και των άθεων σταυροφοριών μου.

Έχοντας ακόμα οράματα από τα πρωινά στο μπαλκονάκι του έκτου ορόφου,

σταματώντας να κάνω πειράματα εύρεσης του ιδανικά εκλεκτού συντρόφου.

Συνομιλώ πλέον πλήρως απενοχοποιημένα με τη δεκαεφτάχρονη εκδοχή μου που αναζητά την κενότητα του Εγώ.

Σε μι' άχρωμη πραγματικότητα με τις ορμόνες και τις μυρωδιές ως μόνο πλοηγό. 

Ή τουλάχιστον έτσι υποθέτω μόνο. 

Θα το ξαναδούμε εν ευθέτω χρόνω.

Ρίχνω δυο-τρεις πρώην ακόμα στο καζάνι του ανεκπλήρωτου.

Βλέπεις καθένας μας έχει το λιμάνι, τη φουρτούνα και τον κλήρο του.

Ποντάρω στη δυναμική της προσωπικής μου εμμονής στο παρελθόν που ξεζουμίζει όλη μου την ενέργεια

ώσπου ξυπνάω στο νέο μου διαμέρισμα, τον εκφραστή των νέων εθίμων και ηθών μου που με συμφιλιώνουν με κάθε ευγενική ασέλγεια.

Και να 'μαι πάλι. Να κάνω like της υποχρέωσης καταμετρώντας τους τελευταίους εναπομείναντες φίλους

προστατεύοντας τον εαυτό μου με καμουφλάζ από άχυρα σε επιθέσεις από σπάνιους συναισθηματικούς δολοφόνους ψύλλους.

Κάποιοι διοργανώνουν εξαιρετικά πάρτι σε σπίτια, κάποιοι κερνάν ποτά, κάποιοι τάζουν μια ζωή γεμάτη αγάπη, κάποιοι σου κάνουν κονέ για δουλειά

κι όμως θα φροντίσουν να σε τοποθετήσουν μέσα σε παραμύθια, σε μια αλήθεια που στο τίποτα πατά, σαν placebo χάπι, και δε θα σ' αφήσουν να γευτείς την πρώτη γουλιά,

κάποιοι θα κλάψουν και θα πουν πως νιώθουν εξίσου άβολα, 

θα σου μιλήσουν για πολιτισμένη συνεννόηση με τα κατάλληλα παράβολα

λέγοντάς σου να μαζέψεις όλα τα πράγματά σου, αλλά με την ησυχία σου,

να μην ξεχάσεις τα αυτοενισχυόμενα ηχεία σου και την καχυποψία για τη μοιχεία σου.

Ίσως τελικά να προτιμώ δεκαοχτάχρονα κοριτσάκια με μπλουζάκια μ' αλφάδια,

εθισμένα στο Instagram και στα βιντεάκια οδηγιών για πρωτότυπα κοτσιδάκια ως οδούς σε πρόσκαιρα χάδια.

Ίσως εν τέλει να 'μαι μια πρόταση με άρτιο συντακτικό που της λείπει το κατηγόρημα,

ίσως εν τέλει να 'μαι μια πρόταση με άρτιο συντακτικό που της λείπει το κατηγόρημα,

ίσως εν τέλει να 'μαι μια εξίσωση άρτια δομημένη δίχως το κατάλληλο υποστηρικτικό θεώρημα,

ίσως εν τέλει να 'μαι μια εξίσωση άρτια δομημένη δίχως το κατάλληλο υποστηρικτικό θεώρημα. 

19. Τσίριο εντ Τουντλ-ου, 22 Νοεμβρίου, 17 Απριλίου, ή…

Σ' ευχαριστώ που μου 'μαθες το Free Transform στο Photoshop. Σ' ευχαριστώ που υπέμεινες την ιδέα μου να πάμε στην Κέρκυρα με οτοστόπ. Σ' ευχαριστώ που μου έμαθες πώς να κοιτάζω πίνακες σε μουσεία. Σ' ευχαριστώ που δεν το έβαλες κάτω μετά από όσα συνέβησαν στην κεντρική Ασία. Σ' ευχαριστώ για τις υποδείξεις των λαθών μου στη χρήση Αγγλικών προθέσεων και συντακτικού. Σ' ευχαριστώ που μου χαρτογράφησες τα ψυχαναλυτικά και ταξικά συμπλέγματα που κυριαρχούν στο μυαλό του μέσου εναλλακτικού. Σ' ευχαριστώ που είχα την τιμή να είμαι ο πρώτος που παρουσίασες στους γονείς σου. Σ' ευχαριστώ που μου υπενθύμισες πως η ηθική ίσως να μην είναι χαρακτηριστικό μονάχα κάποιου ανύπαρκτου παραδείσου. Σ' ευχαριστώ για όλα τα μουσικά ποστ σου και ειδικά για το τραγούδι με τους φαροφύλακες. Σ' ευχαριστώ που έδινες έμφαση στις ευθύνες που πρέπει να αναλαμβάνουν οι ενήλικες. Σ' ευχαριστώ που μου απέδειξες πως είναι εφικτό να μαγειρεύει κανείς καθημερινά και υγιεινά. Σ' ευχαριστώ για τη Ζατέλη, για τον Χιόνη και για τον Χειμωνά. Σ' ευχαριστώ που δε με ξαπόστειλες όταν από τα νεύρα μου γρατζούνισα το πρόσωπό μου στη μέση του δρόμου. Εκ βαθέων ευχαριστώ για όλες τις φορές που δεν άφησες να γίνει το δικό μου. Σ' ευχαριστώ για κάθε θεατρική παράσταση, για κάθε φεστιβάλ ταινιών και για κάθε συναυλία. Σ' ευχαριστώ που γελούσες αφήνοντας μια απογοήτευση να εννοείται όποτε γυρνούσα σπίτι φορτωμένος με καινούργιους δίσκους και βιβλία. Σ' ευχαριστώ που αναφερόσουν συχνά στην πρακτική και μακροπρόθεσμη διαφορά που επιτελεί η μόρφωση. Σ' ευχαριστώ που ήσουν αυστηρή με κάθε μου ελάττωμα και λάθος, αλλά και γιατί δεν πείσμωνες και αναγνώριζες τις απόπειρές μου για καλυτέρευση κι επανόρθωση. Σ' ευχαριστώ για τα άνιμε του Studio 4 και για όλες τις σειρές. Σ' ευχαριστώ που δε φοβόσουν, ή που δεν έδειχνες να φοβάσαι, όποτε οι εκφράσεις του προσώπου μου ήταν βλοσυρές. Σ' ευχαριστώ που φαινόσουν γοητευμένη όταν έβγαινες χωρίς εμένα κι εγώ είχα ύφος ζηλόφθονο. Τι άλλο; Α, σ' ευχαριστώ που με απέτρεψες από το να κάνω τατού μικρόφωνο. Σ' ευχαριστώ που μου δίδαξες στην πράξη τι σημαίνει ανώτερη αισθητική μέσω των επιλογών του καθημερινού ρουχισμού. Σ' ευχαριστώ για την παραπομπή στο καλλιτεχνικό ρεύμα του αξιονισμού.  Σ' ευχαριστώ για το Θεσσαλονίκη-Κοπεγχάγη μέσω Σόφια και Μάλμε. Σ' ευχαριστώ που δε σε πειράζει να κάνω εδώ ψυχαναγκαστικά ρίμα με το “Ούλωφ Πάλμε”. Σ' ευχαριστώ που δεν είχες πρόβλημα να έχουμε στο σαλόνι το πικάπ μου. Σ' ευχαριστώ που αντιμετώπιζες σαν κάτι έξω από μας το ραπ μου, αλλά και που το έφερες στο προσκήνιο ως απόδειξη της ηλιθιότητας και της βασικής έλλειψης τακτ μου. Σ' ευχαριστώ που με έκανες να το σκέφτομαι διπλά πριν πιω ένα ακόμα ποτό τύπου Red Bull. Σ' ευχαριστώ που ήρθες μαζί μου στην πρεμιέρα του Deadpool. Σ' ευχαριστώ που μου δίδαξες το πόσο μάταιο είναι να μιλάω στον υπερσυντέλικο. Σ' ευχαριστώ για εκείνο το βράδυ στο παγκάκι με το μπουκάλι Frangelico.

