Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Η Ηθική ως Κατούρημα και ως Αναπαράσταση.

Η Ηθική ως Κατούρημα και ως Αναπαράσταση.
onesecbeforetheend

1

Ένα σενάριο: Έχεις πιει μερικές μπύρες σε ένα πάρτι και δεν έχεις κατουρήσει. Περνούσες καλά και ο οργανισμός σου ξέχασε εντελώς το κατούρημα, θέτοντας τις προτεραιότητές του. Φεύγεις από το πάρτι προς το σπίτι σου με τα πόδια γιατί δεν έχεις λεφτά ούτε όρεξη για λεωφορεία ή ταξί.

Η διαδρομή σου είναι ένα σαρανταπεντάλεπτο μέσα από μια πολυσύχναστη πόλη του σαββατόβραδου. Οι οργανικές προτεραιότητες αλλάζουν. Δεν έχεις φίλους για να ξεχνιέσαι και ο οργανισμός σου φωνάζει: αποβολή υγρών. Εννοείται πως μέχρι και οι τουαλέτες των μακντόλαντς θέλουν κωδικό από απόδειξη πλέον. Μπορείς να κατουρήσεις έξω όμως. Όχι. Δεν είναι σωστό, από όλες τις απόψεις. Δεν είναι κόσμιο πρώτα απ' όλα. Αν σε δούνε; Μπορεί και να φας ξύλο. Επίσης δεν είναι και σωστό για τη δημόσια υγεία. Και στην τελική τι φταίνε όσοι περάσουν από κει και μυρίσουν τις αποβολές σου; Εν συντομία τα κρατάς λίγο ακόμα.

Έχει περάσει ένα τέταρτο και πλέον η διαδρομή μοιάζει Γολγοθάς. Όλη η διασκέδαση του βραδιού και οι χαρούμενες σκέψεις έχουν αντικατασταθεί από την επιθυμία αποβολής παραπροϊόντων του μεταβολισμού, κάτι τόσο φυσικό όσο η εκπνοή. Κάνεις σκέψεις για το κατούρημα, σκέψεις για τη σκέψη για το κατούρημα και όσο το αφηρημένο σου μετα-κατούρημα σχηματίζεται στον κόσμο των ιδεών, το υλικό κατούρημα θέλει να συγκεκριμενοποιηθεί και να πάει εκεί που ανήκει: στο περιβάλλον και όχι στο σώμα σου.

Πέρασαν άλλα δέκα λεπτά και θέλεις άλλα είκοσι για να πας στο σπίτι, λιγότερο από τα μισά. Αυτό σημαίνει ότι κοντεύεις. Λίγο ακόμα. Άλλα δέκα λεπτά μαρτυρίου περνάνε και όσο πλησιάζεις νιώθεις “τη φούσκα σου να σκάει.” Εάν συνεχίσει λίγο ακόμα αυτό, κάτι τρομακτικό για το σώμα σου θα συμβεί. Η όξινη σύσταση των καυτών ούρων θα πλημμυρίσει την περιοχή των γεννητικών σου οργάνων, το εσώρουχο, και το παντελόνι σου. Θα κατουρηθείς πάνω σου. Με το που γυρίσεις θα πρέπει να κάνεις άμεσα μπάνιο, ενώ νυστάζεις και θες να πέσεις άμεσα για ύπνο.

Μια νταλίκα παρκαρισμένη μπροστά σε ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ. Δεν το σκέφτεσαι άλλο. Τρέχεις και ρίχνεις ένα αυτοκρατορικό κατούρημα. Η κάθαρση του δράματος σε οδηγεί στα ουράνια. Ουράνιες ετυμολογικές σκέψεις σε κατακλύζουν. Συνδέεις τον ουρανό με τη βροχή και το ρήμα “ουρέω-ώ.” Η ινδοευρωπαϊκή σου παράδοση αναβιώνει μέσα από ένα κατούρημα έξω από ένα κέντρο αρρωστημένης παγκοσμιοποίησης.

