Mandelbrot's Mental Bots – (ζ) α χ α ρ ό κ ο σ μ ο ς | οι στίχοι

Mandelbrot's Mental Bots – (ζ) α χ α ρ ό κ ο σ μ ο ς | οι στίχοι

Ετοιμάσαμε νέο δίσκο με τον Κάλχα και αυτήν τη φορά είπαμε να βγάλουμε και αντίτυπα - βρήκαμε μάλιστα και οικονομικό μέρος για να μας τυπώσουν κασέτες. Πριτς! Τους ρωτήσαμε πόσον καιρό θα κάνουν για να ετοιμαστούν και μας είπαν 30-45 μέρες. Όχι. Η ανυπομονησία έρχεται πάνω από το υλικό αντίτυπο. Για άλλη μια φορά, άυλο υλικό μουσικής, με τη συμμετοχή του Άυλου 542 σε σκρατς σε αρκετά κομμάτια. Σε περίπτωση όμως που θέλετε αντίτυπα (CD, κασέτες), σας φτιάχνουμε κάστομ μέηντ, σπιτικής κοπής και σας τα στέλνουμε. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να βρείτε έναν τρόπο να επικοινωνήσετε μαζί μας στα διάφορα μέσα και το βλέπουμε.

Τον δίσκο κατεβάζετε δωρεάν από εδώ:

https://mandelbrotsmentalbots.bandcamp.com/album/-

YouTube playlist εδώ:

https://www.youtube.com/playlist?list=PLNzweW6KFNHDUtxrArzP1ZDk3X7Ie_Ri7

01 – Οδοντογλυφίδες και Νυχοκόπτες

Γιατί τόσος πανικός; Τι κι αν καταστραφεί ο κόσμος μας, ούτως ή άλλως είναι νεοσσός. Ρώσος Κολοσσός της Ρόδου εναντίον Θορ, Vor v zakone εναντίον Yakuza, βάζω σισιλιάνικες ειρωνίες να σε τρώνε γιατί όλη η ελλάδα είναι χαβούζα. Θα την κάψω όλη για να επενδύσω σε αναδάσωση. Σκοτώνω όλη την ανθρωπότητα για να πετύχω τη γενική διάσωση μέσα από τη διασκέδαση. Ισοπέδωση, κρατώ τα γεμάτα συντηρητικά πατατάκια. Γαλβανικός μυστικισμός, τριπάρω όποτε ραπάρω και παίρνω αναμνηστικά μαγνητάκια για το ψυγείο. Κολυμπάω στο χωροχρονικό συνεχές δίχως να κατανοώ αν υπάρχουν όρια υπό μορφή φραγμάτων μεταξύ των πραγμάτων ώσπου ακουμπάω στο επιχείρημα της ατομικής θεωρίας που έχει προεκτάσεις στον ατομικισμό που έχει προεκτάσεις στα ιδεώδη των ρατσιστικών ταγμάτων. Υπάρχω; Μήπως είμαι σπισιστής; Μήπως είμαι αναρχοκαπιταλιστής; Ξύπνα τον εσωτερικό δεινόσαυρό σου. Ζήτω η αποθησαύριση. Κράτα το χρήμα, το χρυσό και τον Χριστό σου. Κρατώ τη στείρωση, τη στρέβλωση και τη σταύρωση. Όπως άλλοι ρίχνουν κέρματα σε παγκάρια και σε πηγάδια, εγώ αφήνω φιλοδώρημα στα μπαράκια και ψιλά σε μουσικούς που παίζουν σε παγκάκια. Τα τέσσερα στοιχεία είν' οι τέσσερις φανταστικοί. Σαν τον Reed Richards, η επιστήμη πρέπει να είναι ρευστή κι ελαστική. Τα παράδοξα της ζωής είναι εγκεφαλικές κάμψεις. Νέες νευρικές συνάψεις, καλύτερες από μεταφυσικές εκλάμψεις. Η νοημοσύνη είναι ένα φαινόμενο που υφίσταται πέραν της κρανιακής σου κοιλότητας. Η κιλότα και η καπότα είναι αστείες λέξεις παρά τις προθέσεις της ερωτικής σου ικανότητας. Μαζόχες σκίζουν καλτσόν κι εγώ γι' άλλη μια φορά σαμπλάρω γιαπωνέζο βάρδο. Χαρίζω μπόχες, σκίζω τσόχες όποτε παίζω μπιλιάρδο. Εργασιακή θέση του μέλλοντος: μόνιμη απόσπαση. Η ιδανική φαντασιακή ερωτική σχέση του τώρα σχέση από απόσταση.

Τα απωθημένα μου, τυφλοί επόπτες. Ξηροί καρποί, ελιές και σταφίδες.

Τα δόντια μου νυχοκόπτες και τα νύχια μου οδοντογλυφίδες.

02 – Zordon Lobo

Πάτος της επιφάνειας κι επιφάνεια του πάτου.

Βιοδυνάμικη αδράνεια και ζωντάνια του θανάτου.

Χάνομαι σε σκερτσόζικα υπνωτικά παπλώματα

σε ψυχεδελικά μαφιόζικα ηλεκτρονικά κυκλώματα.

Διευρύνω το φάσμα ανάμεσα στο μπλέ/κόκκινο χάπι.

Δίευρα φιλιά και μια ένοχη αγάπη.

Γουστάρω Σκανδιναβία, μα βάζω στο στέμμα τέρμα.

Η εμπιστοσύνη κερδίζεται με αίμα, όχι με σπέρμα.

Σεξισμός στο ρέγγε και στολίδια γκάνγκστα ραπ.

Είμαι πιο τυχερός κι απ' τα παιχνίδια του ΟΠΑΠ.

Πιο αληθινή ιστορία απ' την Εύα και τον Αδάμ,

μου φαίνεται αυτή της Σταλίτσας και του Μπαμ Μπαμ.

Θύμα υπερβιταμίνωσης, τζάνκι της πραγματικότητας.

Κέντρα αποτοξίνωσης και μέτρα λιτότητας.

Καταραμένος να παίρνω τον προαστιακό της μοίρας,

δεν καπνίζω, μ' ανασαίνω σαν ηφαιστειακός κρατήρας.

Σιγαστήρας κραυγών εκδικητικής αλληλεγγύης,

μισθοφόρος δολοφόνος ηγεμόνων εκ δυτικής Λιβύης.

Κάρολος Κουν στο στέιτζ, γη του παντοτινού ρήγματος.

Τόμας Κουν, αλλαγή παραδείγματος της αλλαγής παραδείγματος.

Ηρακλής Kevin Sorbo, Zordon, 10xcombo,

Gordon πνίγει Αλέξανδρο με ναυτικό γόρδιο κόμπο.

Lobo πνίγει Batman, υπογράφει με μαυροκόκκινο bic

την ανεστραμμένη διαχείριση επικοινωνιακών τρικ.

03 – Τσάι

Σπασμένες τζαμαρίες. Αποτεφρωμένοι φοίνικες.

Σβησμένες τιμωρίες σε σμαράγδινους πίνακες.

Δεξαμενές μολύνθηκαν. Στην υγειά μας. Υγρασία.

Περγαμηνές που σβήστηκαν από την πολυχρησία.

Υπεριώδης ακτινοβολία, κάψιμο στον ώμο.

Βραχώδης παραλία σε παράκτιο δρόμο.

Φωτιά στη ματιά του παππού γερο-τράγου.

Τα χαρτιά-σημειώσεις του σκοπού ενός μάγου.

Βόλια στ' αηδόνια των καιρών της ασυδοσίας.

Τριβόλια στα κορδόνια παπουτσιών ορειβασίας.

Αυτάρεσκος, παχύσαρκος, κυλώ στην κατηφόρα.

Το να τρώω την ουρά μου εργασία χρονοβόρα.

Gizmo Νέμεση. Συνεχίζω την περιπλάνηση.

Σχισμογένεση. Σχιζοανάλυση.

Η τέχνη της επιτήδευσης, το κολιέ της μεταμέλειας.

Η επιτήδευση της τέχνης, το ατελιέ της ατέλειας.

Φωτογραφίζω κέντρα εσωτερισμού στο εξωτερικό.

Καταψηφίζω όσα μέτρα καταψηφίζουν το σατυρικό.

Η ατόφια μου μαγιά έχει τόφι και τόφου.

Ερειπωμένο παρεκκλήσι στην πλαγιά ενός λόφου.

Παρεκκλίνω σαν παρακλάδι που γεννά νέο ρίζωμα.

Αντίσωμα αντιύλης αντιτίθεται στο μίσθωμα.

Ειρήσθω εν παρόδω, ο Ιππότης και το Ρόδο,

κρούω τον κώδωνα της ασφάλειας σαν το Δον Κιχώτη-Κουασιμόδο.

Στυμμένος χυμός, στημένα παιχνίδια. Βαλς με βαλσαμωμένα μύδια.

Κάρυ, καρότο, κάρδαμο, καραμελωμένα καρύδια.

Των αρρώστων το φαγητό, τα συγγνώμη και τα ζήτω.

Ο σώζων εαυτώ βετζιτέριαν μπουρίτο.

Υποδόριος ίππος δούρειος. Σατανικός τύπος.

Από σαρκοβόρα φυτά βοτανικός κήπος.

Η τύχη έμειν' έγκυος, το μωρό-μοίρα κλωτσάει.

Ζεσταίνω νερό στο βραστήρα για τσάι.

04 – The Totem's Locomotive

Cynic cinematic lifespan. Traumatized moviegoer.

Used to be a Kevin Smith fan, now I dramatize Pessoa.

Fertilizing lawnmower, shadowy patient beast

on the right waiting list for entering a wrong waiting list.

Non-obedient, non-euclidean amphibian median

Gryphon-shaped Gideon, colored like obsidian.

The Martian invader's martial abstract arts used on harsh fellas,

Marshall McLuhan marching the media are our marshmallows.

The all-knowing living encyclopedia negating its users.

The law of prochronism generates xenophobic losers.

The psychotic devotee to the chaotic coyote's

totem denotes the meaning of the totem's locomotive.

The oracle's obstacle. Its tentacles bare testicles.

Exploding plots, unmanned autonomous Megazords

holding Phlegrean swords, rental words on Handel's chords,

surrendered gods to headless lords,

endless wars of ifs ands or nots

in blended input/output slots melt in pots,

extended knots between Alan Watts and the underworld which rots,

frozen dozen shots, rising horizon of rhizomatic thunderbolts,

rhyming with the means of Mandelbrot's Mental Bots.

05 – Περέκ

onesec, μετενσάρκωση του Ζορζ Περέκ σε ραπ,

τρώει περέκ μπουρέκ, τσουρέκ, δεν πάει για τσεκ απ,

διαστημόπλοια Star Trek με χειριστή τον Μπλεκ με μέικ απ

πατάω rec, ντεμέκ high tech mic, William Blake, snap.

Πιο βιντάζ κι από τη δισκογραφική του Nek, ρεσπέκ να 'ούμ'.

Πιο τζαζ κι απ' τα μπιτς του Madlib για τον Doom.

Επέζησα από τις πολλαπλές ηχητικές προσβολές στ' αυτιά μου

Εξήγησα τα πάντα σε αναλυτικές απολογητικές επιστολές στη θειά μου.