20. Υπεραξία Φυτικών Ινών

Να 'σαι πάλι ν' αδυνατίζεις μένοντας μόνος στη Θεσσαλονίκη.

Όλα εντάξει, μα στην πράξη κάτι έχει αλλάξει, κάτι σ' έχει πειράξει.

Επέστρεψες στο παλιό σπίτι, δεν κοιμάσαι μα ξυπνάς αργά

ακούγοντας την ταυτόχρονη πραγματοποίηση εφιαλτών

κι ονείρων. Δεν έχεις ίντερνετ κι έτσι δανείζεσαι και πάλι

ταινίες από τη βιβλιοθήκη.

Βρήκες τους παλιούς σου φίλους στη γειτονιά;

Έμαθες άραγε να πλένεις, ν' απλώνεις, να μαγειρεύεις σωστά

και να φτιάχνεις πρωινό με έξτρα φυτικές ίνες;

Το ξέρω πως είναι δύσκολο για ένα άτομο μόνο του

να διπλώνει, να στρώνει, να ξεστρώνει και να κοιμάται

σε διπλό κρεβάτι και για κοίτα και οι δύο είχατε τέτοιο.

 Και αυτή ήθελε να σε κρατήσει γιατί περνούσε ωραία

και αυτή ήθελε να σε απομακρύνει γιατί δεν περνούσε ωραία.

Κι όμως το ήξερα πως θα γύριζες.

Για να φας πάλι τα αγαπημένα σου τζανκ φουντ και να

αυνανίζεσαι με τα παλιά διαφημιστικά εσωρούχων.

Το ήξερα πως θα γύριζες

Το ήξερα πως θα γύριζες

Για να ξανακάνεις βόλτα στα γκραφίτι, στον πεζόδρομο

και να ξαναψωνίσεις από το μαγαζί με τα ηλεκτρονικά.

Για να αγοράσεις ανθυγιεινά ζελεδάκια από το μαγαζί

με τα υγιεινά προϊόντα.

Όλα εντάξει.

Μόνο υποσχέσου μου πως θα την κάνεις πριν το φθινόπωρο.

Πήγαινε στο Τορόντο ή έστω στο Εδιμβούργο,

η Θεσσαλονίκη είναι για τον πούτσο, αυτό δεν το 'μαθες;

Σου κάθεται στο λαιμό σαν τις αναμνήσεις στο μυαλό,

και οι ρίζες των λουλουδιών κρατάν τα άνθη για πάρτη τους.

Ο μόνος λόγος που ο κόσμος δεν αυτοκτονεί είναι για να στη σπάσει.

Και τα πανεπιστήμια είναι πια άνδρο εγκληματικότητας,

όπως επίσης και μιας εποχής που θέλεις να ξεχάσεις,

όπως επίσης και ενός παρολίγον πατέρα σου.

Το ήξερες κι εσύ

πως όλα τα όμορφα μέρη υπόκεινται στη φυσική καταστροφή

και πως η φυσική καταστροφή είναι το μόνο φυσικό πράγμα

που μπορεί να συμβεί, όπως το πιο λαμπερό κατάστημα

υγιεινής διατροφής θα σαπίσει στο έλεος του χρόνου

και της επερχόμενης παχυσαρκίας και αποσύνθεσης

χωρίς να βάλει ο θάνατος το χέρι του.

Κι όλα αυτά στη Θεσσαλονίκη.

21. Ο Αποχαιρετισμός

“Παροιμίες για Παρανοϊκούς 1: Μπορεί να μην αγγίξεις ποτέ τον Αφέντη, μπορείς όμως να γαργαλήσεις τα πλάσματά του.”

“Παροιμίες για Παρανοϊκούς 2: Η αθωότητα του πλάσματος είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την ανηθικότητα του Αφέντη.”

“Παροιμίες για Παρανοϊκούς 3: Αν σε κάνουν να θέτεις τις λάθος ερωτήσεις, δεν πρόκειται να ανησυχήσουν για τις απαντήσεις.”