Τα δέκα λεπτά που έμειναν για να φτάσεις ως το σπίτι σου έχουν την ακόλουθη δομή: για ένα λεπτό σκέφτεσαι την απόλαυση της πράξης σου και πως οι συνέπειές της δεν ήταν δα και τόσο τραγικές σε σχέση με την τραγωδία που πέρασες μισή ώρα τώρα ή σε σχέση με το πόσο ανθυγιεινή είναι από τη φύση της η νταλίκα που μόλις κατούρησες. Τα υπόλοιπα εννιά λεπτά σε βρίσκουν να αναπολείς το άτομο που νομίζεις πως ερωτεύτηκες σε αυτό το πάρτι. Η οργανική κάθαρση επήλθε δίχως τη χρήση κάποιου από μηχανής καθαρτικού.

2

Μία θεωρητικοποίηση του σεναρίου: Το παραπάνω κείμενο είναι συμβολικό.

Το πάρτι είναι η ελεύθερη έκφραση των ενστίκτων με τις θετικές και αρνητικές του συνέπειες. Ο άνθρωπος αρέσκεται στις κατηγοριοποιήσεις με βάση τις προτιμήσεις του Στη συνέχεια αποδείχτηκε πως αυτός είναι και ο μόνος τρόπος κατηγοριοποίησης: παροδικός με βάση τις περιστάσεις. Αυτό που κάποτε ήταν ανώτερο σε μια κοινώς αποδεκτή ταξινομική ιεραρχία μπορεί να λάβει την κατώτατη θέση υπό άλλες συνθήκες.

Η επιθυμία για κατούρημα είναι η έκφραση των απωθημένων αισθημάτων. Η απόσταση μέχρι το σπίτι είναι ο καιρός που χρειάζεται για τη μετάβαση από ένα μοντέλο επικρατούσας σκέψης σε ένα άλλο. Οι σκέψεις για τη δημόσια υγιεινή και την κοσμιότητα αποτελούν την απανταχού εφαρμογή των ηθικών κανόνων οι οποίοι (κατά Καντ) οφείλουν να είναι πραγματοποιήσιμοι και εφαρμόσιμοι πάντα και παντού.

Η κοινωνική κατακραυγή και το ξύλο είναι η τιμωρία που ορίζει το εκάστοτε σύστημα αξιών για όποιον δεν υπακούει σε αυτό. Οι αφηρημένες σκέψεις για το μετα-κατούρημα είναι η ψυχαναγκαστική τάση που προκαλεί η ηθικολογία για την εφεύρεση ενός “κακού” λόγου για να μην εκφραστεί το τωρινό καλό (το “ωραίο” που έρχεται στην “ώρα” του), την ίδια ώρα που οι συνθήκες καλούν για αναδιάταξη του “καλού” και του “κακού.”

Οι επόμενες σκέψεις για τα παρεπόμενα μιας καταναγκαστικής ηθικοκρατίας όπου κατουριέσαι πάνω σου είναι η τάση της αμφισβήτησης της παρούσας καθεστηκυίας τάξης. Είναι οι ιστορικές και ψυχολογικές συνθήκες που οδηγούν, έστω και λίγο αργά, στην αναγκαία αναθεώρηση των αξιών.

Η νταλίκα και το σούπερ μάρκετ είναι τα σύμβολα της κρατούσας αντίληψης και το κατούρημα εκεί είναι η απομυθοποίησή τους, το ιερό που βεβηλώνεται. Είναι ο μηδενισμός των αξιών και η αμφισβήτηση.

Το λεπτό μετά το κατούρημα είναι η άμεση αναγνώριση της μηδενικής αξίας της κρατούσας ηθικής τάξης. Στην πραγματικότητα, ο μηδενισμός αυτός είναι εγγεγραμμένος στον ανθρώπινο οργανισμό και γι' αυτό η αναγνώριση γίνεται άμεσα και δεν απαιτεί ιδιαίτερη εκπόνηση. Η εκπόνηση είναι μέρος της αφύσικης ηθικής συγκράτησης που σε συχνές δόσεις προκαλεί μόνο προβλήματα δύσκολα στην αντιμετώπιση, σωματικά και ψυχικά. Η αφύσικη νταλίκα της ηθικής που βρομίζει με την εξάτμισή της την ατμόσφαιρα είναι το σύστημα ορισμού των ηθικών αξιών που ορίζει ως καλό για τον εαυτό του ό,τι είναι βλαβερό για την υγεία όσων επηρεάζει.