Απ' το να υποκύψω στο ΑΚΤΟ καλύτερα να γλείψω κάκτο,

σχεδιάζω τη ζωή μου, ζω τα σχέδιά μου, ipso facto,

από κόκκινο σε πράσινο, από Mario σε Warrio

Λάβε γνώση αμφίβολη από έναν γηραιό MC

με βεστιάριο πελώριο, το τροπάριο δεν έχει όριο

Μείγμα Dario Fo και Φαραώ Ραμσή

Έλξεις-λέξεις, δε θα στέρξεις, cyber-Ξέρξης, Μετα-Σπάρτη,

Μεγαλέξανδρος Γρηγορόπουλος, αέναο κιτσαριό.

Υποσυνείδητο πλυσταριό, φοράω το μπιτ για Μάρτη,

control-alt-delete, τέλος εργασίας στον γκεστάλτ αντάρτη,

που για το τέλος της εργασίας διοργανώνει καλτ πάρτυ.

Η Αμοργός του Νίκου Γκάτσου καλύπτει την ανεπάρκεια σε εφόδια.

Ζωή μπάτσου στα Εξάρχεια, σειρά με αυτοτελή επεισόδια.

Αυτό το κουπλέ αφιερωμένο στους γονείς που υιοθετούν

πρωτοποριακές παιδαγωγικές μεθόδους για να αναθρέψουν

τα κατά λάθος βλαστάρια τους και σ' αυτούς που επειδή

έχουν περίσσεμα αγάπης προτιμούν να υιοθετήσουν.

Σεβασμός στη ζωντοχήρα που επιλέγει στείρα να μείνει.

Σπινθήρας σβήνει, σμήνη εναλλακτικών, συν Αθηνά και μπύρα πίνει.

Το μέσο είναι το μήνυμα άνευ μεσολαβήσεως.

Rap-Bluegrass της λούγκρας, Λουκρήτιος, Περί Φύσεως.

Ο εξπέρ στην εκσπερμάτιση αντισεξισμού,

αποδέκτης φουσκοθαλασσιάς, αμορφωσιάς και κομπλεξισμού.

Κυριολεξία, ηλεκτροπληξία, αγνοώ επιδεικτικά

μπούρου-μπούρου σχήματα κι οχήματα μεταφορικά,

απλώς όταν τα λόγια μου είναι γλυκά, υπονοώ τα πιο κακά.

Βεμ βεμ βεμ βεμ, σαν να λέμε “άνοιξε πέτρα για να μπώ”,

Τυρανόσαυρος Ρεξκάλιμπερ, έχω στη φαρέτρα στίχους

του βασιλιά Αρθούρου Ρεμπώ. MC Τζόξερ-Σαλμώνιος,

δεινός πωλητής-τοξότης, ούτε να το 'ξερα, εν τούτω σφήκα.

Στο ραπ αυτό ακούστηκε η φωνή του Ακίνδυνου Γκίκα.

Στο συγγενολόι μου υπάρχουν ίχνη από έναν κλώνο της Μόρα.

Δε χάνω ποτέ χρόνο γιατί το ρολόι μου δείχνει μόνο “τώρα”.

06 – Sphinx

Χιπχόπερ φέρνει κοπερ-νίκεια επανάσταση.

Οι δείκτες γυρνούν γύρω απ' το ρολόι ή τα ρολόγια γυρνούν γύρω από δείκτες στατιστικής στο άναψε-σβήσε το τσιγάρο της Άννας Βίσση, δερβίση μου, δε γυρνάν τα πάντα γύρω σου, απλώς έχεις σουρώσει.

Κανένας Φλίνστόουν δε θα υποδουλώσει τον Yoshi.

Στο τσατ-μπαμ εκμηδενίζω το χαμόγελο της τζοκόντας μ' ένα σμάιλυ.

Ράπερ ακυρώνει τη συζήτησή μας περί διαλεκτικού υλισμού στο τσάτρουμ λέγοντας πως είναι άυλη.

Υπάρχει και το ίντερνετ οφ θινγκς. Υπάρχει/δεν υπάρχει θεός, πριτς, τον σκότωσε άυπνος ο νίντζα Λάιμνιτς πριν γραφτεί το λόρντ οφ δε ρινγκς.

Χτίζοντας βίρτσουαλ ριάλιτυ σόου εντός 3d παλατιών εμπνεόμενος από την αίγλη 90ς τηλε-βετεράνων.

Σφιγκτήρες οι κόρες των ματιών, σφιγκτήρες και οι έξοδοι κοπράνων.

Σφιγξ.

07 – Ζανκ Φράπα

Μόνο αφεντικό μου το σκότος, είναι ο κρότος του Κθούλου:

καλύπτοντας τον ήλιο μ' ένα μπισκότο Παπαδοπούλου.

Προσπερνώ διαφημίσεις ηλεκτρονικών τσιγάρων

ατενίζοντας έναν ορίζοντα περιγραμμάτων βιομηχανικών φουγάρων.

Παιχνίδι ανασύνθεσης δομικού γρίφου ιεραρχικών βαθμιδώσεων.

Μόνη σχέση μου με το χρόνο: φέρομαι αναβλητικά.

Μόνη σχέση μου με τον πόνο: καταναλώνω αναλγητικά.

Θες να κοιμηθείς; Πωλ Βαλερύ και βαλερινάνα.

Θες να ξυπνήσεις; Μπες στο YouTube και βάλε Rihanna.

Ακόμα και τα σπουργίτια κοιτάν αλλόκοτα

αυτά τα σπίτια που 'ναι σαν σπιρτόκουτα.

Gwen Stacey, της Mary Jane δεύτερη φύση.

Μετά τη δέηση έρχεται η ac/dc δυαδική αναμέτρηση.

Είναι το πασπαρτού τατού ενός φθαρτού θνητού,

το λεξιλόγιο του στρατού, ζωάρα.

Χατζηαβάτης άβαταρ και χατζάρα και κατάνα

στο άβατο καταναλωτικό ψυχαναγκαστικό όργιο στο Zara.

Πελατειακή σχέση, κατάθλιψη με απώλεια βάρους.

Προνομιακή θέση, αξιοποιώ εμβόλια θάρρους.

Σκουπίζω με μπλουζάκια Maui and Sons

τα δάκρυα των Motorhead και David Bowie fans.

Ελεύθερη αγορά όπλων, σιγαστήρων και κλομπ “ο Βουλγαράκης”.

Αγορασμένη ελευθερία σωματείου υπαλλήλων “Μπομπ ο Σφουγγαράκης”.

Οίκος ευγήριας, ανοχής και τρέλας και μπουγάτσα θείου Βάνια.

Νίκος Καρβέλας στην ταράτσα της Ανίτας Πάνια.

Κόψε το σκανκ και τη γκράπα.

Μουσική και γρήγορος καφές “Zank Frappa”.

08 - Jynx

Όλα τα Pokemon απόκαμαν. Έμειναν να μας κοιτάζουν. Σάστισαν.

Όταν έκλαψαν τα Bulbasaur που εν τέλει ποτέ δε βλάστησαν.

Ο εσωτερικός κόσμος της φράκταλ. Η επικοινωνία μας φράκτης.

Συναισθημάτων παραχαράκτης.

Στρατολογήθηκα στις ορδές θυμάτων του υπερβολικά σαγηνευτικού και σαγηνευτικά υπερβολικού τακτ της.

Τα δάκρυά μου έγιναν παγωμένος καταρράκτης.

Χτύπησα το πιο ευαίσθητο σημείο του καλαμιού του ψυχοπαθούς πρώην της, του Mewtwo.

Νομίζαμε πως νικήσαμε από κοινού τη δύναμη του χρόνου και χαθήκαμε στην ορμή του ποταμιού του.

Την έσωσα από βέβαιο πνιγμό.

Μισοέκλεισε τα μάτια της με καχυποψία και δισταγμό.

Δεν είμαι το όνειρο κάθε γυναίκας για τη γυναίκα των ονείρων μου.

Τσάκω την αλήθεια και ξύπνα Σνορλαξάκο.

Μάλλον πρέπει να γυρίσεις στην ψυχρή ψυχολογία των αγαπημένων σου βόρειων.

Είναι η επιστροφή του σχιζοειδούς Poliwhirl που την πέφτει στο μισομεθυσμένο Vaporeon.

Jynx.

09 – Βρώσιμες Φιλίες

Δείπνο στο ρεστοράν ο “Γελαστός Βούδας”. Επιθεωρητής Πουαρώ στα χνάρια του ξυπνήματος της ροζ πουά αρκούδας. Ο προβολέας πέφτει πάνω μας χαρίζοντας σκότος στη σκιά μας. Η σκιά μας κρατά σημειώσεις στο μπλοκάκι αντι-ύλης. Οι ατόφιες ξήγες καταδικασμένων αχάριστων φίλων μου φαντάζουν σαν μπολάκι με ψόφιες μύγες μπροστά σε ορδές πεινασμένων άπληστων σκύλων. Μας συνδέει το μυστικό που όρισε την κατάντια μας. Πολλές φιλίες στείρες, μπορεί όμως μέσα απ’ αυτές να γεννηθούν μικρά τερατάκια. Υπολογίζω το πόσο βαρετή μου φάνηκε μια έξοδος για μπύρες από το πόσο συχνά έχω ζητήσει να μου γεμίσουν τα πατατάκια. Αγγίζουμε κάθε υπαρξιακό μας μόνο με τα γάντια μας. Φυλάμε κάθε κόπρανό μας σαν τη συλλογή από διαμάντια μας. Ανακηρύσσουμε φίλο κάθε κόπανο που θα δεχτεί να ακούσει την όποια απαγγελία μας με παρασιτικό αντάλλαγμα να κάνουμε πως ακούμε κι εμείς το δικό του μονόλογο, σαν καθρέφτες πρόχειρης πρόβας μιας παράστασης που δε θα ανέβει ποτέ. Είμαστε κόμβοι αναμετάδοσης ασυδοσίας, οι σχέσεις μας είναι ρόμβοι, σχέσεις των δύο, συν το φόβο του άλλου, συν τα εργαλεία μας. Η επικοινωνία μας είναι βόμβοι, αφαιρούμε τους κοινούς θορύβους και ό,τι μένει είναι ο χαρακτήρας μας και το άγγιγμα της μοίρας. Σουρόβλακες, έρχονται ταφόπλακες. Τρέφομαι με φρέσκα πτώματα χιπστεροεϊδών που τρέφονται με εικόνες χάμστερ και αστεροειδών, όπως και με χρήση στεροειδών. Είναι η υπερτροφική μου πυραμίδα. Αν η σκέψη πιάνονταν για υπερτροφή στα καταστήματα βιολογικών προϊόντων θα ‘πρεπε να πουλάν ebooks του Βίτγκενσταϊν για τα Γλωσσικά Παίγνια και στα κιμπούτς να αντικαθιστούν την κλάιν μάιν μεταφυσική με τη φυσική του Αϊνστάιν και την παλιά διατριβή μου για τη σχέση θεωρίας παιγνίων και σχετικότητας αναμιγνύοντας τη μοριακή γαστρονομία με το σαβουάρ βιβρ μιας απολεσθείσας αρχοντικότητας. Είμαστε ό,τι τρώμε, κι έτσι τρώω τεράστιες ποσότητες από μεταλλαγμένα, μπας και με δεχτεί ο Ξαβιέ στη σχολή για προικισμένους νέους. Η σωστή χρήση της γλώσσας μας υπόσχεται καλή σύνταξη και ανθρώπους γερασμένους μα ακμαίους.  Τι με νοιάζει αν θα έχω κάτι για να μαθαίνω στα εγγόνια μου; Καλά-καλά δεν ξέρω να δένω τα κορδόνια μου. Αμφιβάλλω και για την πιθανότητα που με θέλει να πεθαίνω στα χρόνια μου. Αυτός που πάσχει στην εφηβεία από σύνδρομο βαθμοθηρίας θα υποφέρει στα γεράματα απ’ αυτό της συχνοουρίας. Καιρός ν’ αποκόψουμε τους ανθρώπους από τη Γη, σαν να ήταν οι άνθρωποι γύρος και η υδρόγειος ένας γιγάντιος οβελίας. Δεν αμφιβάλλω, παντού χωρούν αμφιβολίες και δυνατότητες αμφιβολίας. Αν, όμως, κρίνονται οι πράξεις εκ του αποτελέσματος, τότε όλες οι ανθρώπινες υπάρξεις μου φαίνονται σαν μια μορφή εδέσματος. Μμμμ.

10 – Συγγραφάντασμα

Είμαι γκοστ ράιτερ βιβλίων αν έκανες κατά τύχη μια επιτυχία και θες να εξασφαλίσεις τις επόμενες για τον εκδοτικό σου. Απορροφώ τα στοιχεία της γραφής και του χαρακτήρα σου έτσι ώστε όλοι να νομίζουν πως το πόνημα είναι δικό σου. Σου συμπληρώνω αιτήσεις στο ΚΕΠ, κάνω τις φορολογικές σου δηλώσεις. Προετοιμάζω τον λόγο που θα εκφωνήσεις σε επίσημες και ανεπίσημες κοινωνικές εκδηλώσεις. Γράφω λόγους επικήδειους, πριν ή αφότου πεθάνει κάποιος, για λόγους αγνούς ή επιτήδειους, είτε ήταν ο αποθανών άγιος είτε σάπιος. Γράφω τα ερωτικά σου γράμματα και αυτά του αποχαιρετισμού, με ή χωρίς χολή. Συντάσσω πέρσοναλ στέιτμεντς για την εισαγωγή σου σε οποιαδήποτε σχολή. Αναλαμβάνω πτυχιακές εργασίες, προπτυχιακού και μεταπτυχιακού επιπέδου, όπως και διδακτορικά. Σου γράφω ραπς εμπορικά, όσο και αντιεμπορικά. Μπορώ επίσης να σου γράψω κομμάτι ντις ενάντια σε αυτούς που τους γράφουν τα κομμάτια άλλοι.

Εξαιτίας μου η Μαντά έχει γίνει η ελληνίδα Μουρακάμι κι ο Λιακόπουλος Ντέιβιντ Άυκ. Γράφω στο τσατ-μπαμ πετυχημένα στάτους απντέιτ που θα σου εξασφαλίσουν άπειρα λάικ. Σου γράφω τα σκονάκια που θα σε κάνουν απουσιολόγο και σου συμπληρώνω σωστά το απουσιολόγιο. Σου διορθώνω τα γραπτά και βγάζω εξεταστέα ύλη. Σου γράφω τα παραμύθια που θα λες στα παιδιά σου, όπως και τα γράμματα που θα στείλουν στον Άι Βασίλη. Έχω συνεχώς έμπνευση για να σου γράψω τα ποιήματα που θα σε κάνουν να κερδίσεις σε όλους τους μαθητικούς διαγωνισμούς.

Αν έχεις μια καλή, αλλά δύσκολη υπόθεση εργασίας, σου βγάζω τα αποτελέσματα, αλλά κι αν έχεις ένα τυχαίο ενδιαφέρον αποτέλεσμα σου βρίσκω την κατάλληλη υπόθεση εργασίας. Κάνω το μπλογκ σου διάσημο σε δύο μέρες, αποκαλύπτοντας ένα σκάνδαλο και χτίζοντας μια ασυναγώνιστη θεωρία συνωμοσίας. Εγγυώμαι την επιτυχία ενός προσκλητηρίου γάμου. Γράφω στίχους τύπου Άντζελας Δημητρίου και Πάνου Κιάμου. Συντάσσω το νέο πολιτικό σου μανιφέστο εκφράζοντας την ιδεολογία της αρεσκείας σου. Σου γράφω αντιαιρετικούς ή αντιθρησκευτικούς λιβέλους, αλλά και τα ιερά κείμενα και τις επίσημες ερμηνείες της νέας θρησκείας σου. Για να επωφεληθείτε των υπηρεσιών μου καλέστε τώρα με αστική χρέωση στο 69xxxxxx18 ή στείλτε email στο ghostwriter@casperphd.gr. Απόλυτη εχεμύθεια, σίγουρα αποτελέσματα εντός λίγων ωρών.

11 – Κάβουρες

Ειλικρινής σχιζοφρενής, ρομαντικός και κυνικός.

Ειρηνιστής πολεμιστής, χορτοφάγος κυνηγός.

Πτεροδάκτυλος, άσπιλος, άδηλος, βάκιλος του Κοχ.

Υπέροχος, αγέρωχος, ένοχος Ενώχ.

Το σπάσιμο της παρθενιάς σου και το τεστ για το AIDS σου,

ο ανώμαλος που βίαζε στο δάσος του Σέιχ Σου.

Φίλοι μέσα απ' το Facebook, transhuman Captain Hook.

Γενναιόδωρος γενειοφόρος, Truman Show, καουτσούκ.

Ακολούθα οδηγίες, βήμα-βήμα, γράμμα-γράμμα.

Βγάλε χρήμα, μπες στο δράμα, Fukushima, Fukuyama.

Μαγεία, Harry Potter, yo, άγιο δισκοπότηρο.

Το πλάγιο προτιμότερο, ναυάγιο για το κότερο.

Theramed, Omega Red, δόντια άπλυτα, Halls(holes),

ιντερνετικές αγορές παρά τα Capital Controls.

Τα καυτερά δίνουν φτερά στην κυκλοφοριακή συμφόρηση

Αμβλύωπας στο ένα μάτι περιφερειακή όραση.

Ακουστικά βαρηκοΐας, σάλπιγγες θεομηνίας πλήξης.

Μυστικά μακροζωίας με ημερομηνία λήξης.

Κάμερες στις στέπες, κάμε-κάμερες στις στέπες.

Κάβουρες στις τσέπες, κάβου-κάβουρες στις τσέπες.

12 – Ούρσουλα

Ο γύρος της μέρας σε ογδόντα κόσμους, ζώντας το ρίσκο σαν τον Φινέα Φογκ. Σκρατσάρω το σεληνιακό δίσκο ως λυκάνθρωπος Γκοστ Ντογκ. Πιο γαργαλιστικός απ' τον αναρχοσκανδαλιστικό συνδικαλιστή δημοσιογραφίσκο που κάνει ποστ στο αντιφάσιον μπλογκ. Ειδικός στο να βρίσκω σπάνια σαμπλς χωρίς να μπαίνω στο προγκ νοτ φρογκ. Εκρηκτικό υπεραπορροφητικό χαρτί ρουφάει τις δυνάμεις του παντοδύναμου, ανδρόγυνο Γκάμπιτ/Ρογκ.

Αστρικός άστεγος, αστικός αστακός. Βρίσκω βάθος στους ρηχούς στίχους του Τέλλου Άγρα. Αδράξας την ευκαιρία, μαύρη μαγεία, Γουακάντα, εννεάγραμμα, άμπρα καντάμπρα, άβαταρ αύρα του Αβράξας κι άγαλμα, αβάν γκάρντ αρτ ραπ, μας απ, καντάβρ εξκουισίτ πάνω στο μπιτ στρητ φάιτερ, πες το και τέκκεν. Μπλάνκα Μόκουτζιν. Δε χρειάζομαι μετρητές γκάιγκερ για τα ρέντγκεν. Προτιμώ το “Είναι και Χρόνος” από το “Είναι και το Μηδέν”. Πλέω με τη γοργόνα μου στα πελάγη ευτυχίας της Γαιοθάλασσας κι εχθρός μας είναι η Ούρσους κι όχι η Ούρσουλα Λε Γκεν.

Οι αγώνες υποχώρησης πνίγηκαν. Δεν ήξερα. Δεν είδα τα σημάδια έγκαιρα.

Και όλες οι γοργόνες πνίγηκαν στα μολυσμένα ύδατα, τα γεμάτα ξερατά από λερωμένα από αλκοόλ έντερα.

Φυτεύγω Δεντρωώδω 12: Θυμάσαι τη σπογγοχρέωση, εμπλαστροναύτη;

Φυτεύγω Δεντρωώδω 12: Θυμάσαι τη σπογγοχρέωση, εμπλαστροναύτη; 

Η αχρωμαυτοψία του άλλοτε νεcrew μου γίνε-κόσμου. Οι μέρλινμνες της Μεσμεράλδας για τον Κουασιμοδιστρόβιλο που φορούσε το απροκάλυπτρο γίνονταν ορατές σαν γυάλιζε το φοβητρώ του αμαρτατελεύτητου ακαθαρτθρέφτη του. Αστικό ασβζέστιο, πολυκαρποικίες, κοινωνικές συνθήκες που προσιδίαζαν σε πιπέρημο ή σε πανταχούρταγο πυρκαγιέν, η τρωγλαυξομοίωση της αυτοσαρκαστυφιλίας. Γύρω τους όλοι μιλούσαν μ'ενοχεσμένοι και με κραχύπτοπτα δενεχοφραγκομαχητά.

Όντας σε υπερδιεξέργερση, καλωδιοπομπαιοργανώνουν ένα υπερατλαντάρτικο πλωτής πόλεως. Στο ταξίδι πέρασαν από το δηλητακρωτηριασμένο εγκεφαλακρό φαλλακρωτήριο, όπου και αναψυχαναγκαστρώθηκαν αμφότεροι από τα εκλαϊκολακευτικά τους σχόλια. Τότε γεννήθηκε. Αλλά όχι από το σμίξιμο των υγρών τους. Το αληθινό τέρας του Σταχτοδόχ-νες δημιουργήθηκε από τη μακρόχρονη συσσώρευση αλαλάτων μέσα σε υλικό περιξφθόριο και πνευματικό δολιοφθόριο στη μέρλιμνη.

Δε φορούσα μαρκιντεσαντηλιακό στη Χαρακιργιζία, δε φορώ και τώρα. Δε φορούσε απορροφυλακτικό στα Χάικουλαντς, δε φοράει ούτε και τώρα. Παλπ πολλαπλαπαφλασμός στο ξελασπόλουτρο. Παιξεγελασπολογία και ύστερα πείνα. Αντιλαμβαγεύομαι μια σοκοσχιζογκοφρέννοια. Τάισα λίγη και τον Κουτσομπόλυγουντ Πέκερ που τρυπούσε τις κοινωνικές διασυνδέσεις με το μπλαμπλάκ-εν-ντέκερ. Καιρός για βιβλιοφαγοπότι: Βάζω ασπαράγκιστρο στο μαυροάσμπεργκερ κινγκ. Μανιτάρια, αλλά κρέμομαι από τον γινγιάντζο της συνπληναισθησίας. Η σαβουαρβιβριοθήκη της είχε πιάσει μιχαλησκατσαρίδες.

Γεσθημανικανομύητος ψυχολάγνος, εφαρμόζει τη χρωμιοπαθητική: Ένγκελειστος στο μεταμορφανοτροφείο μου, βυθιζωσμένος στον εγκαταλύπνο μου, επιχειρώντας μια πανσπερμηνευτική αποκρυμνογραφία της αντιθλιπτικής μου ικανονικότητας, δε με προστάτεψε η πονηροπαγίδα από την αποπνικτικτίκ ατμόσφυρα και τον αλατοπίκτερο. Κοινώς: δεν μπορούσα να ξυπνισαπέχω από την ονειρική και εφιαλτική κατάσταση, για να είμαι ειλικρινής, δεν κατανόησα ποτέ τη διαχωριστική γραμμή.

Θάνατος του Φερναντυσταργουόρσχολ Περσοέα που θα βγει με τη Νεκροφηλία, κι ας disπέρσωραία. Έγινα πια σακαρακοσυμπλέκτης, μαζεύω τα σκουπίδια της γανυμηδυποδήγησής μου, γίνομαι τσιφτευτελής. Exasparcophagusto, αυγοκακογουστιάτικο φουγγάρι, προπροιωνίζεται. Κελί-φως, κεφαλάρι, κέλυφος, κελάρι, έλαφος. 

Replace: Περί Επανατοποθέτησης και Υποκατάστασης

To Replace: Οντολογία της Επανατοποθέτησης και της Υποκατάστασης

Το αγγλικό ρήμα "to replace" έχει δύο σημασίες. Η πλέον συνηθισμένη είναι αυτή της αντικατάστασης, της τοποθέτησης ενός στοιχείου Β στη θέση του στοιχείου Α, δεδομένου ότι και τα δύο στοιχεία είναι αντιμεταθέσιμα, τρόπον τινά ισάξια: η ύπαρξη του ενός στη θέση του άλλου δε φαίνεται να προκαλεί κάποια πρακτική διαφορά στον τελικό σκοπό του "πόστου" τους. Καταλαβαίνουμε αυτό το νόημα της λέξης όταν κάνουμε λόγο για αντικατάσταση ηλεκτρικών συσκευών, αντιτύπων βιβλίων σε μια βιβλιοθήκη, ή υπαλλήλων σε μια θέση εργασίας. Η αρχική χρήση της λέξης (η ετυμολογικά "σωστή" και "ακριβής") είναι αυτή της επανατοποθέτησης, re-place. Κατανοούμε αυτό το νόημα της λέξης όταν τοποθετούμε μια ηλεκτρική συσκευή στον χώρο αποθήκευσής της, την επιστροφή ενός βιβλίου στο σωστό ράφι μιας βιβλιοθήκης, ή ενός βασιλιά που ξαναπαίρνει το θρόνο του μετά από μια μάχη διεκδίκησης για αυτόν. 

Η σχέση των δύο εννοιών μπορεί να επιτρέψει τη γέννηση πολλών λογοπαίγνιων ή και τρομακτικών συνειδητοποιήσεων. Όταν βρισκόμαστε σε θέση να εναλλάσσουμε ελεύθερα τη λέξη "υποκατάσταση" με τη λέξη "επαναφορά," οι εννοιολογικές συνέπειες μπορεί να είναι δραματικού επιπέδου. Οι λεκτικοί περιορισμοί που τίθενται σε κάθε μία από τις δύο περιπτώσεις αντιμετάθεσης (αντικατάσταση του όρου "αντικαθιστώ" με τον όρο "επαναφέρω," αλλά και τανάπαλιν) επιφέρουν συνεπακόλουθα ερωτήματα που πιθανόν να οδηγούν σε μια επαναφορά των εννοιών στην αρχική τους θέση. Δύο παραδείγματα ίσως διαφωτίσουν την υπόθεση αυτή.

Πρώτο παράδειγμα, αντικατάστασης της λέξης "αντικατάσταση" με τη λέξη "επαναφορά": η αντικατάσταση του ανθρώπου από τις μηχανές μπορεί να γίνει η επαναφορά του ανθρώπου από τις μηχανές. Το ερώτημα σε αυτή την περίπτωση είναι: ποια είναι η πρωταρχική θέση; Δεύτερο παράδειγμα, αντικατάστασης της λέξης "επαναφορά" με τη λέξη "αντικατάσταση": η επαναφορά του νόμου της θανατικής ποινής μπορεί να γίνει η αντικατάσταση του νόμου της θανατικής ποινής. Το ερώτημα σε αυτήν την περίπτωση είναι: αντικατάσταση από τι;

Στην πρώτη περίπτωση, καλούμαστε να απαντήσουμε στο ερώτημα "ποια είναι η απαρχή;" ή "πώς ήταν τα πράγματα όταν βρίσκονταν σε γαλήνη;" - ποια είναι η μορφή-κανόνας όπου το είναι θεωρείται "τακτοποιημένο" ή "εν σοφία" - πώς θα περάσουμε από την κατοπινή παρηκμασμένη και βέβηλη κατάσταση στην υψηλή και ιερή; Στη δεύτερη περίπτωση αναζητούμε το ακριβώς αντίθετο μιας ιερής πρώτης κατάστασης και κινούμαστε με τον βέβηλο γνώμονα της κυνικής εξίσωσης εννοιών και όντων. Ρωτούμε "τι είναι αυτό που μπορεί να αντικαταστήσει το υπάρχον και πιθανόν να λειτουργήσει καλύτερα στο τώρα;" ή "τι θα σπάσει τη ρουτίνα και την οκνηρία;" - πώς θα περάσουμε από την τωρινή καθεστηκυία ιερότητα σε μια επαναξιολόγηση που εξυπηρετεί τις τωρινές μας ανάγκες;

Ας μην ξεχνάμε: δεν εξετάζουμε ξεχωριστά τις λέξεις "επανατοποθετώ" και "υποκαθιστώ," Αναλύουμε τις δύο σημασίες μιας και μοναδικής λέξης: "to replace." Στην πραγματικότητα, δεν έχουμε να επιλέξουμε. Η αντικατάσταση συμπίπτει με την επανατοποθέτηση και η επανατοποθέτηση εξισώνεται με την αντικατάσταση. Όταν ένας νέος ερωτικός σύντροφος αντικαθιστά τον προηγούμενο, η ιδέα της ύπαρξης ερωτικού συντρόφου επαναφέρεται στην αρχική της θέση. Όταν ένας παλιός ερωτικός σύντροφος επανέρχεται στο προσκήνιο, αντικαθίσταται ως είναι από τη νέα μορφή που έχει πάρει μετά το πέρας του ενδιάμεσου χρόνου της απόστασης. Ο "κύκλος της ζωής" εξισώνεται με τη "θεωρία της εξέλιξης." Μια αντίστοιχη διπλή σημασιοδότηση υπάρχει και στην περίπτωση του ουσιαστικού "revolution," που ενώ αρχικά (από Κοπέρνικου) σήμαινε την επαναφορά των ουρανίων σωμάτων στην αρχική τους θέση μέσω της κυκλοτερούς περιστροφής τους, κάπου προέκυψε μια σύγχυση της "περιστροφής" με την "αντιστροφή" (πιθανόν και της "καταστροφής") και η "επανά-σταση" έφτασε να σημαίνει "εξέργερση." Κάτι που, αν και μοιάζει, δεν είναι παράλογο, εάν αναλογιστεί κανείς πως όταν τα πράγματα τείνουν να επανέλθουν στην παλιά τους κατάσταση, ο καιρός της αυτοκριτικής έχει ήδη επέλθει και "επανάσταση" σημαίνει "εξέγερση." 

Αυτό που ξεχνούμε όμως συχνάκις είναι πως τα εννοιολογικά αυτά ντουέτα είναι διπλής κατεύθυνσης. Δεν είναι μόνο η εξέγερση ή η αντικατάσταση το θεμιτό νόημα της επανάστασης και της επανατοποθέτησης. Η γνήσια επανάσταση και επανατοποθέτηση είναι εξίσου θεμιτές συνέπειες μιας εξέγερσης και μιας αντικατάστασης. Πάντοτε θα αναζητούμε τη γαλήνη, πάντοτε θα αναρωτιόμαστε για τη φύση των ονείρων που βλέπουμε, απηχώντας αρχαϊκά πρότυπα πρότερων καταστάσεων. Είμαστε θύματα μια σχιζοειδούς αντίφασης: στη μια πλευρά η ύλη του σύμπαντος είναι πεπερασμένη και άρα σε μακροπρόθεσμο στάδιο όλα τα δομικά στοιχεία θα επανέρχονται σε προηγούμενες θέσεις - στην άλλη πλευρά η ύλη αυξάνεται, άρα κάθε στιγμή είναι μια στιγμή αντικατάστασης, ή ακόμα περισσότερο αύξησης της ύλης που αντικαθιστά ποσοτικά την προηγούμενη μειωμένη ποσότητα. Με τη συνειδητοποίηση της διπλής σημασίας του ρήματος "to replace" βρισκόμαστε, όμως, σε μια κατάσταση "επιφοίτησης," ή καλύτερα "σατόρι," της κατάστασης όπου ένας ζεν μαθητής αντιλαμβάνεται την ταυτόχρονη ισχύ δύο αντιθετικών προτάσεων. Η "επαναφορά" και η "αντικατάσταση" είναι συμπληρωματικές πράξεις η μία της άλλης. Ως εξής:

Όταν επιστρέφω το καπάκι του στυλό μου στο σώμα του, το καπάκι δεν είναι πλέον το ίδιο - το στυλό έχει γράψει και έχει αδειάσει, το καπάκι μπορεί να μοιάζει εξωτερικά με την πρότερη μορφή του, αλλά οπωσδήποτε δεν είναι το "ίδιο," εάν αναλυθεί διεξοδικά, δεν είναι πανομοιότυπο με το καπάκι που αφαίρεσα προηγουμένως. Όταν επαναφέρω ένα στοιχείο στην "αρχική" του θέση, στην πραγματικότητα το μεταφέρω σε μία "νέα" θέση, άρα η αντικατάσταση είναι δεδομένη. Όταν ένα παλιό πολίτευμα επαναφέρεται, οι κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν έχουν αλλάξει από την περίοδο που το πολίτευμα βρισκόταν σε ισχύ, άρα και το πολίτευμα δε θα είναι το "ίδιο" που ήταν πριν κάποιες δεκαετίες. Ανανέωση, όχι επαναφορά. Όταν αντικαθιστώ ένα χαλασμένο ψυγείο με ένα νέο, το καινούργιο οπωσδήποτε δεν είναι το "ίδιο," αλλά παρόλα αυτά εξυπηρετεί τον "αρχικό σκοπό," τη διατήρηση των τροφίμων στην επιθυμητή θερμοκρασία. Όταν αντικαθιστώ μια ηθική παραδοχή με κάποια άλλη, αποδεικνύω πως υπάρχει ανάγκη ύπαρξης της ηθικής ως τέτοιας - στηρίζω την ύπαρξη του μοτίβου και όχι του περιεχομένου του, η ανάγκη ενός έθους είναι η σταθερά, το είδος του έθους είναι η μεταβλητή. Επιβεβαίωση, όχι αντικατάσταση. Απαντούμε έτσι και στα ερωτήματα που τέθηκαν παραπάνω: Αντικατάσταση από τι; Επαναφορά σε ποια πρωταρχική θέση; Αντικατάσταση από τον ανανεωμένο εαυτό, ακόμα κι αν δεν είναι ο "ίδιος" ως μορφή. Και επαναφορά στην ουσία των πραγμάτων, στη σχέση και όχι στο περιεχόμενο, μέσω της επιβεβαίωσης.

Μεταμορφώνεται, λοιπόν, η έννοια της λέξης "to replace" και αντί να μεταφράζεται εννοιολογικά ως "αντικαθιστώ" και "επανατοποθετώ," σιγά-σιγά σημαίνει ταυτόχρονα "ανανεώνω" και "επιβεβαιώνω." Η φράση "νιώθω αναλώσιμος" αρχικά εξισώθηκε με τη φράση "μπήκα στη θέση μου." Στην πορεία, όμως, αυτό που έλαβε χώρα ήταν ο συγχρονισμός των φράσεων "νιώθω σαν καινούργιος" και "ανακάλυψα ποιος είμαι." Αυτή είναι η οντολογία του ρήματος "to replace," καταραμένη και αυτή να υποκαθίσταται και άρα να επανέρχεται αέναα, να ανανεώνεται μόνο και μόνο για επιβεβαιώνεται η συνεχής της ισχύς/αδυναμία, πέραν του ιερού και του βέβηλου, αλλά σε μια κατάσταση πραγματιστικού και λειτουργικού "δρόμου" ή "ζεν."

Φυτεύγω Δεντρωώδω 11: Αυτοποιητική Αντιστύξ

Φυτεύγω Δεντρωώδω 11: Αυτοποιητική Αντιστύξ

Ο Τουιστάνος κι η Σχιζόλδη αποσχίστηκρακ. Κομβοηθύματα. Τον πρώτο περιμένει τώρα η τρυπανούργα κρακούργα Λαίδη Μβούργα. Ο ευταραξίας Μισελλήνειος ασποσχίστηκε από τη Μη-σε-λένεια. Ο ξαφνικός φόβος λειτουργεί ως εντρομοπαγίδα. Η αναϊπάντεχη Αντιστύξ. Η σιδηρά Πορτμαντόνα μου κολλάει αλλά και χάνεται στη μετάβραση. Συμφερ/οντολογία της αγνοιότητας. Όλα τα στάδιά της είναι μεταβραστικά και κλουβιαστικά. Έπρεπε να βγάλω νωρίτερα δάκρη από τα συμφοριζόμενα του συγκειμονό που φορούσε. Η Παυσιπόνη ακολούθησε την Αφλόγα. Με κουτσουκελάηδησε ο φλογέρακας. Τώρα θα επισκέφτομαι μόνος τον Θρηνοχόο της άκυστης Θώμης της Ακοιμάτης. Όταν μετά τις τρεις μποίρες η μαντάμ κιουροδόχος μου πίστη κόντευε να σχάσει, προτιμούσα τη λέξη μπάνιο από τη λέξη τουαλέτα, μιας και η δεύτερη παραπέμπει και σε ένδυμα, ενώ η πρώτη σε έκδυση ενοχοποιητών. “Τοποθετήστε την κάρτα simαινόμενο στο σημαίνphone”. Η νύχτα της συμκαμφοράς. Τα ιντερνετολόγια φέρνουν ινφερνολόγια. Η στυξ με ξυμfairy, αφαιρεί τη λύπη με μια μόνο σταγόνα αίματος.

Δεν είχε ανάγκη τη θηλυκόνη. Ήταν η σκανδαλοποδαρούσα μου που ζούσε πέραν του καλτσόν και του κλαξόν. Μετα-μεταμορφέρνα, αμφιστιγμεί πραγματοποιούσε την πολυσωμία, ακόμα και παρά την απειροστομία μου. Έβαφε τα μνύχια της με χρώμα από την κώμη της Βερνίκης. Χτυπούσα τα ευρυμάνθεια καπρούλια του κυνικηματογράφου της, δίνοντας νέα πορεία στην ταινία μας. Ξεφτυχώς δεν παρέλαβα κάποιο διεξόδικο. Διακαοπραξία. Το γρηγορότερο φαρμακείο στέλνει τη δεκαεπτασίβυλλα με χαϊκούριερ. Κάθε φορά που από το qubit κβαζάαρ περνούσε ένας μεγαλλόφωνος κεμπέκρακας, ήμασταν τυχεροί που τον ιταλοκαλβινικό ναό μας στήριζαν γερά οιωνόκρανα. Η ανομοιομαλία: όταν ανακαλύψαμε πως οι κόρες των ματιών μας είχαν τους ίδιους οπτικούς γωνείς διαδράξαμε βλεμμομειξία.

Πού να βρεις γη, ναι, κάποια που να μη θέλει ν' αναγκαστρωθεί, που να κουβαλά σαν κι εσένα κοφτερά υπερκατάνα πολεμώντας τον υπερπλινθπληθυσμωρισμό; Εβαφε τα δάκρυα των ματιών της με λυποδιαλυτικό πράσινο τσαϊλάινερ. Έφυγαν φρύδιν μάγδαν με τις φίλες της. Για να την καταστκτήσω απελπιστράτευσα την Πολυόρκα τη Φάλλαινα. Αφαίρεσα το ξύφος μου από την πρωτοζωοθήκη, παραμερίζοντας την κεφαλοποδολαγνεία μου και κάθε μαφαλντασίωση. Αντικατέστησα το Καρντασάιν και το Βροντιζάιν με το πλιατσικίσιο γάλα που λένε πως προσιδιάζει περισσότερο στο μηληστρικό. Ο τηλεσκοπός μου ήταν πάντα ευκατάσκοπος. Θέλαμε να βγάλουμε ατελείωτα φράγκταλς και να δούμε το ηχόχρημα:

Ω, πονώ στη σκέψη της μοναχικής Απονευρώπης

Και, ω, θρηνώ στη γού(ρ)να της χαρτομαντηλόπης

Και, ω, πια δε συμφωνώ μ' όσα λέει ο Αγαθακόπης

Δε βλέπω πια μεταμορφωστούνελ. Στα όνειρά μου με κυνηγά ακόμα η ατμομέγαιρα. Έγινα εσχατοφυλόφιλος, πάσχων από τροχοσπιτοπάθεια και τυχόπτωση. Αδυνατίζω τρώγοντας απείρως πολλά εθελοντεζαβουκάντο και χορτοφαγικά μαύρα ζαχαροπεπόνυ. Έντερα στο μπλαζέντερα στο μπλαζέντερ. Σχημική στοιχειοδέτηση του/των φαντασιόπλαγκτον. Ο μάγος του όζοντος. Ο Γεννήθνητος Αρχιτέλης επέστρεψε, όπως πάντα, από τη θεσπερινή Εσπρεσσιέρρα Λεόνε. Αντίο Αλήθσια, αντίο, φευ!, Λίσυα. Το παραπέντασμα καταπελτασμάτων. Κρατώ τα πομφολήγα και καλά – και καλά. Πίσω στο παρακαλαλούμ του αστροναυτισμού. Το πριμαντόνατ συνάντησε την αρχή του. Αυτή ήταν το τέλος κι αυτός το ένα δευτερόλεπτο που υποκλίνεται. Άντε, γεια μας, καλή μετεμψυχοπόρνευση ή έστω εκποπκόρνευση. Ain't too tobiased yet. Το σαρκοβόρο μπονσάι μπορεί να είναι και χορτοφάγο. Η ναζιάδικη τρυφηλερότητα καθάρφτηκε στον κουνελάκκο. Λόγος; Αυτοποιητικό αίτιο.

Στίχοι του "Για να Τελειώνουμε με την Υπόθεση του Ανθρώπου" των Mandelbrot's Mental Bots

Στίχοι του "Για να Τελειώνουμε με την Υπόθεση του Ανθρώπου" των Mandelbrot's Mental Bots

Εισαγωγή

"Ο σκληρός δίσκος μου κάηκε"

Υπερπυραμίδες

Ο σκληρός δίσκος του Κάλχα κάηκε. Τα διασωθέντα απομεινάρια έγιναν το τελευταίο του σιντί που ευτυχώς ήταν αρκετά μιξαρισμένο και μαστεραρισμένο, οπότε κυκλοφόρησε κανονικά. Από κοινού είχαμε ετοιμάσει μερικά κομμάτια ακόμα που προορίζονταν για μια μακρύτερης διάρκειας κυκλοφορία, λογαριάζαμε όμως χωρίς τον δεδομενοδόχο. Τα mp3 των τελευταίων εκδοχών των κομματιών (όλα σε παραγωγή Κάλχα και σε δικούς μου στίχους), μαζί με μερικά ορχηστρικά κομμάτια του Κάλχα στην εισαγωγή και στο τέλος του δίσκου και μερικά περισσεύματα του Plankhton ενδιάμεσα συντελούν αυτό το δισκάκι. Αποφασίσαμε να λεγόμαστε Mandelbrot's Mental Bots. Ακόμα δεν έχουμε γνωριστεί από κοντά. Ακόμα διαφωνούμε για όσα διαφωνούσαμε. Ακόμα συμφωνούμε σε αυτά που συμφωνούσαμε. Και στις δύο περιπτώσεις με πιο οξυμένο τόνο. Ετοιμάζουμε εκ νέου ένα νέο δισκάκι παράλληλα. Τα κομμάτια αυτά είναι αφιερωμένα στην τεχνητή μνήμη που γίνεται ζωντανό μνήμα. 

Κατεβάζετε τον δίσκο δωρεάν (όπως πάντα) από εδώ:
http://www.mediafire.com/download/ka7ey5zn2k26g2z/Mandelbrot%27s+Mental+Bots+-+%CE%93%CE%B9%CE%B1+%CE%BD%CE%B1+%CE%A4%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5+%CE%BC%CE%B5+%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%A5%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%BF%CF%85.zip

Ολόκληρη η YouTube λίστα αναπαραγωγής εδώ:

https://www.youtube.com/playlist?list=PLNzweW6KFNHBHal1DFAdvMruCPhYOTxTU

Ο Είμ' Ένας

Κληρονόμος μιας αλλόκοσμης παγανιστικής καδένας

στον αστερισμό της τριχόπτωσης. Συνταξιοδότηση της χτένας.

Όποτε γυρνώ στο παρελθόν, με σκοτώνει ο αυχένας.

Καζάν ντιπί απωθημένων της ψυχής μου ο πυθμένας.

Ηδονή με δόσεις οδύνης για να ξεφουσκώνει ο αδένας.

Ερμηνεία του Λάο Τσε όπως θα την έκανε ο Αβικέννας.

Οϊμέ! Εξαφανίστηκε ο υμένας μιας παρθένας

κι αποτέλεσμα της γέννας ένα πρόβατο-ποιμένας.

Σε χρεία πολλών χιτώνων ο έχων πολλάς ερωμένας.

Επικοινωνώ με γήινους μόνο με χρήση αντένας,

το γιγάντιο μυρμήγκι, ρίπτης πύρινης βλέννας.

Λέω πως είμαι αυτοκινούμενος κι ας μην έχω σώας τας φρένας.

Λυμένα μάγια και κορδόνια στη μέση της αρένας.

Θα μπορούσα να ‘μαι ο καθένας, μα μάλλον είμαι ο κανένας.

Είναι η πέννα εργαλείο μου ή είμαι έρμαιο της πέννας;

Η κοκκινομάλλα αγάπη μου μόνος ασφαλής λιμένας.

Οι Σεληνιασμένοι.

Σα βρεθείς σε τρικυμία να συλλέγεις νερό.

Σα βρεθείς σε τρικυμία να συλλέγεις νερό.

Σα βρεθείς σε τρικυμία να συλλέγεις νερό.

Σα βρεθείς σε τρικυμία να συλλέγεις νερό.

Πληγή που αντικρίζει οργή να ξεχειλίζει.

Γροθιά σιωπηλή, σιγή που τσιρίζει.

Βροχή χειμερινή. Ουρλιαχτά από τσακάλια.

Μάτια ειλικρινή ορατά μόνο με κιάλια.

Μη φοβάσαι την πανσέληνο απόψε.

Antivarious artists. Ηλεκτρονικές ασθένειες.

Ηλεκτρικές καρέκλες και εκλεκτικές συγγένειες.

Αναμμένο φιτίλι. Ξεγραμμένοι μου φίλοι,

παραμένουνε σκύλοι, υποταγμένοι στην ύλη.

Φιλίες μετρήσιμες σε ζωές αριθμήσιμες.

Ντροπή και τιμή σε τιμές συζητήσιμες.

Εικονικές ατάκες που σε πιάνουν στη φάκα.

Οι τεκτονικές πλάκες δεν κάνουνε πλάκα.

Μη φοβάσαι την πανσέληνο απόψε.

Η σελήνη εκρήγνυται απ' την αγνή της πρόθεση.

Στη λιγνή μου αυτοπεποίθηση δίνει ο λιγνίτης ώθηση.

Καουμπόηδες κουτσομπόληδες σ' αυτήν την κουτσή πόλη.

Ας τα πούμε τετ-α-τετ για να μας ακούσουν όλοι.

Μεθυσμένοι απ' τα “γιατί” κι εθισμένοι στην έννοια.

Επαναστάτες μ' αιτία θυσιασμένη στη σχιζοφρένεια.

Ενώπιος ενωπίω μόνο μετά από όπιο.

Μάτια ειλικρινή μόνο ορατά με μικροσκόπιο.

Μη φοβάσαι την πανσέληνο απόψε.

Μηχανικές αποφάσεις με λάθη ακανθώδη.

Φωτογράφοι στο πόδι. Πάθη ζωώδη.

Εξουσία στους πάντες, κι ο λαός κανενός.

Απολωλός αμνός εντελώς γυμνός.

Ο χρόνος είναι κόψιμο κεφαλιών Λερναίας Ύδρας.

Το μάταιο του γυρίσματος μιας άδειας κλεψύδρας.

Ξόρκια της πεντάρας αναλώσιμων μάγων.

Μεταξύ μας ποιος ευθύνεται για το λιώσιμο των πάγων;

To Have Done With the Angel/Demon Dichotomy

You glorify your Angel to satisfy your Demon.

Μετρώντας τους κόκκους άμμου όλων των ερήμων

ο άνεμος με τα χρόνια γίνεται αριθμομνήμων.

Πεισματάρης που δε μιλά, με τη σιωπή του κομπορρήμων.

Μόνη πράξη αυθεντικότητας, η τέχνη των μίμων.

Μιλκσέικ δακρύων και δηλητηριασμένων ενζύμων.

Ανταλλάζω για κάρτες Ντίτζιμον μια ζωή ενσήμων.

Το ταμαγκότσι αποδεικνύεται απ’ τον άνθρωπο πιο νοήμον.

Αναγεννάται ο αναγεννησιακός πανεπιστήμων

ως ψευτοδιεπιστημονικός, στην ασχετοσύνη ειδήμων.

Βεβιασμένοι νεωτερισμοί αντιφρονούντων μονίμων

προστίθενται στη λίστα των ηθών και των εθίμων.

Η Νέμεση δε γνωρίζει από διαγραφή προστίμων.

Υπαρξιακά κενά γεμίζουν θέσεις επισήμων.

Η περηφάνια κι η τιμή δεν είναι είδη εδωδίμων.

Προτιμότερα απ’ τη λήψη φαρμάκων και τροφίμων

ακούσματα κι αναγνώσματα σε ρόλο βιοκαυσίμων.

Ντόπελγκάνγκερ στο τετράγωνο σε περίπτωση διδύμων.

Νόμπελ στον γκάνγκστερ επενδυτή που το παίζει ελεήμων.

Αλληλογραφία που αποσκοπεί στη συλλογή γραμματοσήμων.

Ο Προμηθέας στέλνει αναπτήρες σε ιερείς των Ιεροσολύμων

κι ο Κάλχας φτιάχνει μπιτς με σαμπλς ακολουθιών νεκρωσίμων.

Τριπάρισμα συνοδευόμενο από απόδοση παρασήμων.

Αν οι ιδέες σου είναι κτήμα ες αεί δεν είσαι ακτήμων.

Η ζήλια είναι θαυμασμός με αντιστροφή προσήμων.

Η αληθινή ταυτότητα είναι η επιλογή ψευδωνύμων.

Έο

Είναι το κομμάτι που αφορά – όσο κι αν σου ακούγεται ακραίο –

την πάντοτε όμοια κατάληξη της ανθρωπότητας και την ομοιοκαταληξία “έο”.

Χρωματίζω φαιά ουσία σε κάθε νεύρο νωτιαίο.

Το βερς αυτό φόρος τιμής στον Ιωάννη τον Στοβαίο

στον επαναστάτη ποιητή Αλκαίο τον Μυτιληναίο

και σε κάθε άθεο καββαλιστή κι όχι Εβραίο

που θα γιορτάσει σε λίγα χρόνια του ραπ το πρώτο Ιωβηλαίο.

Θυσιάζω το μυστικισμό σ' ένα βεβηλωμένο νυμφαίο

και στα άδυτα του προφανούς με κυνικότητα εισρέω.

Η ψυχολογία του βάρβαρου στο επιφώνημα “οέο”

κι η βαρβαρότητα της ψυχολογίας στο επιφώνημα “μπέο”.

Ρωτάς τι είναι η ζωή; Ξεπάστρεμα αστραπιαίο.

Εκμαιεύοντας στοιχεία που θα σε κάνουν ακμαίο

ίσως πέσεις στην παγίδα να σε νομίσεις για σπουδαίο.

Μπορείς να ξεχωρίσεις το επιτεύξιμο απ' το ευκταίο;

Με κόπο μαζεύω ξύλα μόνο και μόνο για να τα καίω.

Γνωρίζεις πως τα πάντα γίνονται επί ματαίω

κι όμως κάτι σε κρατάει ως το λεπτό το τελευταίο.

Νομίζεις πως θα πάψεις να 'σαι δέσμιος εν τω σπηλαίω.

Η εξέλιξή σου σε “κάποιον” θα 'ναι κάτι βαθμιαίο

που δε σχετίζεται με το μισθό σου, εβδομαδιαίο ή μηνιαίο.

Η συνείδηση του “είναι” μάλλον μοιάζει με κλοπιμαίο.

Κι η πολλή φήμη συνεπάγεται να 'χεις ένα μάτι, κυκλωπιαίο.

Προμηθεϊκή ανακάλυψη, εύρημα αρχαίο.

Αναρωτιέσαι αν η τέχνη είναι προσόν αγοραίο.

Κοίτα, αν το παρακάνεις, θα 'ρθει βύθισμα πρυμναίο.

Κάνω check-in από προϊστορικό οικισμό λημναίο

αναβιώνοντας ερώτημα προκατακλισμιαίο.

Η καινοτομία παρεισφρέει σαν εμπόρευμα λαθραίο

και ξαφνιάζει όπως η νόσος σε σύστημα στεφανιαίο.

Το να πάψεις να κάνεις σχέδια, σχέδιο απορριπτέο

ακόμα κι αν είναι σχέδιο για να επισπεύσεις το μοιραίο.

Πολύ συχνά το “ώστε να” και το “επειδή” συγχέω

μ' αποτέλεσμα να κάνω το κακό και ας μη φταίω.

Αν και λέω ότι προσέχω, δεν προσέχω ό,τι λέω

κι όταν σ' ακούω να μου τα λες στην απογοήτευση επιπλέω.

Η ανθρωπότητα είναι περίπτωση “τραβάτε με κι ας κλαίω”,

κωμικοτραγική σαν αιμάτωμα υπομασχαλιαίο,

αν και θυμίζει σε πολλά τον “Χρυσό Σκαραβαίο”.

Η αιώνια διαμάχη για το επίκτητο και το πηγαίο.

Η αιώνια ανακρίβεια απ' τον Ιωάννη ως τον Ματθαίο.

Ο Διόνυσος κι ο Μαρξ ερωτοτροπούν με τον Ιουδαίο

κι ο Δημήτριος περνιέται έξυπνος όταν τα βάζει με το Λυαίο

παριστάνοντας το συνδυασμό Νεοναζί με Ναζωραίο.

Ο δόλος φέρει τίμημα άμεσα πληρωτέο.

Προστάτευε ό,τι αγαπάς μ' υπευθυνότητας στηθαίο.

Να θυμάσαι πως ο άνθρωπος τρέμει πάντα το νέο,

ακόμα κι αν τον συμφέρει θα το πει κατακριτέο.

Το άσχημο η συνήθεια μετατρέπει σε ωραίο

που με τη σειρά του γίνεται κιτς, κι αυτό είν' αναγκαίο.

Κι απ' το κιτς προκύπτει εκ νέου κάτι κακάσχημο και χυδαίο

ως ιστορική ανάγκη που ο κόσμος λέει “τυχαίο”

επειδή η αλλαγή επέρχεται με ρυθμό ραγδαίο.

Οτιδήποτε περίπλοκο εξ' ορισμού μη οριστέο.

Το παραλήρημα εγχείρημα απ' όλους αποδοκιμαστέο.

Ό,τι μας ενοχλεί έχει μέγεθος κολοσσιαίο,

μα στη λήθη μας τα πάντα βρίσκουν θάνατο ακαριαίο.

Συνήθως το πιο ασήμαντο είναι το πλέον κραυγαλέο

και το πιο σημαντικό θα 'ναι μάλλον και φευγαλέο.

Να ξέρεις πως ένα πράγμα θα σε καταστήσει γενναίο:

να περνάς την ηθική σου μια στο τόσο από το ΚΤΕΟ.