“Παροιμίες για Παρανοϊκούς 4: Εσύ παίζεις κρυφτό. Αυτοί κυνηγητό.”

“Παροιμίες για Παρανοϊκούς 5: Οι παρανοϊκοί δεν είναι παρανοϊκοί επειδή είναι παρανοϊκοί, μα επειδή συνεχίζουν να μπλέκονται οικειοθελώς, σαν ηλίθιοι, σε παρανοϊκές καταστάσεις.” (Thomas Pynchon - Το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας)

Τα πάντα έχουν χαθεί. Βάρος μέσα στο ελάχιστο.

Δειλία κι απελπισία, μα και θάρρος ατεμάχιστο.

Ερωτηματικά την πόρτα χτυπούν σαν δανειστές.

Αναμνηστικά αντικείμενα λειτουργούν σαν βασανιστές.

Πειθαρχία κι υπομονή. Τώρα ο χρόνος είναι δικός σου.

Αγάπη και εμμονή. Είσαι μόνος. Αφοσιώσου.

Αναπνοές ορατές. Ο παλμός σου σκοτεινός.

Οι μνήμες κριτές. Ο λαιμός σου στεγνός.

Η ανάσα γίνεται ρολόι, ήχος στην υγρασία.

Οι λέξεις είναι άχρηστες, δίχως σημασία.

Οι φωνές χαράς από την άκρη του δρόμου όλες ψεύτικες.

Η εξαφάνιση του μόνου ατόμου που εμπιστεύτηκες.

Όπως το υπολόγιζες. Πριν πατήσεις τα τριάντα.

Ύστατη έκκληση για κάτι που θα κρατήσει για πάντα.

Πέσε κάτω στο πάτωμα, κινήσεις νεκρικού χορού.

Η σιωπή σου φοράει τη μάσκα ουρλιαχτού ηχηρού.

Βαρέθηκες να 'σαι δούλος μιας ανθρωπότητας χαζής.

Απώλεια ελπίδας. Δεν έχει νόημα πια να ζεις.

Ο βωμός της ύπαρξής σου αφιερωμένος σ' εκείνη.

Κι αυτή άξαφνα ξεχνά και στη μοναξιά σ' αφήνει.

Κλείσε τα μάτια έχοντας ήδη σπάσει ένα μπουκάλι.

Γρήγορα πριν το μυαλό φτάσει σκέψη άλλη.

Εγωκεντρική εξαΰλωση, το είναι σου διαλύεται.

Η πιο περιεκτική δήλωση που δεν αναλύεται.

Φίλα το στοιχειό. Μίλα στους νεκρούς.

Γίνε φίλος μαζί τους, σε λίγο θα 'σαι απ' αυτούς.

Τώρα πια καταλαβαίνεις πως το τέλος σου θα 'ναι όψιμο.

Παίξ'το ήδη πεθαμένος για να μη νιώσεις το κόψιμο.

Τρικυμία, ακολουθείται από τη λιποθυμία.

Δάκρυα και γέλια. Νιώθω μία μονοχρωμία.

Ολομόναχος στου λάκκου το κενό είσαι λίγος.

Κάνε έρωτα στην μνήμη και άκου το ρίγος.

Στη μαύρη μαγεία σ' ωθούν, ζώα ψόφια καραδοκούν,

ξόρκια ατόφια θα ειπωθούν, τα γιατροσόφια δεν αρκούν.

Μόνο η όπλιση του χεριού σου πια γεμίζει την πνοή σου.

Μόνο η πρόκληση πόνου σού θυμίζει τη ζωή σου.

Ήρθε η ώρα της σπονδής. Την αγάπη τρέχεις να σώσεις.

Κόψε τη σάρκα σου για να δεις τι έχεις να δώσεις.

Αντίθετα με την ελπίδα για έναν εαυτό αναστάντα,

βρήκες το κάτι που θα κρατήσει για πάντα.

Καθώς το γυαλί διαπερνά τη φλέβα σου κι όλα μαυρίζουν,

οι αναμνήσεις σου σαν πύρινες μύγες σε τριγυρίζουν.

Δεν έπρεπε στην αγάπη να δώσεις ποτέ αξία.

Κόψε πιο βαθιά ώσπου να νιώσεις την ασφυξία.

Τρικυμία, ακολουθείται από τη λιποθυμία.

Δάκρυα και γέλια. Νιώθω μία μονοχρωμία.

Ολομόναχος στου λάκκου το κενό είσαι λίγος.

Κάνε έρωτα στην μνήμη και άκου το ρίγος.

Κλείσ' το φως, σύντροφος, κομμάτια γυαλί.

Στη σκοτεινιά παντοτινά η ματιά σου θολή.

Κλείσ' το φως, σύντροφος, κομμάτια γυαλί.

Στη σκοτεινιά παντοτινά η ματιά σου θολή.

22. Μηχανοφιλικά Λίμερικς

23. Οδός Χουρμούζη. Αντίο.

Νότια. Κρυμμένος στην πιο μεγάλη πόλη, στην πιο σκονισμένη,

κι οι δυο υποπτευμένοι, εξίσου ερωτευμένοι.

Ήμουν έτοιμος τη ζωή μου κορώνα-γράμματα να 'παιζα,

πράματα-θάματα να 'κανα, αφού πρώτα λήστευα μια τράπεζα.

Μα αυτή ήταν πανέμορφη, φυσικώς και τεχνητώς αδύνατο.

Στο νου μου έκανα σχέδιο και μετά μου είπε “ξεκίνα το.”

Πέρασε ένας μήνας απ' την παρανομία μας στα βόρεια.

Κρησφύγετά μας έγιναν ινδικά εστιατόρια.

Τα πρόστυχά μας βλέμματα δεν εμπόδισαν την επικοινωνία.

Πολύ σύντομα όμως αυτή μεταλλάχθηκε σ' ερωτική μανία.

Ανταλλάξαμε ανησυχίες σαν διπλά αυτοκόλλητα.

Περπατήσαμε ο ένας στου άλλου τα κάρβουνα, δειλά-δειλά και ξυπόλητα.

Μισοκλείσαμε τα μάτια μας σ’ εξομολογήσεις αμαρτιών.

Δίναμε αμοιβαία άφεση με διηγήσεις περιπετειών.

Νιώθαμε τόσο οικεία, ήταν ο τόπος καταγωγής μας.

Γείραμε στις αγκαλιές μας και πέσαμε απ' την άκρη της γης μας.

Οι κοινωνικές επιταγές δεν άφηναν να φιλιόμαστε δημόσια.

Μεταμορφωθήκαμε σε δαίμονες και σε στοιχειά ανόσια.

Χιλιάδες κόλπα στο τσεπάκι μου και στο ντεκολτέ της γυναίκας τούτης.

Ταξίδια με το τζιπάκι του πατέρα του αγοριού της.

Σαν τραγούδι thirties, δεν μπορούσα ν' αντισταθώ στο φλερτ της.

Ερωτοτροπήσαμε άγρια μέσα στο ασανσέρ της.

Το αόρατο κορίτσι και ο μάγος λιμπερτίνος.

Γουστάραμε που ήμασταν δέσμιοι κι ας μην ξέρουμε τίνος.

Κανείς απ' τους δυο μας δεν ήξερε τους εφιάλτες πώς να διαχειριστεί.

Φορές-φορές η τρέλα αυτή έπαυε να ευχαριστεί.

Στη θέση μας μάς έβαλα μ' ένα λογύδριο μεγάλο

κι αυτή αμφέβαλλε που αμφέβαλλα για το αν αμφιβάλλει μήπως αμφιβάλλω.

Την έβλεπα που κρυφοβούρκωνε για ένα τίμημα που θα πληρωνόταν.

Όμως καθώς στον βούρκο βουτούσαμε η ομορφιά της αναζωπυρωνόταν.

Περιπέτεια. Περιέργεια. Ήταν γάτα και φοβόταν.

Μες στην αγκαλιά μου κρυβόταν από τα πρέπει και τα όταν.

Και η συζήτηση συνέχισε.

Συμφωνήσαμε να παίξουμε το παιχνίδι όσο πάει.

Αν χρειαστεί θα τρέξουμε. Μ' αγαπάει, δε μ' αγαπάει.

Φίλοι, συμβουλές, νόμισμα, νόμοι και νέοι δρόμοι.

Ίσως, μήπως, όμως, μα, 'φχαριστώ, παρακαλώ, συγγνώμη.

Για το μέλλον μας δεν χρειαζόμαστε χρησμούς από μαντείο.

Οδός Χουρμούζη, τσακίρικα μάτια, αντίο.

_______________________________________________________

Ήχοι (εκτός από το 18): Plankhton

Λέξεις, Εικόνες: onesecafterthelaughter

Φυτεύγω Δεντρωώδω 16: Αργκόλεμ

Φυτεύγω Δεντρωώδω 16: Αργκόλεμ

[...]άλλιστε, γιατί να πέρπει να προσευχεστείς τη στιγμή που σατώρα καταναείς πως σύμφωνα με τους κανόνες της σαμουραϊγιουέλα οφείλεις να στρέψεις τις ερωτήσεις σου στις αρχέγονες ερωστύσεις, πώς κατόρθωσε να εξεσκίσει τόσο την εωσφρητική μου ικανότητα γύρω από και μέσα στη ρουνική μου κυλότητα, πώς κατόρθωσε να ξύσει τόσες παραπροπερσινές μαρμαρπληγές μέσα από λίγες πρωινές μουρμουρσιγές, πώς να πεθάνουμε τον σπασμένο σπονδυλοθάφτη, γιατί να κλάνουμε τον ήδη κλασμένο μπουλουκοχάφτη, τι να κάνουμε με τον μεθυσμένο κονδυλοναύτη, πότε ν' αποφασίσουμε τι θα κάνουμε με δαύτη, και με τη φιλναυτία της, με τα ready mermaide της Μαρσιελοργόνας Ξεντυσάν μπορούμε, λες, να αποδεχτούμε πως το έργο τέχνης είναι μια πράξη γυμνότητας αποδεικνύοντας πως κάθε πράξη γυμνότητας είναι όλα τα έργα τέχνης, κι όταν σου λέει "φύγε" είναι άραγε σαν να λες στον εαυτό σου "έφηγες," και όταν λες ότι ο εαυτός σου έχει υπάρξει στο παρελθόν εφηγητής, τότε όταν σου λες "έφηγες" είναι σαν να λέει ο εξωτερικόσιτος εφηγητής "εφέστρεψες," και τότε άραγε όταν επιστρέφεις είναι σαν να σου λέει "καλύτερα να μην έρθεις," και πόσα κολεκτιτιβίσματα ατομοικιστών να ισούνται με το συνονθύλθαυμα ψαριών που ομαδοποιούνται ψάχνοντας τον Απονέμο Δικαιοσύνεμα, ποιος να ξέρει τι να απέγιναν οι παραβάτες των μπιφορδιεντολών "η γλώσση είναι δίννομη." "αγάπα τη Λιοσίων σου ως κρυσφίμωτρο κλεφτών," "αποβολές is more," ποιος να εγγυήθηκε πως θα γίνουμε όλοι θύματα της μαρτυριοσκλήρυνσης όπως ο Αποκαλυφορνικομάχος Σανφρανσισκαριώτης ποδοσπαιδόφιλος-προσδοκαριών-ακόλουθος, γιατί να την υπάκουσα όταν με διέταξε να φάω το γκριζόγαλο, έφταιγε άραγε το ότι φορούσε μια κολώνια-ληστή, γκρεκκωφαντική, το ότι διάβαζα στα χείλια της φιλίπουκαίειdick, το ότι φορούσα το πανοπλικόν του Ben10tham, και επίσης πού να ξέρω εάν όσα έζησα μαζί της όταν δοκιμάσαμε την υπνοβασιατική κουζίνα ήταν κάτι πέρα από το δίπολο μιας ντουζίνας αυγά και μιας ντουζιέρας καβγά όπου ο ένας καθαριέται τον άλλον, ειδικά όταν ο ένας αποτελεί για τον άλλον σκοτοτυπικό βρυχάνημα και ποτέ δεν αποτέλεσαν, ή όχι, τη Φαύστα με τη minnie κρούστα και τον Φάουστ με το mickey εφηθωδωράκι-έκπληξη της εφυδρωδΕκατησδωδεκατουτουδώδεκα, και άραγε όταν ο συγγραφέας είναι ο Θερκβάντες μπορούμε ακόμα να τραβάμε δονκιχωτόμους ως τη νεονιότητα, και είναι όλα αυτά προφλεγόμενα και αποθεωρητικά προ ιππότη θέμενα, ω παντεσπανιόλα υβριδεσποινασμένη, ποιος να γνωρίζει αν ακούς τις ερωστύσεις μου και αν είναι σωστό και πρέπον να προσεύρχομαι παρά τις εντολές σου "και ελθέτω η μουσική σου στο(ν) βασίλειο των Μοτσάρτς, εκεί που κάποτε θε ν' ανέβει και ο εξηκοστός πέμπτος Μπαχ, εκεί όπου η αγχάπι γίνεται λόγος και ο λόγος λαγός," και άμα δε με ακούς, τότε τι να φταίει, άραγε μούχλιασε ο ακροθηγουμενιτσεϊστικικλαλιστατιστικολογοδιαρρυακινδυνοσαυροχοπτωσοδουλεμποροπεδιοπτραβολογεωμετρητάπητας ή έχει πρόβλημα πτώσης πίεσης και ο παραθυροειδυλλιακοθερμοσιφουνεσκομπραϊανενοπληνκαισυνελευσαντοδοντομινωταβρωμοστομασκουνελιφασλέβητας, άραγε καταναούμε ότι οι σκαϋπνίες σκοτώνουν τον τηλέφονο όταν ο λεπιδερμητικακλειστοφοβολοιδορολογιακοσυλλεκτρωμαντιρεβυθλεεμετομπαρδονζουανσεκμπιφιορδιεντουτωμύκητας αποκαλύπτεται ως τοποθέσει αντεστραμμένος τσουγκραναριθμιτοχονδροειδεστατουαζωτορινοκεροφυλακτοπλοϊκορκολγκερλιχιωσαφουσκαφοκεφαλανταλεξισφαίρωτας ή το αντίθετο, και μπορούμε άραγε να γνωρίζουμε εξαρχής εάν ο ζένοπλος αγαιώνας θα οδηγήσει την αυλαιοντή του θεάτρωτου βαφλαβλήτου να πέσει οριστικά όταν η μοδοιστρογονιμοποίηση της ιδιοχιροσιμειο,τικιωτικής σπηλελαιογραφίας κατέστρεψε οριστικά τον αναλφαναβλητικό πολιτισμό, και άραγε μετά τα τελεσιγραφαηλιστικά υγραπτά των παυωπιανασαγαπάουερπαφ γκερλς ο lay geek οφείλει να μιλήσει το gaylick των highglands και να χωρέψει με τη χωροχρονοχλωροφυλόφιλη Κατεργίνα Αναπαραγώγου που του σφυρίζει και τον δρεπαναφέρει, άφαγε, αυτά τα σπαράγματα όρασης με καθιστούν μωσάικο στα μάτια της ή μήπως ιπταμενοδυσκολεύεται να το δει με τα μάτια του Ζωρζ Μπατμπράιγ ενώ ταυτόχρονα το ομολογεί με το περίγραμμα των λέξεών της και το αρνείται με το μονόγραμμα των φωτογραφιών της, κι αυτό καθαρά γιατί η οικοφρένεια και η σχιζογένεια είναι το ζευγάρι που φλερτάρει πάντα με τη δημαγχολία και τη μελοκρατία, και πριν να φύγω άραγε πρέπει να ζητήσω ένα φυλάκη, ένα γαλτελικό φιλακί, ή μήπως θα αποτελέσει κι αυτό ένα νεκροφιλίμ εκφραστή μιας θεωρίας συνωμοσίας για την ύπαρξη μιας ελοχίμαιρας, άφραγκε για να προστατευτώ θα πρέπει να φοράω ιλουμινόχαρτο και προφμαλακτικό, και άφραγε η απάντηση στην ερώστυση "ποιος βρέχει" όποτε λέμε "βρέχει" ήταν εν τέλει "εκείνη"; Τομή χάθηκε από τον τίτλ[...]

Φυτεύγω Δεντρωώδω 15: Κθούλη

Φυτεύγω Δεντρωώδω 15: Κθούλη

Ανούμας: Αναρωτήσου τι υπάρχει κάτοπτραπέζι και interdisciπλύνε τα χέρια σου πριν το ακαδημαϊκό φαγητό. Στην ερώτηση αναφορικά με τις διατροφικές του συνήθειες, ο Σεξισμαήλ απαντούσε συνεχώς με ψηλομυτοχονδροειδέστατα αστεία, ακολουθώντας τις αρχές της αναδιπλασιασμοδαιοντολογίας, θέλοντας να συνθέσει τα Αβοκάντος της Πίτσας. Τι γλυκούλης! Η αχρωματοψία του ήταν στη βάση της δυσλεκτική και η δυσλεξία του αχρωματοπτική: μπέρδευε τους τόνους του "κίτρινου" μπερδεύοντας τις λέξεις "custard" και "mustard" ενώ ο παιδικός του έρωτας, η κιτρινόδερμη Τρίνι, η κίτρινη Πάουερ Ρέιντζερ πέθανε μέσα του όταν έμαθε πως δε θα γινόταν ποτέ Πάουερ Ρέιντζερ ο ίδιος, παρά μόνο ενσάρκωση του πρωταγωνιστή των Βι Αρ Τρούπερς (τουέστιν, και κυριολεκτικά: "Bastard"). Θρυμματίωση, πλατφορμεμφυτοζωώ/ούσε, μετά από έναν πλήρη κύκλο άγχους και υπερέντισον, που ξεκίνησε καθώς δυσκολευόμουν/ταν να παραδεχτώ/εί τα όσα έγραφα/ε στα παλιά μου/του, ξεροκιτάπια. Λακανικόβλητος, περιπαθητής και οδυρμπόρος, υπολόγιζα/ε τη μοίρα παρελθοντοστρεφώς με ένα πραγματογνωμόνιο και πολλά αποδεικτικτάκτ στοιχεία. Αρκετά με τις παιδικές φοβίες του Ανούμα και τη μετάλλαξή του σε Σεξισμαήλιο.

Άμπας: Αναρωτήσου πώς αναλύονται οι μύθοι του Workshώπου. Στον αντίποδα όλων των πλημμυριόποδων στέκει η Αντιπεινελόπη, μητροκτόνος της Αφ. Αγίας, με τα ενδυματολαγνικά πτυχοσυστήματα. Αναπαυσιπονοκεφαλοκαρχαρίες στο τέλος της σφυρουφήχτρας που μας/τους περίμενε στο παρηγουρητήριο και στην τελευταία κουταλιά της αλλοκοτόσουπας. Oralδικές analαμπέζ. Τετραπέρατα πετροτέρατα με φλερτοκέρατα. Το κυνηyin yangst ανάμεσα στο ελμερφαντόδοντο και το μπαγκσπαντεσμπάνι. Ξεκαρδυιστική πομφολογική σημειωτική αναγωγή της Καρτασημιτικής καταγωγής. Βιωματικό παιχνίδι και παιγνιώδης ζωή, βίος και Πολ-αιτία [βλ. παρακάτω]. Τομέιτο-τομάτο, κύβος του Ρούμπενς, πίνακας του Ρούμπικ, ηχογράφηση από τον Κιούμπρικ, σκηνοθεσία μέσα από το Κιούμπεϊς. Αφοσίωση στην αφομοίωση και αφομοίωση της αφοσίωσης, ψυχραιμία - πλησιάζει η εβδομάδα των παθολόγων. Ας επαναλάβουμε το άρρητο κι ακατονόμαστο: μαστόδοντας, το ζώο που συμβολίζει το στοματικό στάδιο ειρήνης και αμφιφλοιοφιλίας. Φαυλιόδοντες και χλωροφορμέμφυτη παρότρμηνση και etceroχρονισμοί. Καμιά φορά μιλούσε τη μυστηριώδη γλώσσα των Χορκχμέρ περιβαλλόμενη από τεοντοραντόρνεα. Το όνομά του έπαψε να είναι Σεξισμαήλ, ή Άμπας, ή Ανούμας. Το όνομά του ήταν Χάμστερ Συναισθηματικής Υποστήριξης Πνιγμένο σε Τουαλέτα Αεροδρομίου. Ίσως ο πλανήτης να χωράει σε μια μπάλα και ο Άμπας να εκφράζει την ανάλογη ταραχή που προϋποτίθεται πριν τη συνειδητοποίηση αυτή. Τσιπότλεμπολ, φύγε!

Ζε: Αναρωτήσου πώς το οξυζέν του πλανηταρχοποιού επιτυγχάνεται με το τυχυδαίο πρωτομυρικιστικού πρωτοκλασατόρι. Όφειλε να δώσει έμφαση στις πολύ μικρές στιγμές της ημέρας όπου έννοιες που εκφράζονται μέσα από μονοσυλλαβικά ηχητικά σινιάλα μπορούν να περιγτραφούν μόνο με πολυσυλλαβικά λεκτικά σύνολα: επί παραδείγματι, το "ωχ" αποτελεί μια "αποστασιοποιημένη συνειδητοποίηση της πυκνότητας της κόπωσης." Διάφορες προτάσεις για την μπρεϊβχαρτογράφηση του μη-εαυτιστικού φάσματος. Κοινώς, μια ανορθοδοξύμωρη ζανπολσαρτριοσκλήρυνση λόγω έλλειψης είσπνοιας παραδοξυγόνου οδηγεί στην ανασκυρτότητα και τη γαλήνη της πλάνης της ταραχής και της ταραχής της πλάνης. Αρχιτεκτοπλασματικός σχεδιασμός ισποινικών εστοιχειωμένων ESPιτιών μετά από μια σειρά από παραμεσαιωνικές wiccaλεότητες. Με ενστάσεις από τον Σουηδοβιετικό Μπολσεκαιλολεκορμπυζιέ, το ριψοκίνδαλμα του κρασιοναλισμού στο Βαλβιδοστόκ, εκεί όπου το απόλυτο άκρο της δύσης συναντά την ανατολή. "Η ζωή είναι ένα παιχνίδι," ναι, ναι, είναι σαν ένα ματσάκι τζιχάντμπολ με παίκτες υπό την επήρεια μωαμεθαδόνης που τους χειρίζομαι με ένα jamesjoystick. Όλα αυτά, εξαρτήματα μιας μηχανής εσωτεριστικού καυσοξυλόφωνου.

Πολ: [...] εξουδετερότητα της αμοιβαίας spandexουσιοδότησης, μαλλαρμέγοντας λίγη ποιητική ευαερολογοδιάρροια. Χαμένοι στην ενοχλοβοήθεια, μασούσαν κηδειόχορτο. Επιστροφή στη γεύση και στις συντηροκροκέτες. "Όμορφη oeuvrαιοπούλα, με ολοκαπαύτωσες," είπε ο Ανούμας. "Πολ-οκαπαύτωσες," διόρθωσε η Αντιπεινελόπη. Η καρναβλητικότητα παραθυρούσε τα συναισθήματά τους από ένα κρυφό στηθοσκοπευτήριο.

Τούτες ήταν οι τέσσερις κθουλές της Αποκάθλιψης που οδήγησαν τον Πιθανέα στην ονομασμένη Κθούλη.

Φυτεύγω Δεντρωώδω 14: Μεθερμηνειόπαυση

"Δεν υπάρχουν στιγμιαία ατοπήματα και αιώνια Ουτοπία, παρά μόνο φευγαλαία ουτοπήματα και μια παγιωμένη Ατοπία," είπε στον νεαρό μαθητευόμενο για να αποκρυφσταλλώσει τη θεωρία. Η συνεχής διασκέδαση είναι θανατηφόρα, οδηγεί στην λουναπαρκινοπάθεια της πράξης. Βρήκα την έκτη μου παραίσθηση, αλλά πρέπει πρώτα να τελειώνω με τις πρώτες πέντε για να προχωρήσω σ' αυτήν. Μου δίδασκε τη μηχανική των υδάτων, υγρά να ζωγραφίζω, να γραναζογραφίζω. Κάποτε νόμιζα ότι την άκουγα με προσοχή σε ό,τι έλεγε. Μιλάω στον εαυτό μου για το ότι μιλάω στον εαυτό μου. Στα μαθήματα δολοφονητικής της, μου τραγουδούσε την εικονογράφηση του Απολεσθέντος Παραδείσου του Μιλτονοφελή υπό Γκυσταβρωμένου Ντορεμιφάουστ (θα επανέλθω στο θέμα αυτό σε μια από τις επόμενες χοανμιρολατρικές αναμνησίδες). Κάποτε νόμιζα ότι την έβλεπα μέσα από τις καθημερινές της μεταμορφώσεις (κρυφοκοιτώντας μέσα από τον ακουστικό γουντιγκαθρέφτη της). Εμφανής βούληση για οριστική αορατότητα και καθορισμένη επιθυμία για αοριστία. Είδες; Έμαθα να φορώ το εκάστοτε πουκαμνισοτροπικό, ειδικά εκείνο με τα φρακταλούλουδα, που είχα πάρει από την οδό του Ελευθήριου Βενγαζαίλουρου όταν δεν είχα γίνει ένα με τα μετανιωστευτικά ξενίτια στην ξενυχτιά. Έμαθα να γκριζωγραφίζω τη μέρα τη νυχτικιά και τη νύχτα τα πρωινά χτικιά. Στο κέντρο του φράκταλ της καθημερινής ζωής υπάρχει το μουχρωμοσωματίδιο (της θεϊκής σονάτας του σελυκόφωτος). Γιάννης Χίγκσος, o ασχημόπαππος που μεγάλωσε, πέθανε, αναγεννήθηκε κι έγινε κύλκνος, shit, they spilled Killkenny. Κάποτε νόμιζα ότι μύριζα ό,τι ήθελε και χρειαζόταν. Η υποκειμενικότητα της υποκειμενικότητας. Παραδείγματος χάριν, το στρώμα γυμναστικής, κρίνοντας από τον ιδρώτα μετά την παχυσαρκαστική αυτή γυμναστική, ήμουν πεπεισμένος ότι ήταν φτιαγμένο από υπερφιαλοβάμβακα. Έπεσα έξω, κυριολεκλεκτικά. Έπεσα ευλογημένο θύμα μιας πιερπαολοπαζολίσθησης. Με μισανθρωπολογικές μελέτες, τυλίγοντας τη σύμπνοια. Ανοίγοντας τη σαμπάνια. Πνίγοντας τη συμπόνοια. Δυσπνέω πλέον από τα ημιδιαφανακροινοπνευμόνια. Κατάλαβα καλά το νόημα της ηπαραξίας, τη ζωγραφική την αφήνω κατά μέρος. Κάποτε νόμιζα ότι την άγγιζα, σωματικά και πνευματικά. Τα μαλακά μας αγγίγματα ήταν πέτρινα; Προσπαθώ να κάνω μια μετάφραση της εμπειρίας της εμπειρίας της μετάφρασης. "Η Ερμίνα." "Ο Ερμείδης." "Ο Ερμίδης." "Ο Παρμενίδης." "Το Παρμεζάναξ." Η κιβωτός ήταν ο παράδεισος (δολοφονητική, γαρ) - στην είσοδο ο Πλάγιος Petshop, με την εκάστοτε χειρονομοθετική ρύθμιση. Αυτή κρατούσε τα Συγχωροχαρτοπολεμοφόδια, τα Κενά Σπερμάρια, τα Δικαστήρια και τα Δικόγραφα, τα Χειριστήρια και τα Χειρόγραφα της Νεκράς Bandicoot. Φαντασμαγοραφοβία του δογμαυτισμού και δογμαυτισμός της φαντασμαγοραφοβίας. Καλλιέργεια με το ζανπολσάρτροτρο. Οι θεωρητικές πράξεις και οι πρακτικές θεωρίες της αμεποσαμεργοθεραπενίδας που τρέφεται συνειδητά μόνο με γεροντοκορεσμένα χαρμολυπαρά. Ο Άγιος Πετροβολισμός της Μωρίας της Μαγδαλοιωνής (που κάποιοι λένε πως ήταν μενενσνάρκωση της Μεταμοντερνιστάρ και πρώτη γυναίκα γιατρός που έφερε τα αντι-φιλισταμινικά, που κρατούσε το τυφλό σκυλί του Παβλοφθαλμοδοβάρ). Κάποτε νόμιζα ότι γευόμουν τον χαρακτήρα της. Καγκουρολαγνεία και καπροφιλία από το Γκροτέσκο Εξπρές. Νόμιζα ότι γεύτηκα μαλλιά και προβλήματα λυτά κι απεριττώματα. Τώρα απορρίπτω, όπως μου έμαθε, ακόμα και την ίδια μέσω της ιδεολογίας του whatforισμού. Κάνω επίκληση στη γλωσσική μου μούσα που μου έγραφε σε τέλεια ελληνικά, αλλά σκεφτόταν σε γκρήκλις. Κάνω εγκρήκλιση στη μουσική μου γλώσσα που ό,τι κι αν έκανε τελείωνε σε γραμμένες σκέψεις εκτοσελίδας και ήθελε να βρίσκεται πάντα εκτοσελλάδας. Εν τέλει, για να τελειώνουμε με την υπόθεση του αντονεναρτοποιείου, δουλεύω για μια νυχταωςτοπρωηνγκόμενα; Μια μετενσαρκοζί της χιτλεροφημίας στο νεγροτάξιο; Μια μαυροπανθηρόστομη συνταξιοδοτημένη συνταξιδιώτισσα; Μια prime time συνδρομή στην προϊστορική TV με τα πριμιτιτιβίσματα; Απέστρεφε το βλέμμα όποτε μου μιλούσε, και κοιτούσε τα πόδια της, γλυκιά όσο και σιχαμένη, σαρανταποδαρχαμηλοβλεπούσα, ειδικά όσο σαλταραντάριζε. Μεταμορφώνεται καθημερινά στην ερωτευμένη φυλακή, "είναι δικός μου, καταδικός μου κατάδικος." Πανυπέρτατη αγαπειλή. Το τζουρασικπάρκινσον της σβαρτζενεγκεντροπίας.

