Τα ακίνητα δεκαεπτασύλλαβα βαγόνια τρένου.

Τα ακίνητα
δεκαεπτασύλλαβα
βαγόνια τρένου.
onesecbeforetheend

Οπώρες φθίνουν
μόνο και μόνο για να
μου λείπεις εσύ.

Νύχτα άνοιξης
κάθισες δίπλα μου και
άνθισα εντός.

Χάθηκα μέσα
σε σένα. Τώρα είμαι
"εκτός εαυτού."

Κοίτα τον τρανό
εμένα, πώς χάνεται
σε μια λέξη σου.

Η μικρότερη
Ρωσική κούκλα κρύβει
τον τεχνίτη της.

Πρέπει να φύγω.
Προορισμός μου το να
φύγουν τα πρέπει.

Όταν σου λέω
"οι λέξεις δεν αρκούνε,"
κυριολεκτώ.

Βροχή Δανίας,
ο αντικατοπτρισμός
των δακρύων μου.

Άκουσα κάποιος
κατάπιε τη "γλώσσα" του.
Ρεύτηκε γρίφους.

Στήριγμα γερό
ν' ανακαλείς αγάπης
σφύριγμα γλυκό.

Η εικόνα σου
σε κάθε μου ανάσα:
λογοποιία.

Καιρός άχρονος
παντελώς διάφορος
του νεκρού χρόνου.

Είμαστε ένα
όμως ζούμε μακριά.
Αμφίβιο ον.

Ένα ποίημα
στη σχέση πέννας-χαρτιού
είναι οργασμός.

Στους δρόμους μας χτες
τυχαία συνάντηση:
Ναός αθέων.

Διαλεκτική
αυτοματοποίησης-
αυθορμητισμού.

Θάνατος θνητών,
της αθάνατης Γαίας
η τριχόπτωση.

Βαρεμάρα και
άγχος είναι οι πόλοι
ημισφαιρίων.

Κάθε κλειδαριά
κλειδί που ξεκλειδώνει
περιέργειες.

Πίνεις καφέ για
να ξυπνήσεις και μετά
θες υπνωτικό.

Φέρνω μπροστά σου
ό,τι ήταν πίσω σου,
δορυφορικά.

Μες στη μνήμη μου
κατακόρυφη βουτιά.
Βρίσκω σφουγγάρια.

Ανάμεσα σε
κάθε γνωριμία, η
επιδερμίδα.

Ενδιάμεσα
σε δέρματα ανθρώπων
μια γνωριμία.