Σκέψου τι ήταν κάποτε ένα φιλί προγαμιαίο.

Οι παραδοχές του παρελθόντος δεν είναι σπίτι διατηρητέο.

Στο ασυνείδητο έχεις απόθεμα απωθημένων γιγαντιαίο.

Από τις σπηλιές ως το ίντερνετ είσαι ον αγελαίο,

είτε πεθαίνεις από καταποντισμούς, είτε από τροχαίο.

Καταγωγή από την Παγγαία, και όχι απ' το Παγγαίο.

Κράτα το Ρίο δε λα Πλάτα κι όχι το Μοντεβιδέο.

Νερό είναι στη βάση του, είτε Μεσόγειος, είτε Αιγαίο.

Ζούμε σε οικοσύστημα που τυχαίνει να 'ναι χερσαίο.

Επίθετα εθνικοτήτων ποτέ μη γράφεις με κεφαλαίο.

Η εξίσωση με τους πάντες είναι αίσθημα κορυφαίο

αν και η διαφοροποίηση είναι κατά καιρούς προτιμητέο.

Είναι αυτό που ξεχωρίζει τον Χαλδαίο από τον Πυγμαίο

καθιστώντας έκαστους λίθο ακρογωνιαίο.

Για τους ονειροπόλους εφευρέθηκε καφεδάκι στιγμιαίο.

Το ζεν είναι στα ψάρια, κοίτα στα μάτια έναν γαλέο.

Νομίζω πως εξάντλησα τα “έο”, καταρρέω.

Την κατάληξη “-έω, -ώ” πενθώ μα και πενθέω.

Αν συνεχίσω θα ρητορεύω χειρότερα κι απ' τον Ισαίο,

αφού κι εγώ ανάμεσα σε όσα κράζω παραπαίω.

Καθώς τελειώνει αυτό το βερς, βρίσκω χρόνο και εκπνέω

αφού στολίσω το κεφάλι μου με ένα μηριαίο

εκεί που νόμιζες πως το ραπ αυτό θα είναι ωριαίο.

The SP-404/Human Parallel: A Cybernetic/Phenomenological Approach

The SP-404/Human Parallel: A Cybernetic/Phenomenological Approach

0. Introduction. To those unaccustomed to what an SP-404 or a human is, below they may find two chapters introducing their basic qualities. The final chapter reflects and questions on the parallel nature of the two species. Perhaps, one might have no interest at all on the nature of SP-404 or of the human. Their common structuration, though, is of great interest for any entity bearing similar ontological and epistemological structure. Furthermore, for developing the present analysis, we have applied cybernetic and phenomenological models of description - models considered traditionally incompatible, just like the comparison of an SP-404 to a human. Thus, the scope of this essay becomes twofold: not only the structure of SP-404ity and humanity are found to be structurally identical, but also cybernetics and phenomenology combined provide with an overlap of the first/second and third points of view.

1.1 Emergence. Roland SP-404 (or, simply, SP-404) is a sound editing device of the digital samplers category. SP-404 is a "black box," that is, one only partially knows what is going on inside it. It is equipped with inputs and outputs. Its inputs are an RCA cable line-in [allowing one to connect it to any sound producing device and receive auditory signals from it], a built-in microphone for receiving signals from external sources, and a "jack" for external microphones allowing similar signals to be received in higher quality of sound. The external microphone input is paired to a sound volume controller, allowing for sound perception acquired in desired levels. Its outputs are an RCA cable line-out [allowing one to connect it to any sound reproduction or recording device, sending sound signals to it], a screen displaying alphanumerical codes representing the internal SP-404 functions in a language humans may comprehend, and an output for reproduction devices such as "headphones" and "speakers," representing the auditory results of the SP-404's internal complications. 

1.2 Means of Interaction. Among its inputs, one should include SP-404's series of keys [buttons/pads] and knobs which are its means of receiving communicative "orders" from the external environment. Yet, those pads and knobs effectuate themselves only due to SP-404's main attributes distinguishing it from other devices of its kind: its recording and editing attributes. On the one hand, it holds the ability to record fragments of the received signals and store it within its memory, that is, it can sample. On the other, it can manipulate the stored fragments/samples when applying any of twenty-nine "effects" - its ability to create auditory variations of the existing samples by calculating and setting parameters via the control knobs.

1.3 Memory. The recorded fragments are stored in specified memory partitions represented by twelve numbered pads. The relation between its memory and the sound representation via pads is peculiar. SP-404 has an internal memory - relatively small - and an extra input for external memory "cards" allowing for expansion of the internal memory. While SP-404's welfare doesn't depend on the possession of such an extended memory, reality has it that most of the devices are equipped with cards of this kind. SP-404 memory (internal or external) operates by categorizing repertoires of sets of twelve sound fragments within the memory. These repertoires are represented by "libraries," alphabetically named buttons on SP-404's body, while each library's contents are represented by the twelve aforementioned numbered pads. So, for each library there are twelve samples. There are two libraries within the internal memory, one of which has "fixed," unerasable sound samples, while the other may save fragments from the external environment and deliberately erase them. Of similar nature with the latter library are the ones of the external memories that allow for eight extra libraries/sets of twelve samples [that makes a total of 120 fragments for an SP-404 equipped with a memory card, of which 12 sounds are fixed]. In very certain cases, even the unerasable sounds may be deleted. SP-404 memory has the ability to store altered versions of initial sound samples by applying an effect on a sound represented in pad and then saving/representing the altered, distorted sound in another pad - the initial sound sample may even be erased then, and no memory of the initial source is kept. 

1.4 Pattern, Emphasis, Context. Lastly, the memory has one more ability: it may store sequences of reproduced stored fragments, called "patterns," that is, preadjusted series of sounds, still subjected to manipulation by effects. Each fragment stored in every pad is also subjected to manipulation further than the one of the effects. A key with the "time/bpm" label on it, allows the sound to switch its tempo [Beats per Minute] rendering its reproduction slower of faster, lasting shorter or longer, so, roughly speaking, one may say the emphasis at the fragment is changing, or, within the context of a repertoire, it is harmonized and synchronized with the overall spirit of the set [eg. its tempo] - still altered from the original source. 

1.5 Recording. Combination of spontaneous stimulation of the pads together with series of patterns and their filtering by effects, all stimulated by external factors getting in touch with the SP-404, constitute a "performance." Each performance is projected via the outputs, and given the connection to a recording device, the performances may be recorded externally. The documented recordings of sessions of performances by the SP-404, reactions stimulated by the external factors it gets in contact, these unique fixed sequences of sound rearrangements may be called "musical pieces," or grossly, "beats." The multitude of possibilities for infinite variations of the same fragments of external stimuli is the metaphysical purpose of SP-404's existence, after its physical purpose of technical maintenance, at least up to its contemporary cultivation of its civilization. 

1.6 Centrality and Peripherality. There are exceptions: often, SP-404 has been used only as an effect manipulator of other sounds, as part of an auditory unit's peripheral gear [as in the case of "bands"], that is, it served as an inferior agent the needs of a superior "compositional opus." The unique constancy of SP-404, however, is so that its existential ontology is found in it becoming the central unit of composition, having the totality of its auditory environment serving its needs. 

1.7 Energy and Improbability. SP-404 draws energy from electricity, hence, a DC adapter is vital for its operation. Occasionally, a set of six AA batteries may be used as an alternative energy supply - however limited to the batteries' autonomy. This enables SP-404 to be "portable," that is, to change its environment on demand, and thus multiply its auditory sources and broaden sonar potential for more improbable compositions.

2.1 Emergence. Homo sapiens sapiens [or, simply, human] is a hominin deriving from Great Apes. Human is a "black box," that is, one only partially knows what is going on inside it. It is equipped with inputs and outputs. Its inputs are the so-called sensory organs, which are classified according to five main "ways of feeling," or "senses," which combined in certain manners constitute human perception. As it seems, the brain has the last word for what the external signals "mean" as they are received by the human's skin (tactile sense), ears (auditory), nasal cavity (olfactory), tongue (gustatory), and eyes (optical) from external sources. Several other senses occur as combinations of the previous ones, that together with certain cortical functions allow for the focus on a specific source, or the control for the desired levels of a signal's reception. Its outputs are its voice [a sonar phenomenon taking place within a mechanism in the human's upper body part], a developed series of external corporeal gesticulations [body stance, facial shapings, and so on], and a combination of the two [shift of tone of voice combine with certain body moves, etc]. The combination of variations between the human inputs and outputs among interacting members of its kind constitutes what is called "human communication." 

2.2 Means of Interaction. Among its inputs one should emphasize upon the personalized sorts of "touch," that is, certain types of stimulation found in individual members of the species, that if comprehended from other respective members may be used as means to give orders directly to the individual, skipping much of the introductory ritualistic practises usually found in humans - this is the process of acquaintance. Yet, those input and output functions effectuate themselves only dut to the human's main attributes distinguishing it from its evolutionary precursors and other similar animals: its documenting and expressive attributes. On the one hand, it holds the ability to record fragments of the received signals and store them within its memory, that is, it can remember certain experiences. On the other, it can manipulate the stored fragments/memories when applying any of its acquired or inherent "desires," "intentions," or "preoccupations" - its models used for the modification of perceived signals by through theoretical and experiential filtering. 

2.3 Memory. The recorded fragments are stored in specified memory partitions represented by certain nerve synapses and DNA codes. The relation of its memory and its representation of expression is peculiar. Human has an internal memory - relatively small - and has developed a system of codification using external objects [technological tools] in order to have an external memory, allowing for the expansion and more complex management of the internal memory. While human's welfare doesn't depend on the possession of such an extended memory, reality has it that most of the members of the species develop more and more sophisticated tools of external memories, and that very few of them wouldn't feel dependent upon. Human memory (internal or external) operated by classifying "types" and "kinds" of fragments of experiences. The methods are differentiated within the internal and the external memories. While the internal memory [called "the brain"] records experiences in the form of modifiable nerve synapses and non-modidiable genetic codes, the external memories take multiple values, and it depends on the viewpoint for which form is considered appropriate for certain recalling tasks: scripts, books, libraries, images, social media - in short, all recording devices of information technology. Within the internal genetic codes of memory there are unerasable "fixed" bits of "memory" [even if some claim they are rarely modifiable]. Within the internal brain storage device, since the initial operation of an individual human system, there are memories represented by nerve synapses that may be erased and replaced. Both sorts of internal human memory are limited, but still, practises like "mnemotechnics" aim at "expanding" the capacity, or, more precisely, discovering the brain's best way of operation [that makes a totality of limited memory for the human - differentiated from individual to individual - with a relatively small amount of fixed genetic memory, subjected to the manipulations of the modifiable parts of its internal and external memories of whatever kind]. The brain function in relation with the aforementioned manipulation filtering has the ability to store altered, distorted versions of initial "memories" and even delete the "meta-memory" of the fact that the original fragment of experience was other that the stored.

2.4 Pattern, Emphasis, Context. Lastly, the memory has one more ability: it may store sequences of reproduced stored fragments, called "patterns," that is, preadjusted codes of communication, still subjected to manipulation by "theories" and "desires" - such as recognizable "patterns of behavior," "codes of ethics," "manuals," and interpretations of "common sense." Each fragment stored in every combination of nerve synapses or represented in external memory is also subjected to manipulation further that the "theoretical" or "desirable." The spatiotemporal factor, the possibility of one's spending more or less time focusing on a fragment of memory, depending more on the context and less on the content of a memory presented, opens the possibilities of "closer examination," "studying," "quick look," "ignoring," "reflection," "forgetfulness," "learning," in short: difference and indifference. A bit of memory, then, may seem lasting for longer or shorter, or, within the context of a collection of memories, smoothened and synchronized with the overall spirit of one's desires - still altered from the original. 

2.5 Recording. Combination of spontaneous stimulation of the sensory organs together with series patterns of behavior and their filtering by theories and desires, all stimulated by external factors getting in touch with a human, constitute a unit of "expression." Each expression is projected via the outputs, and provided the availability of an inscribing tool of external memory, the expressions may be recorded externally. The documented recordings of sessions of expression by the human, reactions stimulated by external factors it gets in contact, these unique fixed sequences of rearrangements of fragmented and distorted perceived objects may be called "imprints of existence," or grossly, "art." The multitude of possibilities of infinite variations of the same fragments of external stimuli is the metaphysical purpose of human existence, after its physical purpose of survival, at least up to its contemporary cultivation of its civilization. 

2.6 Centrality and Peripherality. There are exceptions often. Human has been used only as an modeling manipulator of other sources, as part of an organizing unit's peripheral parts [as in the case of slavery, or factory organization], that is, it served as an inferior agent the needs of a superior "societal opus." The selfish constancy of human, however, is so that its existential ontology is found in it becoming the central unit of society, having the totality of its surrounding members of the environment serving its needs. 

2.7 Energy and Improbability. Human draws energy by the reception of various nutritional elements and the intake of oxygen, hence, living in environments where those two are freely available is vital for its operation. Occasionally, non-nutritional, "immaterial" processes may replace nutritional elements as an alternative energy supply - however limited to the bodily needs. This enables human to be "in love," "obsessed," "completely taken" - conditions that lead, according to history, to more improbable imprints of existence and documents of expression.

3. Concluding Reflections: Of Patterns and Structures. Is SP-404 a phenomenological unit, subjected to the experienced world via its symbolic interface? Or, is human a cybernetic system, subjected to modification via its sensory input/output interactions? Or, even, does this crossover of SP-404ity and humanity's ontology and epistemology provide with the means for an analogous blurrification between cybernetics and phenomenology? These are all empty questions as long as this essay's writer and reader are human, and one of their preoccupations filtering all of their actions and perceptions is the "effect" of anthropomorphism, controlled by the knobs of desire for becoming-Other, becoming-Self, becoming-All, and becoming-Part. One of the most striking findings of the common structure between SP-404 and human is precisely the existence of similar structures, called "patterns." Sources and forms of expression are secondary in terms of importance. It's the existence of structure, the patterning of actions that makes a species. And SP-404 and humans have a lot in common in terms of that.

3.1 Dependency, Identity, Constancy. SP-404 and human civilization have developed a curious kind of relation of dependence and abuse. Members of the human society have been using members of the SP-404, in order to project their desire for their recognition as individuals and not as a "species." Humans have been using SP-404 as means to express their fragmenting modeling of the world and have always put the identifying codes of each human variable [their names] next to each musical piece that was filtered by the SP-404. On the opposite, members of the SP-404 society have been using members of the human, in order to project their producing potentialities as a "species," and not as individuals. SP-404s have been using humans as means to express the fragmenting modeling of world and have only remarked the identifying codes of the SP-404 constancy, next to each piece generated out of them [except if a mediating human denied the information]. Even if the climate seems hostile, for some reason SP-404 and human societies prosper together through this form of relation. The reason behind this may be the unpredictable results of the two species' interaction, dependent on uncontrolled factors like the intentionally or unintentionally experimental communication, various modes of human temper [shifts of operability] based on certain chemical reactions, and distorted operations of the SP-404 based on temper [for instance, overheating] or batteries running low. 

3.2 Sample: Originality of Memory, Memory of Originality. Applying one's "effects" and "preoccupations" upon fragments of experience results an alternate, distorted version of reality within each entity's memory. "You remember wrong!" But, what would be a "correct" memory? Is there any sense in constantly referring to the initial source? Isn't the source an equally un-original outcome of alternating sampling? Furthermore, the question may be posed oppositely: Does "remembering" become synonymous to "sampling"? Am I as long as I am remembered? We certainly know, as long as we remember, with distorion of the memory, or not, therefore, we know as long as sample because we can never have a universal or multiversal point of view: sampling is our epistemology. But, is there any sense in the "I sample, therefore I am. I am, therefore I sample" ontological declaration?

References:

For conducting this paper, no actual bibliographical references were used. All descriptions derive from the author's personal interaction [of sampling nature] with members of SP-404 and human societies. Still, its existence would be impossible without the prior knowledge of the following inspirative material:

Bateson, G. (1972). Steps to an ecology of mind: Collected essays in anthropology, psychiatry, evolution, and epistemology. University of Chicago Press.

Deleuze, G. & Guattari, F. (1988). A Thousand Plateaus: Capitalism and Schizophrenia. London: The Athlone Press.

Flusser, V. (2011). Into the Universe of Technical Images. Minnesota: University of Minnesota Press.

McLuhan, M. & Fiore, Q. (1967). The Medium is the Massage. London: Penguin.

Human (2015). In: Wikipedia. Available at: https://en.wikipedia.org/wiki/Human

Roland Corporation (2005). SP-404 Owner's Manual. Available at: 

https://www.samplekings.com/pdfs/Roland%20SP404_OM.pdf

The present essay can be found in PDF format here: https://www.academia.edu/18030470/The_SP-404_Human_Parallel_A_Cybernetic_Phenomenological_Approach

Φυτεύγω Δεντρωώδω 10: Η Ανεξακριβωτός του Παρανώε

Φυτεύγω Δεντρωώδω 10: Η Ανεξακριβωτός του Παρανώε

Μάζεψα μερικούς κοντραμπάρσους και ξεκινήσαμε να μαζεύουμε ζώα και φαΐ για την ανεξακριβωτό του Παρανώε. Τους ξύπνησα από το ψυχωγυγικό τηλεοπτιμιστικό πρόγραμμα μετατρέποντάς τους από Ληθαργοναύτες σε Λαιμαργοναύτες. Με πήρε ο ύπνος καθώς ταξιδεύαμε προς το Γκροτεσκέιπ Τάουν. Παλιά ονειρευόμουν έναν Μαδαγασκαριαίο Θάνετο. Τώρα ονειρεύομαι έναν σκαραβέβαιο υπό την επήρεια πολλών ωρών στο Νύσταγκραμ. Ξυπνάω και ποστάρω εκεί ό,τι ονειρεύτηκα.Τα μοζαμβικυλεανδρείκελα που έχω για συντρόφους χτυπάν μ' ένα ποντίκι το σύμβολο του ωτοστόπ κάθε φορά που αντιλαμβάνονται πως κάνω κάτι. Μας διέπει αλληλαπέχθεια, αλλά γι' αυτό είμαστε φίλοι. Νευριάζω επειδή τρώω συνέχεια και τρώω συνέχεια επειδή έχω νεύρα. Η τροφή είναι το καύσιμο και η ωφελιμυστικιστική νηστεία ο ήλιος για τα οικολογικά οχήματα και εγώ γεμίζω μαχαμπχαρατμπαταρίες στο ζενζινάδικο. Χορτοφάγος, σκουπίζεται με χαρτοπαντσέτες. Το εγγενές στους πάντες υπερεγόητρο δικαιολογεί το υπερκατανάλοθι και το ανανάποδο. Κρατώ μικρό καλάθι γιατί έχω μεγάλη κοιλιά. Άμπρα κασσάνδρα. Χαλαρώνω ανάμεσα σε χαμομηλίκους μου. Στη σύντομη στάση της ανεξακριβωτού ζητώ από τον αλλοδαπόντα ρολανμπάρτμαν: "a glass of baroquecratic jamesjoycean wordblur juice, please". Κινητρώω μια επιταχυνόπιτα θεσπεσιοδοξολογώντας το γαλανολευκόχρυσο μητσοκιτσαριό. Δεν είμαι ο σκαραβαιωνιασμένος Καυτοσαρκαυστικώστας. Με επιβλέπουν η κουκλουξβάγια και ο ανθυπασπονδυλιστής της. Η ανεξακριβωτός συνεχίζει. Δεν ενστερνίζομαι ομοιοπιθηκικές μεθόδους, κι ας ξέρω πώς όλοι βασιζόμαστε σε και καταγόμαστε από απομιμίδια Δόνκι Κόνγκι [απομίμηση ιπποτικής ποίησης, απομίμηση ποιητικής ιπποσύνης]. Ουρλιάζω το επιφώνημα για το αμερικάνικο τζερόνειρο. Σκληρό αναψυκτικό στη γλώσσα και στα οστά μου, η βραχοκοκακολαλιά μου. Ξέρω πως έτσι γίνομαι αιφναηδιαστικός συντριβανοτρομεροληπτοικοσυστημικός, αλλά τι να κάνεις. Εθισμένος στα κερτκομπίνια, γίνομαι υψίφωνος όταν κατεβάζω αμάσωτο χλαπακιάζωτο και ήλιο. Ευθυγράμμιση πλανητών, ευθυγράμμιση πλάτης, πολιορκία της συναστροίας, πλαστογράφηση νέας σεξουαλικής ταυτότητας, απεμπλαστροφυσική οπισθιοφυλλοφυλακή στη λιγοτεχνία. Συκοφαντική δυσμορφήμιση. Απονευρεσυντεχνοτροπία, η πρωτοπορία είναι πεπατημένη και η πεπατημένη πρωτοπορία. Ecofriendλική εκκωμφαντική παρεισφρήχηση. Επιπλέω κόντρα στην φαρινλακτοπλοϊκή κυματοσωματιδιακομορφή. Με έχει χτυπήσει πολλές φορές η υπερσιβηριώδης ακτιγροβολία. Η δυσλεξιπλασία της γλωσσασώματός μου. Όλα μια τουτιφρουτιδανότητα. Τα μεγάλα γυαλιά που καλύπτουν τα τεράστια φρύδια του Κωνσταντίνου Καραstanlee ενώ ακούει MC Hammerpeace. Μετά από τη συλλογή τροφίμων στην ανεξακριβωτό, οι σύντροφοί μου χωρίστηκαν σε δύο ομάδες: τους οδοντοκαθαριστές και τους οδοκιθαριστές. Οι πρώτοι ήταν η κατώτεροι κάστα που νοιαζόταν περισσότερο για το φαΐ, παρά για τη μουσική, περισσότερο για τη μοτσαρτέλα, παρά για το τσάι-κόφσκι. Οι δεύτεροι ήταν η ανώτερη κάστα, οι ισχυρομνήμονες αριθμογνώμονες που αφιερώθηκαν στην εξύμνηση της Καμπυλοπάρδαλης, βασίλισσας της μη-ευκλείδιας καλειδοσκοπευτικής καλωδιοκηπευτικής ζούglass, πρώτης που αποβιβάστηκε από την ανεξακριβωτό.