Schizoanalytic Cartographies: A Very Short Introduction

Schizoanalytic Cartographies: A Very Short Introduction

The present text is a leftover from a chapter on theoretical background which had to be reduced to a single sentence for reasons of economy (the Occam's Razor reduced to a word limit). It explains Felix Guattari's analysis of assemblage domains as an applicable methodological tool for qualitative research. Moreover, due to its "rejected" origin and in strict alignment with Deleuzoguattarian fractaloid thinking, the text itself stands as a proof of this type of thinking. One sentence of a forthcoming paper can be unfolded into this text, ergo, each sentence of this text can be unfolded into other texts... ad infinitum.

While A Thousand Plateaus is a long dense text which requires a relatively intense engagement on behalf of the reader to schematise its conceptual structures mentally, a couple of years after its publication, Guattari released his solo book Schizoanalytic Cartographies, which, as the title suggests, includes precise maps and concrete definitions of fine detail of all the Deleuzoguattarian terms. The book emphasises on the processes which bring an assemblage into existence. In our contemporary societal, individual, environmental, and psychological structures, phenomena are extremely complex, interwoven with other phenomena. Hence, they form admixtures of agencies, agencements, translated as assemblages. To map an assemblage is to help one's navigation in a sea of multilayered ontological traits. An assemblage, thus, consists of four interconnected domains, which can be synopsised in the following initial diagram:

Figure 1 The matrix of cross-relations of the four categories (Guattari 1988: 28)

I will not go into great detail as Guattari does in his book for it would be irrelevant to the scope of this paper, but I will attempt to render this description of assemblages accessible to the non-accustomed reader for the purposes of the specific context. An assemblage thus, consists of the following:

(a) Fluxes or Flows F of the fixed territorialised row below, which are the material realisation of entities. If we speak of a human, a machine, a plant, an insect, a computer, it is not a sharply defined entity, but a conjunction of various elements which come from the other domains, a projection.

(b) Abstract Phyla Φ of the deterritorialised row above. Phyla are the rather abstract ideas we have about things, so that, while there are no actual real fixed humans or machines, the Phylum of a “human,” a “machine,” an “horse” is there. Apparently, this resembles the Platonic world of immutable ideas, but the main difference here is that Phyla (like Flows) change during the course of time, according to the impact of other domains (one can think of extinct animal species, or social divisions which are irrelevant nowadays). As said, the shaping of Flows in turn shapes Phyla, but also, it is with reference to Phyla that Flows are affected in order to change toward the possible Other. “Between this same domain of Flow and that of deterritorialized Phyla, a form of smoothing that opens onto the possible is established” (Guattari 1989: 117).

(c) Incorporeal Universes of reference U (sometimes referred to as Constellations of Universes ΣU) in the deterritorialised plane. A collection of Phyla forms a Universe of reference. We may think of an ideology like Marxism, a religion, the colour pallet, or the totality of animal kinds. Again, Flows refer to them like in Φ to become loaded with becomings. There might be a difference, for instance in the becoming-tiger (Φ) or the becoming-animal (U) of a human.

(d) Existential Territories (T) of the territorialised row below. Each Universe tends to have a certain materialised area of interactions for the Flows and Phyla referring to it. One can think of a laboratory setting (T) and its relation to science (U), the scientist, the experiment, the publications (Φ), and a temporary intern student, an employee, the specific organisation funding the laboratory (F).

The four domains have specific forms of “smoothing” (Guattari 1989: 79, 87) and through various processes (the moments which the researcher analyses) they affect each other either in a circular manner (from Φ to U to T to F to Φ and vice versa; already explained above) or a criss-crossing one (from F to U, from Φ to T and vice versa; eg an ideology U informing a follower F, or many followers shaping an ideology, or a parliament T giving rise to the formation of specific human categories like voters of certain parties and reversely, the existence of certain ideologists necessitating the constitution of a parliament in a non-democratic land). We need to remember (as shown in the figure below) that the right columns of Universes and Territories are unary and bring together their Phyla and Flow components which are countable and plural; also, the territorialised plane of Flows and Territories is finite and limited due to its material form, whereas the deterritorialised plane of Phyla and Universes is infinite as being an area of the possible.

Finally, it is important to notice the time qualities (or “intermediate temporalities”) which connect the four domains, something which is found very helpful in studying a phenomenon, since the different types of time in a given situation indicate the domains in play. Hence, between Phyla and Flows we find processes counted with measures of objective time. Between Flows and Territories we find processes that are perceived as durations. Between Territories and Universes we find processes which give the impression of subjective temporalisation. And between Universes and Phyla we find these instantaneous “fecund moments” which Guattari relates to moments of delirium, Zen Satori, or gestalt switches (Guattari 1989: 174-177). In a nutshell, this typology of temporalities is very helpful in the analysis of many different types of social interaction - especially if that interaction involves many different types of traditionally assumed Phyla, such as human-machine, human-animal, animal-plant, and so on - in a twofold manner: (a) In a given case study of a newspaper article, or during an ethnography, when analysing a specific type of temporality but the domains of the assemblage are unclear, we have indications as to which are the domains in play. (b) When the domains are clear, we lack the answer to the question “what is going on there,” we can infer the temporality of what is happening and extract some conclusions according to the temporal function of the phenomenon.

Figure 2 The axes of deterritorialisation and relative discursivity (Guattari 1989: 54)

The arrows pointing towards the centre signify a general tendency of the assemblage to remain as such, however, never reaching absolute unification, since the arrows pointing towards the outer directions signify the assemblage’s tendency to form rhizomes with other assemblages, Phyla, Flows, Territories, and Universes.

Having these said, a brief explanation of Deleuzoguattarian “inter-entitarian dimensions” of an assemblage (Guattari 1989: 90) has been given.

Work Cited

Guattari, F. (1989 [2013]). Schizoanalytic Cartographies. Trans. Andrew Goffey. London, New Delhi, New York, Sydney: Bloomsbury.