Οι επόμενες σκέψεις για τον έρωτα είναι η έμπνευση για το πέρασμα προς τη νέα εποχή που ανοίγεται. Ο μόνος “φόβος” στο κρίσιμο αυτό ξεπέρασμα της προϋπάρχουσας ηθικολογίας έγκειται στη δημιουργία μιας εξίσου ψυχαναγκαστικής ανηθικολογίας. Όταν με το πρόσημο μιας δυνατής έμπνευσης (ο έρωτας στο πάρτι που σε αποτρέπει από το να κατουρήσεις) εντοπίζεται μια προβληματική κατάσταση βάσει της ηθικής (το να θες να κατουρήσεις έξω), η οποία ξεπερνιέται μέσω του ενστίκτου, ένας κίνδυνος ανακύπτει: η μετατροπή του πρώην ταμπού σε νυν φετίχ. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι “πολύ ανθρώπινος,” και λόγω της αιτιοκρατίας που μας μαστίζει είναι ικανός να θεσπίσει μία σχέση του τύπου “όσο πιο πολύ κατουράω έξω, τόσο πιο κοντά είμαι στον έρωτα.” Αυτός είναι ο κίνδυνος της ανηθικολογίας που συμπίπτει απόλυτα εν είδει πλευράς κέρματος με τον κίνδυνο της ηθικολογίας.

Η ηθική είναι μια αναπαράσταση των ανθρώπινων ηθών, των εθίμων και των συνηθειών ως “καλά” και “κακά.” Συνέχεια αναδιαμορφώνεται (άρα δεν υπάρχει ως τέτοια) και είναι τέτοια η φύση της που αν διατηρήσει τη μορφή της για πάνω από κάποιο χρονικό διάστημα (ή αν δοκιμάσει να διευρυνθεί σε ένα μεγαλύτερο από το χρήσιμο γεωγραφικό πλάτος), γίνεται αυτόματα προβληματική.

Η παραδοχή του τέλους της ηθικής είναι η αποδοχή της δυνατότητας εξέλιξης της ανθρώπινης φύσης.

Ένα φεμινιστικό σημείωμα: Μπροστά στον ηθικολογικό φόβο μιας ηθικοφεμινιστικής απάντησης σε αυτό το κείμενο, όπως “για τις γυναίκες είναι δύσκολο να κατουρήσουν έξω λόγω ανατομίας,” παραθέτω γνήσιες και όχι ηθικολογικές φεμινιστικές οδηγίες για το όρθιο κατούρημα με χρήση θηλυκών γεννητικών οργάνων.

http://www.wikihow.com/Urinate-Standing-Up-as-a-Female

5 σχόλια:

  1. Ο έρωτας στο πάρτυ που σε αποτρέπει απο το να κατουρήσεις. =->
    -> Η έμπνευση σε αποτρέπει απο την έκφραση των αποθημένων αισθημάτων.

    Αν ισχύει η αντιστοίχηση δεν καταλαβαίνω γιατί?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι η έμπνευση που σε αποτρέπει. Καμιά φορά λόγω της έμπνευσής μας εκφράζουμε τα απωθημένα μας και σύντομα ερωτευόμαστε την πράξη αυτή τοποθετώντας την σε ένα πολύ ψηλό βάθρο. Εκεί γίνεται φετίχ και όπως λένε οι αμερικάνοι "you have to kill your darlings." Το θέμα είναι να εκφράσεις το απωθημένο σου, αλλά να μην παθιαστείς μαζί του, γιατί εκεί ενυπάρχει ο κίνδυνος μιας νέας ηθικής. Από κάτι τέτοια ξεκινάνε όλες οι ηθικές στη βάση τους. Μια καλή ιδέα που γίνεται συνήθεια και μετά μας καταδυναστεύει ενώ πλέον δεν είναι λειτουργική. Σαν το ανέκδοτο με τον Τοτό που έγραψε μια καλή έκθεση και μετά την έμαθε απ' έξω και την έγραφε κάθε φορά στο μάθημα της έκθεσης. Είναι η φάση του να μην είσαι σκυλάκι του Παβλώφ νομίζοντας πως το ένα φέρνει το άλλο.

      Διαγραφή
  2. Μμμμμμάλιστα. Θα το ξαναδιαβάσω μία άλλη φορά πιο συγκεντρωμένος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βασικά ρε μαλάκα τι λες; Εμένα αν με πιάσει κατούρημα δεν μπορεί κανείς να με κάνει να ξεχαστώ, θα θέλω να κατουρήσω όπως και να 'χει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή